خسران نخبگان کشور به دلیل نبود قانون کپی‌رایت/ عرضه نرم‌افزارهای بومی با محصولات فناورانه به دنیا

مهدی حسینی، مدیر عامل و سجاد نفیسی، معاون فنی شرکت نرم‌افزاری امن پرداز از مجریان آنتی ویروس پادیوش در گفتگوی تفصیلی با «خبرگزاری دانشجو»، با اشاره به جزئیات این آنتی ویروس که در بخش اول و بخش دوم منتشر شد، در خصوص چالش‌های ورود فناوری‌های نوین و ارائه محصولات بومی در ایران به نقد و گفتگو پرداختند.

 

«خبرگزاری دانشجو» - در تولید فناوری‌های نوین چه مشکلاتی بر سر راه وجود دارد؟

 

حسینی: آنچه که اهمیت دارد این است که در ایران علم و فناوری از هم جدا نشده است، به‌طوری که افراد علمی وارد حوزه فناوری شده و متخصصینی که در حوزه فناوری فعال هستند به کار علمی وارد می‌شوند این در حالی است که کار علمی باید در دانشگاه‌ها و تولید فناوری در صنعت انجام شود. انجام کارهای فناورانه و مادی از جنس کارهای صنعتی است و نیازمند آن است که افرادی خود را در این زمینه وقف کرده و در قبال کاری که قرار است انجام دهند متعهد باشند اما آنچه که چالش محسوب می‌شوند آن است حتی در صورت حمایت مالی از دانشگاهیان آنها هیچ تضمین و تعهدی در برابر تولید فناوری ارائه نمی‌دهند.

 

زمانی که یک تولید کننده هدف‌ گیری می‌کند که بهترین در دنیا باشد نیازمند آن است که یک برنامه دراز مدت برای خود در نظر بگیرد، ضمن اینکه باید علم یک تولید کننده در سطح بالاترین علوم دنیا باشد اما برای این که فناوری روز دنیا را به‌دست آورد باید مسیر میانبر برای خود طراحی کند تا همگام با دنیا پیشرفت‌ کند.

 

«خبرگزاری دانشجو» - بسیاری از کالاهای ایرانی یا کالاهایی که با نام کالای ایرانی وارد شده است به دلیل کارکرد نامناسب باعث شده دید مردم به استفاده از کالای ایرانی بد شود، شما چه مزیت‌های رقابتی را برای محصولات بومی خود در نظر گرفته‌اید؟

 

نفیسی: برای اینکه یک محصول استفاده شود قبل از هر اقدامی باید اعتماد سازی انجام شود یکی از راه‌های کسب اعتماد کاربران آن است که با انطباق دادن محصول تولید شده در استانداردهای بومی و بین‌المللی چه رتبه‌ای را به دست می‌آورد که به دلیل نبود متولی مشخص برای رتبه بندی محصولات با محدودیت‌هایی در این زمینه مواجه هستیم.

 

 

 

«خبرگزاری دانشجو» - در برخی مواقع نرم افزارهای عرضه شده انتظارات کاربران را برآورده نمی‌کند به نظر شما فعالان این حوزه برای جلب اعتماد بیشتر بازار چه اقداماتی را انجام کند؟ 

 

حسینی: وقتی تولید کنندگان نرم افزار محصولاتی را عرضه می‌کنند به روشنی نمی‌دانند که علاوه بر مشکلات تولید با چه چالش‌هایی مواجه هستند از این رو محصولات حوزه مجازی نیاز به بازخوردهای بازار دارد و بر این اساس تولیدکنندگان با اصلاح این معایب نسخه‌های به روزی را ارائه می‌دهند. به عبارت دیگر اعتماد سازی در این حوزه تنها با استفاده کاربران از نرم افزارهای تولید شده به دست خواهد آمد.

  

«خبرگزاری دانشجو» - یعنی فقط بنشینیم و ببینیم گذر زمان چه می‌کند یا اینکه تبلیغات نیز در این زمینه موثر است؟

 

حسینی: منظور این نیست که هیچ کاری انجام نشود، اما این که بخواهیم واکنش‌های زیاد نشان دهیم باعث می‌شود نتیجه عکس دریافت شود. ما به عنوان تولید کننده سعی می‌کنیم خود را جای مصرف کننده گذاشته و منصفانه قضاوت کنیم زیرا ما یک جامعه در حال گذر از مرحله سنتی به مرحله مدرن هستیم و من خیلی نگران این موضوع نیستم.

 

«خبرگزاری دانشجو» - طول عمر محصولات نرم افزاری بومی از دیگر چالش‌ها در این حوزه است که این امر به دلیل تاخیر در به روز رسانی این محصولات راهکار شما در این زمینه چیست؟

 

حسینی: این یک واقعیت است ولی در آنتی ویروس تولید شده سعی کردیم تا این با هدفگذاری‌های طولانی مدت بتوانیم نسخه‌های به روز شده را در زمان مقتضی به کاربران ارائه دهیم تا کاربران تفاوتی میان محصولات بومی و وارداتی در این زمینه احساس نکنند.

 

ضمنا آنطور هم که گفته می‌شود مردم خیلی هم به محصولات آی‌تی داخلی بدگمان نیستند چرا که اکنون در دوره‌ای قرار داریم که جوانان به راحتی می‌توانند محصولات را تست و آزادانه انتخاب کنند. برای نمونه ما همواره گفته‌ایم که آنتی ویروس پادویش کاری بیشتر از آنتی ویروس‌های خارجی انجام نمی‌دهد اما به عنوان یک محصول بومی به کاربران تضمین می‌دهد که هیچ گونه اطلاعات شخصی فرد دریافت نمی‌شود و این اعتماد باید در گذر زمان به کاربر منتقل شود.

 

 

«خبرگزاری دانشجو» - در مورد توزیع محصولات بومی چه مشکلاتی بر سر راه وجود دارد؟

 

حسینی: در تمام دنیا شبکه‌های پخش، توزیع و فروش وجود دارد، اما این مساله در ایران متفاوت است و مشاهده می‌شود شبکه توزیع و فروش نرم افزار در کشور تنها به کار فروش محصولات خارجی مبادرت می‌کنند که این امر مشکل و چالش اصلی برای محصولات بومی است؛ چراکه محصولات بومی محبور به ورود به بازاری هستند که از کالاهای خارجی پر شده است.

 

با تولید آنتی ویروس پادویش ما مطمئن بودیم توزیع کننده‌های داخل کشور به سراغ ما خواهند ‌آمد. دلیل اطمینان ما این بود که می‌دانستیم اگر کار دست کسانی بیفتد که خود در این بازار هستند به خوبی می‌دانند که این محصول قابل توزیع است و برای آنها نیز سودآوری خواهد داشت. همین‌طور هم شد و بعد از گذشت یک ماه بزرگترین و با سابقه‌ترین توزیع کننده محصولات خارجی سراغ ما آمد و از ما خواست تا یکی از محصولات ما را تست کنند و همین توزیع کننده اکنون در صدد آن است که نمایندگی انحصاری پخش «پادوش» را از ما دریافت کند.

 

به عبارتی وقتی یک محصول بتواند خود را به یک شبکه توزیع بزرگ برساند خود‌به‌خود خیلی از مسائل حل می‌شود؛ چرا که همان شبکه‌ای که تا دیروز محصول خارجی توصیه می‌کرد اکنون محصول بومی را به کاربران پیشنهاد می‌دهد.

 

«خبرگزاری دانشجو» - از دیگر معضلات ورود محصولات بومی در عرصه آی‌تی حمایت ارگان‌های خاصی است که باعث می‌شود برخی کاربران به همین دلیل از آن حمایت نکنند برای این موضوع چه تمهیداتی اندیشیده‌اید؟

 

حسینی: این اتفاق تنها در مورد کاربران خانگی رخ می‌دهد و درباره کاربران سازمانی برعکس است؛ در شهرستان‌ها نیز کاملا برعکس تهران است، زیرا در شهرستان‌ها همین که بدانند محصولی ایرانی است می‌خواهند بدانند چیست، در شهرستان ها اعتماد به محصولات بومی بالاتر است.

 

«خبرگزاری دانشجو» - در بین آنتی ویروس‌های خارجی کدام محصولات امنیت قابل‌ قبول‌تری دارند؟

 

حسینی: بزرگترین شرکت آنتی ویروس در دنیا سیمانتک است، این شرکت برای فناوری‌های خود بسیار سرمایه گذاری می‌کند و متناسب با بازار فعالیت خود را شکل می‌دهد اما در بازار ایران شاید از لحاظ امنیتی مزیت خاصی نسبت به بقیه آنتی ویروس‌ها نداشته باشد. همچنین دو محصول مربوط به شرکت  مایکروسافت، «آواست»، «آویرا» و «نورتون» جزو 5 آنتی‌ویروس‌های مطرح دنیا هستند.

 

اما نباید فراموش کنیم که تمام اتفاقات فجیع امنیتی که برای ایران رخ داده است به دلیل حضور برندهای معروف است و در واقع آنتی‌ویروس، متولی جلوگیری از شیوع بدافزار است و پیشگیری از ورود بدافزار بر عهده این نرم افزار نیست.

 

 

 

«خبرگزاری دانشجو» - به نظر شما چالش اصلی شرکت‌های دانش بنیان در عرضه محصولات فناورانه چیست؟

 

حسینی: شرکت‌های دانش بنیان در خصوص مسائلی چون مالیات و بیمه موانع زیادی دارند و نیازمند حمایت دولت هستند؛ چرا که محصول دانش بنیان از زمان تولید تا زمان ارایه همواره نیازمند تزریق منابع مالی است و قوانینی که هم‌اکنون در زمینه تولید محصولات وجود دارد عاملی برای افزایش هزینه‌های تولید خواهد بود. 

 

«خبرگزاری دانشجو» - معاونت علمی ریاست جمهوری همواره از خدمات اجرایی برای شرکت‌های دانش بنیان صحبت کرده است، آیا این خدمات اجرایی شده است؟

 

حسینی: آنچه که مسلم است این است که قانون حمایت از شرکت‌های دانش بنیان بسیار قانون خوبی است و در تمام دنیا نیز این قانون اجرا می‌شود. در ایران نیز آیین نامه‌های مربوط به این قوانین دیر تدوین شد و هم اکنون با کندی پیش می‌رود. اما در هر صورت اگر قوانین مربوط به شرکت‌های دانش بنیان اجرایی شود کمک شایانی در پیشرفت خواهد داشت و شرکت‌های دانش بنیان با مسایلی چون مالیات و بیمه دست به گریبان نخواهند بود.

 

«خبرگزاری دانشجو» - به نظر شما صادرات محصولات بومی در حوزه آی‌تی چه تاثیری بر اقتصاد مقاومتی و پیشرفت کشور دارد؟

 

حسینی: محصولات حوزه آی‌تی استراتژیک هستند که همین امر مزیت چندگانه برای کشور ایجاد می‌کند؛ با توجه به اینکه حرکت جامعه بشری به سمت استفاده از فناوری اطلاعات است و بحث امنیت در این حوزه اهمیت خاص دارد، داشتن یک محصول در بازار جهانی فرصت مغتنمی است.

 

از این رو محصولات فناورانه و نرم افزارهای بومی کشور در صورتی که بتوانند در سطح بین المللی تجاری سازی شوند ظرفیتی برای ایجاد گفتمان در عرصه‌های جهانی خواهد بود و از آنجایی که ابزارهای امنیتی و ضد بدافزارها از اهمیت خاصی برخوردار است و می‌توان این نرم افزارها را به همراه محصولات فناورانه دیگر به دنیا عرضه کنیم. 

 

«خبرگزاری دانشجو» - به نظر شما رعایت نکردن قانون کپی رایت در ایران چه مضراتی را برای به تولیدکنندگان ایجاد می‌کند؟

 

حسینی: اصلی‌ترین ضرری که‌ وارد می‌کند از بین بردن ارزش و مالکیت محصول است، به عبارت دیگر فضای پرورش افراد کند ذهن را فراهم می‌کند و نخبگان دچار خسران می‌شوند.

 

اینکه مشتری نتوانند به محصولات ایرانی اعتماد کنند ناشی از اجرایی نشدن قانون کپی و رایت است؛ اگر علت ریشه‌ای حل شود اصل مساله را حل کرده‌ایم و یکی از دلایل اجرایی نشدن این قانون به این دلیل است که ما وابستگی شدیدی به محصولات خارجی داریم چرا که وقتی مردم رایگان محصولات خارجی را تهیه می‌کنند کسی حاضر نیست برای کالای ایرانی پول پرداخت کند.