به گزارش گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، بررسی زمان مالکیت توپ تیم ملی فوتبال ایران درمرحله ی مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل و مقایسه آن با استاندارد های بین المللی، عنوان پژوهش مشترکی است که مهدی حسین پور، حسین صالح و روزبه مددی در دومین کنگره بین المللی علم و فوتبال ارائه کردند.
دومین کنگره بین المللی علم و فوتبال روزهای 15 و 16 آبان ماه و همزمان با حضور سپ بلاتر، رئیس فدراسیون بین المللی فوتبال در تهران برگزار شد.
مقدار زمانی که یک تیم در طول یک بازی توپ را در اختیار دارد، مالکیت توپ گفته می شود و به طور معمول، مالکیت به صورت درصد (برای مثال 60 درصد برای تیم الف و 40 درصد برای تیم ب) بیان می شود.
از لحاظ تاریخی، آلمان، شهرت زیادی در این نوع سبک بازی، در اختیار داشتن توپ، دارد.
در آغاز سال 2006، تیم ملی فوتبال اسپانیا و تیم باشگاهی بارسلونا، به بهترین تیم ها در حفظ مالکیت توپ تیدیل شدند و باشگاه بایرن مونیخ آلمان در جایگاه دوم قرار گرفت.
در سال های اخیر، از ژاوی هرناندز به عنوان بازیکنی که بیشترین مالکیت را در اختیار داشته، یاد می شود.
در این پژوهش به بررسی زمان مالکیت توپ تیم ملی فوتبال ایران در مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 و مقایسه آن با استاندارد های بین المللی پرداخته شده است.
معیار اندازه گیری زمان مالکیت نیز زمانی است که توپ در جریان بازی بوده است.
جامعه آماری این پژوهش، 8 دیدار تیم ملی فوتبال ایران در مرحله انتخابی جام جهانی 2014 برزیل در گروه A قاره آسیا است.
زمان مالکیت تیم ملی فوتبال ایران در 8 بازی انجام شده با تفکیک نیمه ها و همچنین کل جریان بازی آمده است که نشان داد که تیم ملی ایران در هر بازی به طور متوسط 23 دقیقه و 41 ثانیه توپ را در اختیار داشته است.
همچنین درصد مالکیت توپ در تیم ملی فوتبال ایران با تیم ملی فوتبال اسپانیا در یورو 2012 و تیم فوتبال بارسلونا در لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا در فصل 2013-2012 و میانگین درصد مالکیت توپ (استاندارد) در رقابت های یورو 2012 و جام باشگاه های اروپا در فصل 13-2012 مقایسه شده است.
نتایج پژوهش نشان داد که فوتبال ایران در بازی با توپ، چیزی که ما آن را مالکیت توپ نام گذاری می کنیم از استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد.
تیم ملی فوتبال ایران به طور متوسط در هر بازی 23 دقیقه و 41 ثانیه توپ را در اختیار داشته است که در مقایسه با استاندارد جهانی که 31 دقیقه است، فاصله ی زیادی دارد (به دلیل پایین بودن سطح کیفیت فنی فوتبال در آسیا).
از این رو، تیم ملی فوتبال ایران باید در بخش مالکیت توپ پیشرفت کند. پیشرفت در بخش مالکیت توپ با برنامه ریزی و سرمایه گذاری بلند مدت حاصل می شود و در مدت زمان کوتاه نمی توان پیشرفت در این موضوع را مشاهده کرد.
همچنین باید در جلسات تمرینی، تمرینات مالکیت توپ بیشتری با نظارت بیشتر صورت گیرد.
بر این اساس، اصل های مهم و کلی در تمرینات حفظ توپ (باز شدن، حرکت کردن برای حمایت و دریافت توپ از بازیکن صاحب توپ، سرعت در ارسال پاس، پاس مطمئن و نبردن توپ به مناطق بسته بازی) و انواع حفظ توپ در شرایط بازی (کنترلی، آرام کننده و سریع) باید در تیم های پایه کشور به درستی آموزش داده شود.
ارسال نظرات