به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، حکایت استاد و دانشجو از آن حکایت‌های پندآموزی است که عموماً از آن اطلاع داریم. در این بین از روش‌های مختلفی برای کسب نمره استفاده می‌شود که ناشیانه‌ترین راه، همان درس خواندن است که هم کودکانه بوده و هم وقت‌گیر است و مخصوص بچه‌های لوس!
دانشجو اگر دانشجو باشد، همه تلاش خود را می‌کند تا در روز امتحان، با استفاده از زور بازو (جهت در دست گرفتن خودکار) و توان ذهنی (جهت روانی طبع و نوشتن بعضی موارد خاص!) نمره خودش را از استاد بگیرد و بی‌خودی درس نخواند.
در این بین روش‌های مختلفی برای کسب نمره وجود دارد که چند نمونه آن در زیر نمایش داده می‌شود:
روش نخست:
آه و ناله و قسم دادن استاد
مهندس این چهارمین بارِ که استاتیک می‌گیرم ..............
در این روش که بیشتر مورد استفاده آقاپسرهای دانشجو کاربرد دارد، باید عین شیر! سرتان را بالا گرفته و عین مرد اقدام به التماس و خواه شو تمنا کنید تا مشکلت‌تان حل شود! البته بعضی اساتید چندان دل‌رحم نیستند و دلشان نمی‌سوزد. لذا احتمال موفقیت در این روش، کمتر از 50 درصد است!
روش دوم:
پاچه‌خاری
در این روش می‌توانید به معجزه محبت پی ببرید!
دانشجویان محترم دقت داشته باشند به یک نکته بسیار مهم. ممکن است یادمان برود که جواب فلان سوال چیست اما عمراً محبت کردن را فراموش کنیم! لذا کاری نداشته باشید که دیگران ممکن است شما را به‌‌عنوان چاپلوس و پاچه‌خار خطاب کنند! همه‌جا آدم حسود پیدا می‌شود زیاد به این حرف‌ها اعتنا نکنید اگر نمره می‌خواهید.
روش سوم:
از همه داشته‌هایتان استفاده کنید
در این روش به محض اطلاع از ندانستن جواب سوال، اول خونسردی خود را حفط کنید دوم نبازید خودتان را و سوم هر چی به ذهن‌تان آمد بنویسید و آخرش سه تا نقطه بگذارید و آخرش هم امیدوار باشید به اینکه استاد گول می‌خورد و نمره کامل سوال را به شما می‌دهد.
روش چهارم:
مجموعه سه روش قبلی
اجرای این روش نیازمند تبحر خاصی است که از دانشجویان قدیمی و آنها که 10 سال وقت نیاز دارن جهت گرفت یک فوق‌دیپلم برمی‌آید.
در روش فوق هم باید محبت کنید (دقت کنید محبت نه پاچه‌خاری) هم از تمام داشته‌هایتان استفاده کنید. آه و ناله را هم به صورت مستتر و زیرپوستی انجام دهید تا اثرات منفی احتمالی آن بر روی استاد را خنثی کرده باشید.