به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، یکی از اختلافاتی که شیعیان و اهل تسنن دارند، نحوه پایان دادن به قرائت قرآن است. در همین ابتدا بایستی یادآور شویم که خیلی از اختلافات موجود، آن چنان مهم نیستند که کسی بخواهد با بزرگ‌نمایی آن‌ها بخواهد بگوید بین شیعه و سنی اختلاف عظیم است. اینکه قرائت قرآن را با «صدق الله العلی العظیم» پایان دهیم یا با «صدق الله العظیم»؛ امر زیاد مهمی نیست.
اما اینکه این اختلاف از کجا آب می‌خورد باید عرض کنیم:
اصراری که شیعیان بر خواندن «صدق الله العلی العظیم» دارند با توجه به روایاتی است که در منابعشان موجود است. نمونه‌ای از آن‌ها این است:
دلیل اول: «ابن سلام از پیامبرصلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم سوالات متعددی کرد که یکی از آن‌ها این بود:ای محمدصلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم به من خبر ده شروع و ختم قرآن با چیست؟
پیامبرصلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم فرمود: شروع آن با «بسم الله الرحمن الرحیم» و پایان آن با «صدق الله العلی العظیم» است».[1]
دلیل دوم: در اعمال‌ام داود است که امام صادق‌علیه‌السلام فرمود: «بعد از خواندن قرآن در حالیکه رو به قبله هستی «صدق الله العلی العظیم» بگو». [2]
این دو حدیث است که شیعه بر طبق آن‌ها عمل میکند.
علامه مجلسی در شرح این عبارت گفته است: معنای کلام این نیست که: «صدق الله العلی العظیم» جزء قرآن است بلکه منظور این است که سزاوار می‌باشد تلاوت قرآن با این عبارت ختم شود. (علامه مجلسی، بحارالانوار، هشتم، بیروت، الوفا، دفتر انتشارات اسلامی، 1374 ش، ج 57، ص 243)
بالاخره هر کلامی آداب خاص خود را دارد وقتی ما کلام خداوند متعال را با استعاذه آغاز می‌کنیم و در آغاز «بسم الله الرحمن الرحیم» می‌گوییم شایسته است با اتمام تلاوت نیز با ذکری از خداوند متعال به آن پایان دهیم.
«علی» از اسماء خداوند است و خداوند خود را با این نام یا صفت در قرآن مجید خوانده است. چنانکه در سوره بقره، آیه 257 آمده است «و هو العلی العظیم».
اما اهل تسنن دلیلی که برای گفتن «صدق الله العظیم» ارائه می‌کنند ظاهرا این است که (چون شیعیان علی را همطراز خدا قرار میدهند و آنرا در کنار نام خدا در «صدق الله العلی العظیم» می‌آورند، ما «العلی» را حذف می‌کنیم.)
برای قضاوت در مورد دلیل اهل سنت، بد نیست به قرآن هم مراجعهای داشته باشیم. وصف خدای متعال در قرآن در مورد اوصاف خدا، «هو العلی العظیم» آمده است [3] که باید اهل تسنن بدان جواب مناسبی داشته باشند. آیا خدا هم خواسته نام علی‌علیه السلام را همطراز خود قرار دهد؟ یا وصف «العلی» به معنی بلند مرتبه، یکی از اوصاف خداست؟
میبینیم که شیعه با استناد به روایاتی که در منابعش آمده است، صدق الله را همراه وصف «العلی» می‌آورد. اما متأسفانه اهل تسنن که ادعای عمل به سنت رسول الله را می‌کنند، به دلایلی واهی و غیر حقیقی، «صدق الله العظیم» میگویند.
«وَمَا یَتَّبِعُ أَکْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنًّا إَنَّ الظَّنَّ لاَ یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا إِنَّ اللّهَ عَلَیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ» (یونس، 36)؛ و بیشترشان جز از گمان پیروى نمىکنند [ولى] گمان به هیچ وجه [آدمى را] از حقیقت بىنیاز نمىگرداند آرى خدا به آنچه مىکنند داناست.
این سوء ظن به شیعیان هرگز سودی به حال آنان نخواهد داشت، تهمت شرک زدن به شیعیان عاقبت خوشی نخواهد داشت، شیعه هرگز امام علی‌علیه‌السلام را هم مرتبه خداوند متعال قرار نداده است، اگر کمی منصف باشند یک سند بیاورند در جایی از مستندات شیعه کوچک‌ترین اشاره‌ای به این شده باشد که شیعیان چنین اعتقادی داشته باشند.
مگر نه این است که در اذان شیعیان امام علی‌علیه‌السلام را «ولی» و «حجت» خداوند می‌دانند و هر روز این حقیقت را اذعان می‌کنند، چگونه است که در جایی ایشان را ولی خدا بدانند و در جایی دیگر هم مرتبه با خداوند جل جلاله.
بار دیگر هم متذکر می‌شویم آوردن نام بلند مرتبه خداوند با همان وصفی که در قرآن مجید برای ذات متعالش به کار برده است، نه تنها شرک نبوده که ذکر بلند مرتبگی خداوند متعال است.
پی نوشتها:
[1] علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 57، ص 243، باب 37، ص 241، چاپ بیروت.
[2] همان، ج 95، ص 400، باب 26.
[3] بقره/255 و شوری/4.
منبع: جام نیوز
ارسال نظرات