گروه اجتماعي «خبرگزاري دانشجو»، محسن طاهرپور طالشی؛ «لباس انسان، نخست تابع فرهنگ جامعه اوست و سپس تابع سلیقه خود او؛ دوختن لباس های تنگ برای مردم هزار سال پیش کاری چندان دشوار و پیچیده نبوده که نتوانند از عهده آن برآیند و امروزه هم دشوار نیست، علاوه بر این مردم قدیم هر اندازه هم که مطابق معیارهای غربی، عقب مانده فرض شوند، این اندازه می فهمیده اند که اگر شلوار را گشاد ندوزند و دامن پیراهن را کوتاهتر کنند صرفه جویی کرده اند و این خود به نفع آنهاست؛ پس نمی توان گفت این تفاوت در شکل لباس ناشی از پیشرفت و عقب ماندگی است و اينكه شرقیان اگر می توانستند، مثل مردم امروز غرب لباس می دوختند.
بنابراين باید گفت این جهان بینی و نظام ارزش های شرق است که اقتضای چنان لباسی را دارد و لباس امروز غرب نیز متناسب با جهان بینی و فرهنگ امروز غرب است.» (کتاب فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی)
یک نگاه ساده به وضعیت پوشاک در شرایط کنونی، گویای آن است که دشمن خیابان ها، ادارات، دانشگاه ها و خانه‌ها و در یک کلمه اجتماع ما را فتح کرده است.
با آغاز فصل گرما و داغ شدن بحث پوشش هنجارشکن و نامناسب در اماکن عمومی، موضوع گشت ارشاد و فعال شدن آن نيز به همان میزان داغ می‌شود؛ در واقع ورود قوه قهریه به میدان مبارزه با یک معضل فرهنگی- اجتماعی نشانه کم کاری و ضعف نهادهای اجتماعی و فرهنگی در حل معضل و اعلام شکست آنهاست.
خالی از لطف نیست که سخنان مقام معظم رهبری در این زمینه را مجددا مرور کنیم: «بر روی مسئله حجاب «کار هنری و کار زیبای تبلیغی» باید صورت گیرد تا این مسئله در ذهن جای گیرد. من فکر می کنم در وضع کنونی اگر در کنار میل طبیعی زن به حجاب شایسته، نوعی «تبلیغات صحیح» که بتواند نقطه نظر اسلام را هم تامین کند ارائه شود، زنان ما به حجاب اصیل اسلامی و شرعی روی خواهند آورد. در این جنگ نرم وظیفه مجموعه فرهنگی این است که «هنر» را تمام عیار و با «قالبی مناسب» به میدان آورد تا اثرگذار شود.»
در حالی که همه می‌دانیم گشت ارشاد یک راه حل امنیتی است، همیشه به عنوان مسکّن به آن اکتفا می‌کنیم و از درمان و پاسخگویی غافلیم؛ به اين ترتيب اکنون پس از گذشت بیش از 30 سال از انقلاب اسلامی باید مسئولان و متولیان فرهنگ، پاسخگوی عملکرد خود در این حوزه باشند و صرفا نیروی انتظامی را سپر عملکرد غلط و غفلت طولانی مدت خویش نسازند.
گشت ارشاد اگر چه لازم است، ولی کافی نیست و وجودش صرفا به پاک شدن صورت مسئله می‌‌انجامد، با این حال برای پاسخگویی به وضعیت هنجارشکن بی‌حجابی و بدپوششی که متاسفانه فراگیر نیز شده است، چه باید کرد؟!
پوشش و حجاب یک مسئله چند وجهی است، در حالی که نحوه پوشش ارتباط مستقیمی با آرامش و سلامت روانی جامعه دارد، مقوله حجاب یک مسئله تبعی است که از فرهنگ و هنجارهای حاکم بر جامعه تبعیت می‌کند و با نحوه عرضه و ارائه فرهنگ توسط نهادها و ساختارهای فرهنگی ارتباط مستقیم دارد.
وقتی حوزه‌های علمیه و متولیان دیانت این مردم، در تبیین و تشریح آموزه‌هایی مانند حیا، ارتباط با محرم و نامحرم و تبیین پوشش خداپسندانه و صحیح، ضعیف عمل کرده‌اند، وقتی تمام کلفت‌ها و خاله زنک‌های صدا و سیما و سینمای ما خانم‌هایی با پوشش چادر و معتقد به باورهای دینی هستند!- به عنوان نمونه در فیلم مورد حمایت و تشویق جشنواره فیلم فجر، زن‌های مستخدم و بدون منزلت اجتماعی چادر به سر هستند (فیلم چهارشنبه سوری و جدایی نادر از سیمین)- وقتی روح حاکم بر دانشگاه و مواد درسی تمامی رشته‌های دانشگاهی خصوصا علوم انسانی با رویکردی سکولار و اومانیستی تنظیم شده است به گونه‌ای که پوشش دانشجو در زمان فارغ التحصیلی کاملا متفاوت و مغایر با زمان ورود به دانشگاه است، وقتی وضعیت بازار عرضه و تقاضای پوشاک در جامعه تا این حد برگرفته از ژورنال‌های غربی است و ذائقه پوششی ما را بیرون از مرزها رقم می‌زنند، وقتی نمایندگان ما در مجلس شورای اسلامی به جای توبیخ شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت ارشاد، وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، سازمان تبلیغات اسلامی، صدا و سیما و ... شمشیر نقد خویش را تنها برای نیروی انتظامی صیقل می دهند، چگونه می توان صرفا با ایجاد و اعمال یک طرح امنیتی به بهبود وضعیت ظاهری جامعه امید بست؟!
فراموش نکنیم که شارع مقدس اقدام فیزیکی و برخورد شدید را بعد از انجام تذکر غیر مستقیم، کلامی و اقدامات فرهنگی تجویز کرده است، با این حال متهمان نامريی این وضعیت شلخته و هنجارشکن نمی‌توانند خود را پشت طرحی مخفی کنند که کمترین تاثیر آن بازدارندگی است.
سوال این است که آیا مخاطبان و دستگیرشدگان بدپوششی توسط گشت ارشاد با این وضعیت دستگیری جری تر نخواهند شد و آیا با اعمال چنین طرحی و دستگیری در ملا عام به آغوش امن و آرامش بخش پوشش مناسب اسلامی بازخواهند گشت؟
البته که برخورد شدید با قانون شکنان، بخصوص افرادی که با پوشش نامناسب امنیت روانی و اعتقادی جامعه را با مشکل مواجه می‌کنند، ضرورتی اجتناب ناپذیر است، بويژه وقتی مطلع شویم یکی از اصلی ترین راه‌های تهاجم دشمن، رواج برنامه‌ریزی شده بی عفتی و اباحه گری در پوشش است.
این طرح هرگز از مسئولیت متولیان فرهنگی و دینی نخواهد کاست؛ اين در حالي است كه برخورد قهری آخرین حلقه امر به معروف و نهی از منکر است و ما در حالی همه خاطیان را به این حلقه می‌سپاریم که حلقه های ابتدایی و میانی، از انجام تکلیف خویش سرباز زده‌اند.
اکنون نیروی انتظامی، دلسوزانه وارد صحنه شده است، اما آنها کی قرار است آستین‌ها را بالا زده و وظیفه خویش را انجام دهند؟ صرف نظر از همه مسائل مطرح شده به نظر می رسد ناجا می تواند با ارائه ساز و کارهایی که به نوعی تضمین کار محسوب می شوند، از بروز تنش در روند انجام وظایف پرسنل این طرح و شکل گیری برخوردهایی بین مردم با پلیس که به هیچ وجهی نمی توان از آن دفاع منطقی داشت، جلوگیری کند.
به طور مثال شاید این انتظارات لطیف، چندان دور از ذهن نباشد که مردم دوست داشته باشند مامورانی را در طرح امنیت اخلاقی مشاهده کنند که اول از همه از ظاهر بسیار مطلوب و شایسته یک مامور پلیس با رسالت فرهنگی برخوردارند؛ همچنین طرز برخورد همواره مودبانه و ناشی از عمق توجیه و دانش ماموران عملگر در این طرح نیز می تواند از جمله لوازم مقوّم آن باشد.
البته از دیگر سو، مسائلی نیز هستند که باید برای موفقیت طرح امنیت اخلاقی، آنها را نه در عملکرد ناجا که در فرهنگسازی و عمل رسانه ها و البته سایر مسئولان جستجو کرد؛ به طور مثال نکته ظریفی وجود دارد مبنی بر اینکه بر اساس یک فرهنگ غلط در کشور ما، اعتراض به ماموران پلیس به صورت یک سنت رایج و البته غلط همواره مرسوم بوده است، این در حالی است که هیچ منطقی این امر را قبول ندارد که مامور پلیس بخواهد برای اعمال قانون، بیش از حد تعیین شده در خود قانون توضیح بدهد و یا بدتر از آن با افراد متخلف وارد جر و بحث بشود.
با تمام آنچه که گفته شد، اما هر ذهن آگاهی می داند که تماس مستقیم برخی از دستگاه های اجرایی یک کشور با بدنه مردم همواره سبب ایجاد مقولاتی مي شود که رتق و فتق آنها نیاز به مدیریت مطلوب و از همه مهمتر پیش بینی صحیح شرایط است.
بنابراين آنچه که در اجرای طرح امنیت اخلاقی و در وهله اول پیش بینی می شود، این است که نیروی انتظامی مي تواند با درایت مسئولان آن و مدیریت صحیح و توانمند در نحوه تعامل ماموران عملگر در طرح امنیت اخلاقی با مردم و شهروندانی که گاهی نیاز به تذکر دارند، کاری مثل ایجاد امنیت اخلاقی را به کارستان تبدیل کند و در نهایت از اجرای این طرح پرحاشیه، در ذهن عموم مردم، دانشگاهی را بسازد که استادان آن در نیروی انتظامی کشورمان پرورش یافته اند./انتهاي پيام/
ارسال نظرات