گزارشی از وضعیت فناوری اطلاعات در دانشگاه‌ها؛
گروه علمی «خبرگزاری دانشجو» - مریم آقائی؛ بحث تناسب کیفیت و کمیت فضاهای آموزشی با محتوای دروس تدریس شده در دانشگاه ها، اگر چه مسئله تازه ای نیست و بارها و بارها بدان پرداخته شده، اما نوع موضوع و اهمیت آن به‌حدی است که نیاز دارد تا رسیدن به حداقل استانداردها، پیگیری مستمر در مورد آن انجام شود.
حدود 15 سال است که علاوه بر دانشگاه ها، سایر سطوح تحصیلی نیز با ایجاد فضایی مختص به فناوری اطلاعات در حوزه های خود و یا با ارتقا آن، سعی دارند تا دانش آموزان و دانشجویان را به سطح کیفی بالاتری در کنار دروس تخصصی و عملی در بحث فناوری اطلاعات برسانند.
نوع نگاه به این موضوع نباید محدود به رشته های خاصی گردد؛ چرا که این خود از اهمیت آن ممکن است بکاهد؛ تمامی رشته های فنی-مهندسی و در کنار آن بسیاری از رشته های تجربی و حتی علوم انسانی امروزه در کنار دروس خود از نرم افزارهای مرتبط با آن رشته و درس برای آموزش استفاده می‌کنند.
خوشبختانه همان طور که گفته شد در دهه اخیر شاهد پیشرفت قابل توجهی در ایجاد و گسترش فضای فناوری اطلاعات بودیم که می‌توان گفت از لحاظ میانگین، آمار خوبی را در کل کشور داشتیم، اما متاسفانه نکته ای که کم و بیش از آن غافل هستیم دلخوشی نسبی به همین آمار است که شاید به نوعی مانعی در برابر پیشرفت های آتی باشد.
هر چند که پیشرفت های خوبی داشتیم، اما هنوز هم در بسیاری از فضاها استاندارد‌های لازم را نداریم و این مشکلی است که اکثر دانشجویان، بخصوص رشته های مرتبط با فناوری اطلاعات از آن گلایه دارند.
شاید در دوره راهنمایی و دبیرستان این مسئله قابل اغماض بود و در آن جا به این موضوع از باب چیزی اضافه بر سازمان و امتیاز نگریسته می‌شد، اما در دانشگاه به عنوان نقطه تعالی علم یک فرد، شایدها به بایدها تبدیل می‌شود و وجود یک محیط استاندارد و با حداقل کیفیت های جهانی، شرطی لازم برای تحصیل در نظر گرفته خواهد شد.
نکته ای دیگر که متاسفانه نه تنها در بحث فناوری اطلاعات، بلکه در تمامی موارد وجود دارد، این است که چندین دانشگاه مطرح در تهران و شهرستان همچون دانشگاه اصفهان و شیراز به عنوان نماد جامعه دانشگاهی کشور مطرح هستند، در حالی که این دانشگاه ها شاید بیش از چند درصد از کل دانشگاه های کشور را تشکیل ندهند، بنابراین شایسته و بایسته است که پیشرفت ها و توسعه فضاهای آموزشی در تمام دانشگاه ها بررسی شود نه تنها در چند دانشگاه خاص.
از صحبت هایی که با چند تن از دانشجویان در مورد کمبود فضاهای آموزشی در حوزه فناوری اطلاعات انجام شد، این نکات برداشت می‌شود که خط مشترک تمامی آنها در موارد محدودی خلاصه نمی‌شود و به نوعی در اکثر بخش ها مشکلاتی وجود دارد که امید است با اطلاع رسانی درست و توجه بیشتر وزارت علوم، شاهد استاندارد سازی و به‌روز رسانی صحیح باشیم.
به‌روز نبودن واحدهای درسی با علم روز در برخی موارد چنان خودنمایی می‌کند که استادان قادر به نشان دادن عملی آنچه که در تئوری تدریس کرده اند، نیستند و دانشجویان به جای آن که با علم روز و کاربردی آشنا شوند فقط با تاریخچه ای از آن علم، بدون هیچ کاربردی در دنیای امروز روبرو خواهند شد.
همین مسئله به‌ظاهر کوچک باعث عدم هماهنگی خروجی دانشگاه ها با بازار کار در بحث تخصص گرایی شده است و دانشجویان برای آن که بتوانند خود را با نیازهای تخصصی بازار کار هماهنگ کنند مجبورند زمان و بوجه ولو اندکی را در مجتمع های فنی آزاد صرف کنند.
اگر ریزتر به این قضیه نگاه کنیم خواهیم دید که دانشگاه جایگاه خود را به عنوان یگانه نقطه تعالی علم دانشجو کم کم از دست می‌دهد و این مجتمع های فنی آزاد هستند که تخصص نهایی را به دانشجو تزریق می‌کنند.
مورد گفته شده تنها یک نمونه از مشکلات موجود است، در زیر به نمونه های دیگر نیز اشاره خواهد شد.
همه درس های تخصصی در قالب استاندارد آموزشی خود به واحد عملی هم نیاز دارند، اما به علت همین کمبود فضاهای فناوری اطلاعات در حد استاندارد، به برخی از آنها آن توجه نمی شود و صرفاً به ارائه تئوری دروس اکتفا می‌گردد؛ واضح است که چنین آموزشی ناقص است و جواب نیازهای دانشجو و کشور را در بازار کار نمی‌دهد.
به این ترتیب مجدداً دانشجو برای تکمیل علم خود به مجتمع های فنی آزاد مراجعه می‌کند و چیزی را که قرار بود در مدت چند سال فرا گیرد به‌طور فشرده در چند ماه یاد می‌گیرد و به بازار کار روانه می‌شود.
از طرفی دیگر کمبود سایت کامپیوتری و تجهیزات مربوطه و یا به‌روز نبودن نرم افزارهای تخصصی نصب شده بر روی دستگاه‌ها، در برخی دانشگاه‌ها، بخصوص دانشگاه‌های کوچک سبب گردیده است که دانشجویان حتی در اوقات فراغت خود نیز نتوانند آن‌طور که لازم است به مرور دروس عملی خود بپردازند.
در سوی دیگر نبود و یا عدم آنتن دهی جامع اینترنت وایرلس در نقاط اصلی دانشگاه‌ها و خوابگاه‌های دانشجویی از کمبوهایی است که بیشتر دانشجویان از آن شکایت دارند؛ بسیاری از دانشجویان بخشی از اوقات فراغت خود را در دانشگاه و خوابگاه به تحقیق و جستجو در اینترنت می‌پردازند که این کمبود قطعاً بر کیفیت کار آنها تاثیر مستقیمی دارد.
ارسال نظرات