به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»؛ علیرضا رضاخواه نوشت: بالاخره روز گذشته انتظار بی صبرانه نتانیاهو برای دیدن فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه و لوران فابیوس وزیر امور خارجه اش به سر آمد. اولاند در بدو ورود به سرزمین‌های اشغالی به زبان عبری از اسرائیل به عنوان دموکراسی قدرتمند یاد کرد که باید به خود افتخار کند. نتانیاهو نیز در مقابل اولاند را به دلیل مخالفتش با ایران هسته ای دوست واقعی اسرائیل نامید. این سفر که در آستانه دور جدید مذاکرات هسته ای میان ایران و گروه 1 + 5 انجام می‌گیرد را بسیاری نشانه ای بدشگون و در راستای رفتار غیر منتظره فابیوس در مذاکرات ژنو و برهم زدن میز مذاکرات تفسیر کرده اند. واقعیت این است که نزدیکی کم سابقه پاریس و تل آویو در سایه ایران ستیزی بیش از حد فرانسه سئوالات جدی را در رابطه با عملکرد دستگاه دیپلماسی فرانسه مطرح کرده است.
در این رابطه برای چرایی چنین کنش گری در عرصه بین‌المللی می توان دلایلی را برشمرد:
1 - معضل اقتصادی فرانسه؛ برکسی پوشیده نیست که دشمنی فرانسوی ها با ایران و مانع تراشی آنها در جریان مذاکرات هسته ای بیش از همه به مذاق اعراب و به ویژه عربستان سعودی خوش آمده است. فرانسه که اخیرا با رکود شدید اقتصادی دست و پنجه نرم می کند چشم طمع به دلارهای نفتی اعراب دارد. همین چند هفته پیش بود که نهادهای اقتصادی اعلام کردند مردم فرانسه فقیرتر شده اند و فرانسه باید فکری جدی برای کاهش رشد اقتصادی خود بکند. البته پاریس حقیقت را کتمان نکرده است و گفته است که از صادرات محصولاتش به کشورهای خاورمیانه با عنوان منبعی برای رشد اقتصادی و ایجاد شغل در کشورش استقبال می کند. در ماه اکتبر فرانسه شش ناو جدید به همراه تعدادی تانک به عربستان سعودی فروخت و در ماه جولای نیز قراردادهای هوایی به ارزش یک میلیارد یورو با امارات متحده عربی منعقد کرد که به موجب آن رادارهای نظامی و موشک های ضد هوایی در اختیار این کشور قرار می دهد. مقام های فرانسوی همچنین امیدوارند که بتوانند سلاح های بیشتری را به نیروی هوایی عربستان بفروشند. در عین حال انتظار دارند که بتوانند جنگنده های رافائل خود را نیز در اختیار قطری‌ها قرار دهند. بسیاری از تحلیل گران معتقدند فرانسه به دلیل عقد قراردادهای نظامی و فروش تسلیحات به عربستان سعودی و امارات متحده عربی که بر روی هم ارزشی بیش از 5 میلیارد دلار دارد اقدام به اتخاذ رویکرد تخریبی در مذاکرات ژنو کرده است. علاوه بر این دولت اولاند بر روی سرمایه گذاری های قطر در مناطق حاشیه‌ای پاریس حساب ویژه باز کرده است.
2 - لابی قوی اسرائیل و کینه دیرینه سوسیالیست ها؛ درباره رابطه فرانسه و اسرائیل نیز بر کسی پوشیده نیست که این روابط بسیار به هم نزدیک است. نفوذ اسرائیل در فرانسه و نقشی که صهیونیست ها در عرصه سیاسی این کشور به سود اسرائیل ایفا می کنند، بیش از هر کشور دیگر اروپایی است. علاوه بر این سوسیالیست های فرانسه که نقش ایران را در شکست تاریخی میتران از شیراک پر رنگ می بینند، کینه ای دیرینه از جمهوری اسلامی ایران به دل دارند. به ویژه این که لوران فابیوس نخست وزیر جوان میتران در این شکست بیش از همه متضرر شد.
3 - تلاش فرانسه برای جایگزینی آمریکا در خاورمیانه؛ آمریکا به طور رسمی اعلام کرده است که ثقل استراتژیک خود را از خاورمیانه به خاور دور منتقل کرده است، بی نیازی ایالات متحده به منابع نفتی خاورمیانه نیز در کنار این اتفاق باعث شده تا فرانسوی ها تلاش کنند تا جای آمریکا را در منطقه پر کنند. از همین رو است که کارشناسان از نقش نفوذ استراتژیک منطقه ای فرانسه در رویکردهای متفاوت دستگاه دیپلماسی این کشور خبر داده اند. علاوه بر این روابط فرانسه و آمریکا از زمانی که ایالات متحده در سال 2003 به رغم مخالفت فرانسه تصمیم به جنگ در عراق گرفت، رو به تیرگی نهاد و تنشی تازه را رقم زد. فرانسه زمانی از واشنگتن ناامید شد که هنگامی که اولاند از آمریکا برای مبارزه با گروه های مرتبط با القاعده در مالی کمک خواست، کاخ سفید از این کار امتناع کرد. اوج دلخوری ها از آمریکا زمانی بود که در ماه آگوست دولت آمریکا از حمله به سوریه بر سر تسلیحات شیمیایی اش منصرف شد، مساله‌ای که فرانسه را سر خورده کرد چرا که خود را در راس مدافعان حمله قرار داده بود. اکنون بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که فرانسه با اتخاذ رویکرد مخالف بر سر پرونده هسته ای ایران قصد دارد به باراک اوباما گوشزد کند که این طور نیست ما دست بسته بنشینیم و خونسرد فقط نظاره گر دستورات شما باشیم، یک سناتور فرانسوی در این باره می‌گوید: «شرکای آمریکایی ما 15 سال دستوراتشان را به ما دیکته می کردند. الآن، وقتی که به خاورمیانه می آیند می بینند که شکست خورده اند و کسی به آنها اطمینان ندارد و به رفتارهایشان به دیده تردید می نگرد. این مساله به ما برگ برنده البته نه چندان قابل اطمینانی می دهد که به فکر تاثیرگذاری سیاسی مان باشیم.»
4 - دشمنی دیرینه فابیوس با ایران؛ لوران فابیوس وزیر امور خارجه این کشور یک یهودی الاصل دو آتشه حامی اسرائیل است که کارنامه ای سیاه در دشمنی با ایران دارد. فابیوس کسی است که پای بیماری ایدز را به ایران باز کرد. پرونده صادرات فرآورده های خونی مبتلا به ایدز، هیچگاه از خاطر ایرانی ها پاک نمی شود؛ پرونده ای که باعث شد نام اولین بیمار ایدزی در ایران ثبت شود! در سال های نه چندان دور که گفتن و نوشتن از ایدز مذموم و ناخوشایند بود، ورود و تولید فرآورده های خونی آلوده به کشور دست کم 1800 ایرانی را به بیماری هایی نظیر هپاتیت C و ایدز مبتلا کرد. بعدها تحقیقات گسترده قضایی از نقش فابیوس که آن روزها نخست وزیر فرانسه بود پرده برداشت.
منبع: خراسان
ارسال نظرات