
تجاوز و جنایت رژیم صهیونیستی به صدا و سیما خلاف قواعد حقوق بشردوستانه و مصداق بارز جنایت جنگی محسوب میشود

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، حمله به سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی یکی از بیسابقهترین جنایات تاریخ علیه یک رسانه ملی است.
حملهای که منجر به مجروح شدن شمار زیادی از خبرنگاران، مجریان و کارکنان غیرنظامی این رسانه شد. این اقدام، نهفقط نقض آشکار حقوق بینالملل و اصول بشردوستانه جنگ، بلکه نمادی تلخ از به میدان کشیدن قلم و دوربین در منازعات مسلحانه است؛ آن هم در زمانی که رسانه باید چشم بیدار جامعه باقی بماند، نه هدف جنگافزارها.
ماده ۷۹ پروتکل اوّل رسماً مقرر میدارد: «خبرنگارانی که در ماموریتهای حرفهای خطرناک در مناطق درگیری هستند، وضع افراد غیرنظامی را خواهند داشت، مشروط بر اینکه از انجام هرگونه فعالیت نظامی خودداری نمایند.»
این در حالیست که تجاوز رژیم صهیونیستی نه تنها در مناطق نظامی بلکه در ساختمان مدنی و اهالی غیر نظامی، و ساختمان اصلی و نماد رسانه ملی جمهوری اسلامی اتفاق افتاده که مصداق بارز جنایت جنگی و اقدام علیه غیر نظامیان و شهروندان محسوب میشود.
پس مطابق قواعد بینالمللی حق مشروع ایران در دفاع از تجاوز و همچنین شکایت در دادگاههای بینالمللی محفوظ است.
در دنیایی که حتی ارتشها موظفاند هنگام درگیری، از جان غیرنظامیان، بیماران و خبرنگاران محافظت کنند، این حمله، نوعی اعلان جنگ تمامعیار علیه منطق، اخلاق و انسانیت است. اسرائیل در حالی این اقدام را مرتکب شده که خود را مدعی «دموکراسی» در منطقه میداند؛ اما حمله به خبرنگاران، پیش از آنکه نشانی از قدرت باشد، سند ناتوانی در تحمل روایت مخالف است.
این اولین بار نیست که اسرائیل متهم به هدف قرار دادن روزنامهنگاران میشود. پیشتر، شیرین ابوعاقله، خبرنگار الجزیره، در کرانه باختری به ضرب گلوله مستقیم نظامیان اسرائیلی کشته شد؛ حادثهای که خشم جامعه جهانی را برانگیخت، اما در عمل، با هیچ پیگرد جدی روبهرو نشد. اکنون، در تکراری تلخ، صداوسیمای ایران هدف قرار میگیرد و خبرنگاران زخمی بر جای میمانند.