به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، حسن بن عبد الرحمن از حضرت ابى الحسن (موسى بن جعفر) عليه السّلام روايت كرده كه فرمود:
خواب ها در آغاز خلقت نبود (و مردم خواب نمي ديدند) و بعدها پيدا شد،
گويد: من عرض كردم: علت پيدايشش چه بود؟
فرمود: خداى عزوجل پيامبرى را بسوى مردم زمانش فرستاد و او ايشان را به پرستش و فرمانبردارى خدا دعوت فرمود.
مردم گفتند: اگر ما چنين كنيم پاداشمان چيست؟ زيرا كه به خدا سوگند نه تو مالت بيش از ما است و نه فاميلت عزيزتر از فاميل مايند؟
آن پيغمبر فرمود: اگر اطاعت مرا بكنيد خداوند شما را به بهشت مي برد، و اگر نافرمانيم كنيد خداوند به دوزختان برد،
گفتند: بهشت و جهنم چيست؟
آن پيغمبر براى آنها آن دو را توصيف كرد، گفتند: چه وقت ما به آنجا خواهيم رفت؟
فرمود: هر گاه بميريد.
گفتند: ما مرده هامان را ديده ايم كه استخوان پوسيده و خاك مي شوند، و به دنبال اين سخن بر تكذيب و خوار شمردنشان از آن پيغمبر بزرگوار الهى افزوده گشت، پس خداى عز و جل خوابها را در ايشان پديد آورد، پس به نزد آن پيغمبر آمدند و آنچه را در خواب ديده بودند به او گزارش داده و تعجب خود را از اين جريان اظهار كردند.
آن پيغمبر به ايشان فرمود: همانا خداى عز و جل خواست تا بدين وسيله براى شما حجت آورد، ارواح شما نيز اين چنين است كه چون مرديد اگر چه بدنهاتان پوسيده شود ولى جانهاتان در عقاب بسر مي برند تا دوباره بدنها زنده شود.
يعنى همچنان كه در اين جهان در وقت خواب ديدن بدن از فعاليت افتاده و چون جسمى بىروح در رختخواب خفته ولى روح مشغول فعاليت است تا هنگامى كه دوباره بيدار شود، و اين مطابق همان حديثى است كه فرمود:
«كما تنامون تموتون و كما تستيقظون تبعثون»
همچنان كه بخواب رويد ميميريد، و همچنان كه بيدار شويد در قيامت زنده شويد.
پی نوشت:الروضة من الكافي / ترجمه رسولى محلاتى، ج۱، ص128.
منبع: افکار
ارسال نظرات