وبلاگ حقیقت محض
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در وبلاگ حقیقت محض آمده است؛ حتماً شما هم شنیده‌اید که شهیندخت مولاوردی درباره افزایش مرخصی زایمان و کاهش ساعتی کاری زنان گفت: اگر در نتیجه کار‌شناسی مشخص شود که در درازمدت اجرای افزایش مرخصی زایمان مادران به ضرر زنان شاغل است به فکر افزایش تسهیلات اجتماعی برای زنان شاغل خواهیم بود... این لایحه (لایحه افزایش مرخصی زایمان به 9 ماه) اگر چه در کوتاه مدت به نفع زنان است اما در درازمدت به ضرر حضور اجتماعی زنان و بحث اشتغال است.
لااقل به چند دلیل مخالف جدی این سخنان هستم؛ نخست اینکه چنین دیدگاهی به معنای اولویت دادن به نقش اجتماعی زنان در مقابل نقش مادرانه‌شان است؛ فارغ از اینکه بخواهیم بررسی کنیم چه میزان مرخصی زایمان، برای ایفای نقش مادرانه زنان کافی و ضروری است، همین که وی وجود این لایحه را مانع حضور اجتماعی زنان بداند نشانه بدی است.
این امر نشان می‌دهد وی اصل را بر حفظ بیشترین حضور اجتماعی زنان قرار داده‌اند و ایفای نقش مادری تنها در حدی از نظرشان معقول است که به این نقش‌آفرینی آسیبی نزند! حال آنکه دیدگاه بسیاری از صاحبان اندیشه غیر از این است.
ایراد دوم اتکا به نظر شخصی است؛ وی در حالی از زاویه نگاه شخصی خود به مسئله اجتماعی به این مهمی سخن می‌گویند که نفع و ضرر بسیاری از زنان به این لایحه بستگی دارد و وجود این لایحه می‌تواند تأثیری بسزا در افزایش نرخ فرزندآوری و زاد و ولد در کشور داشته باشد؛ چرا دولتی که حاضر است برای مذاکره با آمریکا از مردم نظرسنجی کند، حاضر نیست در موردی به این مهمی به نظرات مردم و علی‌الخصوص زنان شاغلی که در سن باروری قرار دارند تکیه کند؟
ایراد سوم این است که خانم معاون در حالی نگران نقش‌آفرینی زنان در اجتماع است که زنان خود می‌توانند در مورد استفاده یا عدم استفاده از این مرخصی تصمیم بگیرند؛ لذا ضرورتی ندارد شخص خانم معاون برای زنان جامعه و میزان فعالیت اجتماعیشان یا بهره‌مندی از مشوق‌های اجتماعی برای فرزندآوری تصمیمی اتخاذ کنند.
ایراد چهارم نفی تصمیمات گرفته‌شده توسط دیگران است؛ مگر نه این است که هم مجلس و هم دولت قبلی و هم شورای عالی انقلاب فرهنگی، همگی در مورد اجرای مرخصی زایمان 9 ماهه متفق‌القول بوده‌اند؟ حال چه شده که گمانه شخصی خانم معاون، می‌تواند اجرای مصوبات تمام این صاحبان اندیشه را متوقف کند؟
ضمناً مگر تا حالا دستگاه‌ها برای اعمال این لایحه بنا بر منابع انسانی خودمختار نشده بودند؟ پس دیگر نگرانی دولت از بابت این طرح و تحمیل هزینه بر دستگاه‌ها بی‌مورد است! بنده و دانشجویان و جوانان این مرز و بوم منتظریم ببینیم آیا رویکرد آقای روحانی به نقد سازنده، جدی است و این انتقاد‌ها می‌تواند رویه‌های خطرناک و اشتباه را اصلاح کند؟
ارسال نظرات