به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، وهابیت این زائده سرطانی که در فرصت‌های مختلف می‌کوشد آموزه‌های شیعه را زیر سوال برده و با شبهه افکنی حقانیت این مذهب را به چالش بکشد از محرم حسینی و واقعه تاریخی کربلا نیز چشم نپوشیده و همواره سعی می‌کند پیرامون آن شبهاتی را مطرح کند. از این رو در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین محمدمحسن مروجی طبسی، محقق حوزوی و مولف درسنامه نقد وهابیت به پاره‌ای از این شبهات پرداخته‌ایم که مشروح آن در ذیل می‌آید:
* اصلی‌ترین شبهاتی که وهابیت درباره واقعه عاشورا مطرح می‌کند به چه حوزه‌هایی اختصاص دارد؟
شبهات عاشورایی وهابیت چند محور دارد، نخست گریه و عزاداری بر سالار شهیدان‌علیه‌السلام است یعنی می‌گویند گریه بر اموات صحیح نیست و نیز عزاداری بر آن‌ها بدعت است و با این نوع مباحث می‌کوشند عزاداری امام حسین‌علیه‌السلام را به لحاظ مشروعیت زیر سوال ببرند و بگویند این عزاداری‌ها بدعت آمیز است.
محور دیگر شبهات آن‌ها درباره قیام حضرت اباعبدالله الحسین‌علیه‌السلام است که می‌گویند قیام ایشان قیام نبود بلکه شورش بود و ایشان را به عنوان کسی که علیه سلطان زمان خود شوریده معرفی می‌کنند یعنی فردی طاغی و خارجی که وحدت اسلام را زیر سوال برده است.
محور مهم دیگر این شبهات آن است که وهابیت شیعه را قاتل اصلی امام حسین‌علیه‌السلام معرفی می‌کند.
* وهابیت از چه منظری گریه بر امام حسین‌علیه‌السلام را زیر سوال می‌برد و چه پاسخی می‌توان به این شبهه ارائه کرد؟
وهابیت در دو حوزه نسبت به گریه و عزداری بحث می‌کند نخست حرمت گریه بر هر شخصی و در مرحله بعد گریه بر امام را بدعت می‌داند که هر دوی این شبهات رد شدنی است.
چراکه در منابع اهل سنت می‌بینیم پیامبرصلیاللهوعلیهوآلهوسلم در رحلت مادرشان گریسته‌اند، همچنین در رحلت فرزندشان ابراهیم و نیز عمویشان ابوطالب و نیز فاطمه بنت اسد(س) مادر امیرالمومنین‌علیه‌السلام گریسته‌اند که در کتب تاریخی و روایی اهل سنت موجود است.
اما نسبت به اباعبدالله الحسین‌علیه‌السلام در مقاتل مشهور همچون مستدرک حاکم نیشابوری که شافعی مذهب است و دیگر منابع آمده که نخستین کسی که در اسلام بر امام حسین‌علیه‌السلام روضه خواند و گریست پیامبرصلیاللهوعلیهوآلهوسلم بوده‌اند.
هنگام ولادت امام حسین‌علیه‌السلام پیامبرصلیاللهوعلیهوآلهوسلم مغموم شدند وقتی علت را پرسیدند ایشان فرمودند که جبرئیل به من خبر دادند که فرزندت حسین‌علیه‌السلام به شکل فجیعی همراه با خانواده و یاران به شهادت می‌رسد و این نخستین روضه خوانی بر امام حسین‌علیه‌السلام بوده است.
علاوه بر این، امت اسلام چه شیعه و سنی در طول تاریخ بر امام حسین‌علیه‌السلام و مصائب ایشان گریسته‌اند و با این گریه هم اعلام برائت می‌کردند نسبت به بنی امیه و هم اعلام دوستی و مودت نسبت به اهل بیت‌علیهم‌السلام پیامبرصلیاللهوعلیهوآلهوسلم.
در اینجا می‌توان این سوال یا شبهه را خطاب به وهابیت مطرح کرد که چرا بجای اینکه جنایات یزید و معاویه و قاتلین اباعبدالله‌علیه‌السلام را محکوم کنند و آن‌ها مورد سوال و مواخذه قرار دهند چرا بر سر مظلوم می‌کوبند چرا ظالم را محاکمه نمی‌کنند؟!
مگر امام حسین‌علیه‌السلام با فرزند و اصحابشان چه کرده بودند که آن جنایات بر سرشان آمد و بجای آنکه وهابیت از مظلوم دفاع کند همیشه از ظالم دفاع کرده است؟ آیا تا کنون یک بار مسببین حادثه کربلا را محکوم کرده‌اند؟
چرا ما باید برای اشک ریختن بر امام حسین‌علیه‌السلام و مصائب آن حضرت‌علیه‌السلام دلیل بیاوریم؟! آن‌ها باید دلیل بیاورند که چرا این رسم ما را بدعت می‌نامند در حالی که خودشان خلاف جریان اسلامی حرکت کرده‌اند.
این ما هستیم که باید بپرسیم چرا وهابیت از دشمنان اهل بیت‌علیهم‌السلام اعلام برائت نمی‌کند و بجای آن در دفاع از یزید و معاویه سریال قبیح «حسن، حسین و معاویه» را ساخته و جنایات بنی امیه را توجیه می‌کنند.
* وهابیت شبهه‌ای مطرح کرده و می‌گویند امام حسین‌علیه‌السلام علیه خلیفه وقت خروج کرد و شورید و او فردی خارجی است، چه پاسخی می‌توان به این شبهه ارائه کرد؟
این مسئله از دیدگاه شیعه حل شده چراکه شیعه معتقد است امام‌علیه‌السلام حق است و اگر زمانی صلح کرد و زمانی قیام و جهاد و قول و فعلشان حجت است و هر کاری انجام دهند طبق دستور الهی بوده است چراکه امام علیه‌السلام برای اصلاح امت پیامبرصلیاللهوعلیهوآلهوسلم و امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند چراکه در آن زمام جز پیکری از اسلام باقی نمانده بود.
اما از دیدگاه اهل سنت و وهابیت خروج نسبت به خلیفه حتی اگر ظالم و جائر باشد، جایز نیست، اما علی رغم وجود چنین دیدگاهی در میان اهل سنت، اکثریت آن‌ها جریان معاویه و یزید را محکوم کرده و امام حسین‌علیه‌السلام را برای قیام علیه خلیفه وقت محق دانسته‌اند. حتی برخی از علمای اهل سنت معاویه و یزید را لعن می‌کردند.
اما در این میان، سلفی‌ها و وهابیت چنین حقی را به امام حسین‌علیه‌السلام نمی‌دهند و این قیام را نامشروع می‌دانند. این تفکر بنی امیه است گه در میان مردم مطرح کرد و اتباع آن‌ها روی آن مانور می‌دهند یعنی اصل این تفکر عدم خروج علیه سلطان ظالم و جائر از تفکرات اموی است نه اسلامی!
در این میان سوال ما از سلفی‌ها این است که شما که خروج علیه سلطان را جایز نمی‌دانید پس چرا عایشه و طلحه و زبیر که در زمان امیرالمومنین‌علیه‌السلام دست به شورش زدند را تایید می‌کنید؟ اگر قرار باشد به اطاعت و تمکین، امیرالمومنین علی‌علیه‌السلام خلیفه چهارم بودند پس چرا چرا طلحه و زبیر جنگ جمل و معاویه جنگ نهروان را علیه ایشان به راه انداختند، اگر امام حسین‌علیه‌السلام خارجی است و علیه خلیفه خروج کرده پس باید نسبت به این مسئله هم موضع گرفت؛ چطور گفته می‌شود معاویه و طلحه و زیبر در جهاد اجتهاد کردند اما امام حسین‌علیه‌السلام نه. بنابراین، تفکر وهابیت تفکر اموی و سفیانی است و حافظ منافع آن‌ها هستند. در واقع، این‌ها احیاگر تفکرات اموی و حافظ منافع آن‌ها و توجیه گر جنایات بنی امیه هستند و کاری جز این ندارند و لذا نسبت به قیام امام حسین‌علیه‌السلام بد‌ترین تعابیر را بکار می‌برند در حالی که امام حسین‌علیه‌السلام سید جوانان بهشت و سبط پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم هستند.
* یکی از شبهات وهابیت این است که چرا در زیارت عاشورا به همه بنی امیه لعن فرستاده می‌شود آیا در بین آن‌ها هیچ مومنی نبوده است؟
باید توجه داشت که این شبهه حکم غالبی است، مگر نه آنکه در قرآن بنی امیه به عنوان شجره خبیثه و ملعونه یاد شده‌اند که جنس آن‌ها و عمومشان را دربر می‌گیرد، بنابراین اگر اشکال وارد باشد ابتدا باید به قرآن شبهه گرفت. اگرچه در هر جریان استثنائاتی وجود دارد اما تفکر غالبی بنی امیه ضدیت با ائمه‌علیهم‌السلام و پیامبرصلی‌الله‌وعلیه‌وآله وسلم است.
* فلسفه سیاه پوشی برای امام حسین‌علیه‌السلام به ویژه در دهه نخست یعنی قبل از رسیدن سالروز شهادت چیست؟
رنگ مشکی در اسلام کراهت دارد و پوشیدن آن مکروه است و مومن باید لباس‌هایی با رنگ روشن و شاد بپوشد، اما استثناء دارد اگر برای احیای شعائر دینی و عزای اهل بیت‌علیهم‌السلام به ویژه امام حسین‌علیه‌السلام باشد مستحب و مورد تاکید است.
این شبهه‌ای که درباره سیاهپوشی محرم مطرح می‌کنند به حقیقت پیام عاشورا باز می‌گردد، باید توجه داشت که انقلاب امام حسین‌علیه‌السلام آبروی بنی امیه را برد، آن‌ها با هر کاری که تفکر امام‌علیه‌السلام را بیدار کرده و اذهان را متوجه قیام ایشان کند و به اذهان تلنگره زده که به قیام ایشان بنگرند و تفکر کنند، مخالفند.
پوشیدن لباس مشکلی نیز از جمله مواردی است که سوال ایجاد می‌کند و وقتی در پاسخ به آن واقعیت بازگو شود مسببان آن واقعه و جنایت تاریخی مورد لعن قرار می‌گیرند از این رو با هر وجهه‌ای که یادآور واقعیت کربلا است مخالفت می‌کنند.
حرف سر رنگ نیست حرف سر فکر است آن‌ها با هر نماد و مظهری از عاشورا و هر کاری که یادآور عاشورا و برائت مومنین از قاتلان حقیقی امام حسین‌علیه‌السلام است، مشکل دارند.
منبع: قدس آنلاین
ارسال نظرات