به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، شهادت یکی از مرزبانان پس از 45 روز اسارت به دست گروهک جیش العدل ابعاد تازه‌ای از دیپلماسی لبخند را به نمایش گذاشت. در این باره نکات ذیل که پاره‌ای از آن برای اولین بار در جهان نیوز منتشر می‌شود، قابل تامل است:
الف: 45 روز اسارت مرزبانان وطن به دست گروهک جیش العدل به لحاظ مدت زمانی بسیار قابل تامل می‌باشد. 45 روز فرصت کمی برای دستگاه دیپلماسی دولت تدبیر و امید برای رایزنی‌های مطلوب نبوده است. در این فاصله نسبتا طولانی می‌توانست رایزنی‌های اثربخش بسیاری اتفاق بیافتد. ایا لازم نبود وزیر محترم خارجه خود شخصا سفری به پاکستان برای پیگیری امور به صورت جدی و قاطعانه می‌داشتند؟!
ب: گروهک جیش العدل ارتباطات آشکاری
اعترافات سرکرده معدوم این گروه جایی برای شبهه ارتباط با سازمان اطلاعاتی آمریکا نیز باقی نمی‌گذارد. همچنین در عملیات‌های اخیر خود این گروه یکی از اهداف همیشه اعلام شده انتقام از عملکرد ایران در سوریه مطرح شده است.
با برخی کشورهای عربی دارد و این گروه باقیمانده گروهک عبدالمالک است که اعترافات سرکرده معدوم این گروه جایی برای شبهه ارتباط با سازمان اطلاعاتی آمریکا نیز باقی نمی‌گذارد. همچنین در عملیات‌های اخیر خود این گروه یکی از اهداف همیشه اعلام شده انتقام از عملکرد ایران در سوریه مطرح شده است. حال شیوه برخورد با چنین گروه‌ای که مستقلا تصمیم نمی‌گیرد تنها رایزنی با کشور پاکستان است؟ نتیجه اصرار به دیپلماسی لبخند به کشورهای حامی این گروه مانند عربستان سعودی و عدم قاطعیت داشتن در برابر اصرار این کشور به عملیات‌های نیمه سخت بر علیه کشورمان مانند آنچه در برخی از کشورهای دیگر مانند حادثه حمله به سفارت ایران در لبنان نقش اول را بازی می‌کند، غیر از شهادت مرزبانی که تنها ده روز از تولد فرزندش می‌گذرد و منتظر بودند تا پدرش برگردد تا نامی برای او انتخاب کنند، قطعا نخواهد بود.
ج: مسئولین عالی رتبه دولت تدبیر و امید طی روزهای اخیر بار‌ها از آزادی مرزبانان سخن گفتند، این مسئله نشان می‌دهد که آن‌ها از برخی کانال‌ها امیدوار به این موضوع شده‌اند. در این خوش خیالی چند نکته نهفته است:
1: در حالی مسئولین با استناد به برخی رایزنی‌های دیپلماتیک خود خوشبینانه خبر از آزادی مرزبانان می‌دادند- که خدا می‌داند اینگونه وعده‌ها چه میزان با روح و روان خانواده‌های مرزبانان در این روز‌ها بازی کرده است- که دستگاه اطلاعاتی پاکستان isi همواره نشان داده غیر قابل اعتماد است و افسران اطلاعاتی بخش‌های از دستگاه امنیتی پاکستان ارتباطات نزدیکی با عربستان سعودی، آمریکا و حتی برخی گروه‌های ضد ایرانی در پاکستان دارند.
2: مسئله دومی که حتی به نحوی برخی مسئولین دولت را به غفلت خاصی کشاند تکیه برای دیپلماسی غیر
آیا نزدیکی دولت به این گروه مذهبی حامی تروریست‌های سوریه خود مشروعیت بخشیدن به اقدام ترویست‌ها که انتقام از ایران را در سوریه هدف خود اعلام می‌کنند نیست؟!
رسمی بوده است. استاندار سیستان و بلوچستان طی ماه‌های اخیر از طریق ارتباطات نزدیکی که با یک جریان مذهبی پر حاشیه مانند گروه مولوی عبدالحمید در جنوب شرق برقرار کرده – که خود این جریان از حامیان تروریست‌های وهابی و مخالفین دولت سوریه می‌باشد- تلاش کرد که جدای از دستگاه دیپلماسی رسمی کشور مرزبانان را از این طریق آزاد کند. اعتماد بیش از حد به سران این جریان مذهبی تندرو برای آزادی مرزبانان بقدری بوده است که طبق برخی شواهد برخی اخبار امیدوار کننده که سبب غفلت و قاطعیت دستگاه دیپلماسی کشور نیز شده است از این کانال بوده است. سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که این گروه مذهبی که یکی از مشاوران اصلی ان هم اینک مسئولیت کلانی در استانداری سیستان و بلوچستان گرفته است و خود این جریان تندرو مذهبی متهم در طرفداری از هواداران سرنگونی بشار اسد در سوریه می‌باشند چگونه با گروه جیش العدل که هدف عملیات‌های خود را انتقام از نقش آفرینی ایران در سوریه معرفی می‌کند قرار بوده است که رایزنی کند؟! ساده‌تر آنکه دو گروه همراه در حوادث سوریه چگونه مورد اعتماد مسئولین دولت تدبیر و امید در یک مسئله پیچیده امنیتی قرار گرفته است؟! آیا این خود یک رخنه امنیتی نیست؟! آیا نزدیکی دولت به این گروه مذهبی حامی تروریست‌های سوریه خود مشروعیت بخشیدن به اقدام ترویست‌ها که انتقام از ایران را در سوریه هدف خود اعلام می‌کنند نیست؟!
منبع: جهان
ارسال نظرات