این هم نتیجه نخریدن برنج!

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در وبلاگ حکمت ما آمده است؛ پیامکی رسید که: بزن شبکه 1 می‌خوان 110 میلیون تومان بدهند به یک نفر...

از دیگران درخواست کردم شبکه 1 را بگیرند و کمی از برنامه اهدای جایزه برای خرید برنج «...» را مشاهده کردم...

نمی‌دانم چند نفر میخکوب این برنامه در جای جای این کشور پهناور هستند، اما با همه وجود تاسف خوردم که ببین کار ما به کجا رسیده است که، وقتی همه مردم ما (چه آن‌ها که وضعیت مالی خوبی دارند، چه متوسط‌های جامعه و چه فقیران و مستمندان ما) به نوعی، گوشه‌ای از ذهن و فکرشان، مشکلات اقتصادی است، به همین راحتی دل خیلی‌ها را می‌سوزانند، که چه؟ که بفهمانند برنج ما را نخریدید، این هم نتیجه‌اش!!!

نمی‌دانم چند فقیر در این کشور، پای تلویزیون‌های رنگ و رو رفته خود نشسته‌اند - که حتماً‌ و مطمئناً به ماهواره و شبکه‌های دیجیتال دسترسی ندارند - و این برنامه را می‌بینند...؟

مطمئنم آن‌ها که به نان شب خودشان محتاجند، و مدت‌ها یک بار چشمشان به غذای پخته شده می‌افتد، امشب تا وقتی بیدار هستند، به این فکر می‌کنند که اگر ما آن برنده بودیم، دیگر لازم نبود پدر پیرمان، پدر علیلمان، مادر زجر کشیده دردمندمان، برادر جا مانده از درس و مدرسه‌امان، یا خواهر جا مانده از ازدواجمان، با هزار خفت و بدبختی، یک تکه نان برایمان به زور تهیه کند...

امشب شب به امامت رسیدن امام مهدی (عج) است و باید شب خوبی برای ما باشد، کاش داعیه داران انتظار، کمی عقلشان را از حالت آکبند خارج کنند تا بفه‌مند یک برنامه به ظاهر ساده که با لطایف الحیل، و اضافه کردن یک عدد هنرپیشه معروف اینگونه پر مخاطبش می‌کنند، می‌تواند عامل بسیاری از سرخوردگی‌ها و انحراف‌ها باشد...

- این سوال را مرتب از خود بپرسید که آیا همه مردم می‌توانند این امکانات را داشته باشند و به این پول‌ها برسند؟

- آیا نیاز است برای کمک به فروش بیشتر یک بنگاه تولیدی یا اقتصادی، و به خاطر پولی که برای این تبلیغ به جیب شما می‌رود (خدا نکند آمارش منتشر شود)، اینگونه از رسانه سوءاستفاده کنید؟

- چقدر به فکر آن‌ها که این موقیت برایشان پیش نیامده است و صد در صد محتاجند، بوده‌اید؟؟؟

- اگر ادعای شیعه بودن دارید، چقدر با اخلاق مولایتان، امیرالمومنین (ع) آشنا هستید؟!؟

فرمود:

من اگر می‌خواستم، می‌توانستم از عسل پاک، و از مغز گندم، و بافته‌های ابریشم، برای خود غذا و لباس فراهم کنم. اما هیهات که هوای نفس بر من چیره گردد و.... در حالی که در «حجاز» یا «یمامه» کسی باشد که به قرص نانی نرسد، و یا هرگز شکمی سیر نخورد، یا من سیر بخوابم و پیرامونم شکم‌هایی که از گرسنگی به پشت چسبیده، و جگرهای سوخته وجود داشته باشد... (نامه 45 نهج البلاغه)