دلایل عدم توفیق در تولید اپلیکیشن‌های بومی/ قوانینی که به جای حمایت، سنگ‌اندازی می‌کنند

مسعود جلالی، کارشناس فنی و تولید کننده نرم‌افزار در گفتگو با خبرنگار علمی «خبرگزاری دانشجو»، در خصوص چالش‌های تولید نرم‌افزار در ایران خاطرنشان کرد: کشور ما در دوران جوانی و بلوغ صنعت  ITبه سر می‌برد. دوره‌ای که مشکلات و چالش‌های خاص خود را داشته که برخی از چالش‌های آن به به سیاست‌های کشور و برخی دیگر به ذات این تکنولوژی برمی‌گردد.

وی افزود: پیشرفت در حوزه تولید نرم‌افزار همواره یکی از مهمترین عوامل پیشرفت جوامع در این حوزه محسوب می‌شود؛ به طوری که هر کشوری که بتواند خود را در این حوزه بالا ببرد و به تولید محصولات بومی متناسی با نیاز جامعه خود در این حوزه دست پیدا کند، سهم بیشتری از این حوزه پرسود کسب خواهد کرد.

جلالی یادآور شد: در حالی که ایران همواره نشان داده است که ظرفیت بالایی در تولید اپلکیشن بومی دارد اما متاسفانه توفیقات این حوزه اندک است و با توجه به نفوذ بالای حوزه IT در میان مردم و به ویژه جوانان کشور، ریشه‌یابی و بررسی دلایل عدم توفیق در تولید اپلیکیشن‌های بومی از اهمیت بالایی برخوردار است.

این تولید کننده نرم‌افزار به مشکلات پیش روی شرکت‌های تولید کننده نرم افزار در ایران پرداخت و چالش‌هایی نظیر بالا بودن هزینه‌های تولید نرم افزار، به طول انجامیدن مدت زمان تولید و عدم حمایت‌های دولتی مناسب را برخی از چالش‌های پیش‌رو در تولید نرم‌افزار عنوان کرد.

وی افزود: اعضای کمیسیون تنظیم مقررات که ۱۰۰ درصد دولتی و اعضای آن سیاسی هم هستند، مقرراتی را تنظیم کرده‌اند که به نوعی انحصار تولید نرم افزار موبایل را به اپراتورهای تلفن همراه داده است؛ به طوری که یا اپراتورها اپلیکیشن تولید کنند یا افراد تولید کننده اپلیکیشن رازیر مجموعه اپراتورهای خود قرار دهند.

جلالی یادآور شد: با مقررات به وجود آمده در کمیسیون تنظیم مقررات بخش خصوصی مجبور می‌شود براساس قوانین اپراتورها عمل کرده و به آنها پول پرداخت کند، در نتیجه از رقابت باز می‌ماند.

این کارشناس فنی پرداخت مالیات‌های سنگین را از دیگر چالش‌های تولید نرم‌افزار در ایران عنوان کرد و یادآور شد: تولید کنندگان نرم‌افزار در ایران موظف هستند ۳۰ درصد درآمد اپلیکیشن‌ خود را به دولت پرداخت کنند و این در حالی است که نرم‌افزارهایی مانند وایبر و واتس آپ آزادانه در کشور فعالیت می‌کنند و نه تنها مجوزی ندارند بلکه مسئولیتی هم در قبال محتوای خود ندارند و مالیات و عوارض نیز پرداخت نمی‌کنند.

این تولید کننده نرم‌افزار ادامه داد:۴۰ درصد درآمد تولید کننده نرم افزار برای دولت و اپراتورها است و از ۶۰ درصد باقی مانده باید حقوق کارمندان و هزینه‌های جانبی برای دفتر، مجوز و بسیاری موارد دیگر پرداخت شود و آیا  این همه سنگ اندازی برای این است که در این حوزه فعالیتی در کشور صورت نگیرد؟

وی به‌عنوان تولید کننده نرم‌افزار «محاوره» که به دلیل بروز چنین مشکلاتی با شکست مواجه شد توضیح داد و تاکید کرد: در سال ۸۷ که هنوز خبری از وایبر و واتس آپ نبود و این نرم‌افزارها به میزان کنونی گسترده نشده بود، ما نرم افزار «محاوره» را طراحی کردیم؛ در آن زمان به اندازه امروز سیستم‌های اداری مربوط به نرم افزارها نظم نداشت و  رسانه‌های دیجیتال  وزارت و انجمن انفورماتیک ایران متولی ثبت نرم‌افزار بودند که در هر 2 جا این نرم‌افزار ثبت شد.

این کارشناس فنی با تاکید بر اینکه نرم‌افزار «محاوره» در سال ۸۶ ساخته و اواخر سال ۸۷ موفق به دریافت مجوز شد، اظهار داشت: این نرم افزار جوایز بسیاری دریافت کرد و افتخارات کاغذی این چنینی بسیار بود اما به دلیل عدم اعتقاد مسئولان به حمایت از چنین طرح‌هایی هیچ‌گاه حمایت‌های در خورد توجهی از این نرم‌افزار انجام نشد.

جلالی در پایان تاکید کرد: مسئولین باید به این نتیجه برسند که تولید نرم‌افزار بومی روش بسیار هوشمندانه‌ای برای کسب درآمد و جایگاه جهانی است که می‌تواند توپ را به زمین ایران وارد کرده و مشکلات و آشفتگی‌های فضای مجازی را کاهش دهد.