همه ورزشکارانی که در سال ۹۴ پر کشیدند/ از تعصب هادی تا دلتنگی‌های رضا

گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، سال 94 گذشت و به جرأت می توان لقب اندوه بارترین و بی رحم ترین سال ورزشی را به آن نسبت داد؛ جدای از ناکامی ها و موفقیت ها که عوامل انسانی در آن دخیل بودند و اشک و لبخند را بر روی چهره مردم رقم زدند، دست تقدیر هم سنگ تمام گذاشت و عزیزانی را از جامعه ورزشی جدا کرد که هر کدام خاطرات زیادی را برای مردم ایران و به خصوص اهالی ورزش رقم زده بودند؛ حال به مناسبت شروع سال 95، خالی از لطف نیست که یادی کنیم از اسطوره ها و عزیزان عرصه ورزش که در سال گذشته از میان ما رفتند و تنها خاطرات آنهاست که در دفتر ذهن ما باقی مانده است.

کاپیتان و 24 ابدی...

مهر ماه سال 94، شروع بی مهری های فرشته مرگ با جامعه ورزشی بود؛ فوت بازیکنی که با بستن بازوبند کاپیتانی در این فصل، به عنوان بزرگتر پرسپولیس شناخته می شد و نفر اول قرمزهای پایتخت در مستطیل سبز بود.

هادی نوروزی‌ در تاریخ ۱ تیر ۱۳۶۴ در بابل زاده شد؛ او نخست به کشتی روی آورد، اما بعد از آن به فوتبال علاقه‌مند شد و به طور حرفه‌ای این رشته را آغاز کرد.هادی نوروزی دارای دو فرزند به نام‌ های هانی و هانا بود. وی هفت سال در باشگاه فوتبال پرسپولیس تهران بازی کرد و در سال آخر حضور در این تیم، توانست کاپیتان اصلی پرسپولیس شود؛ همچنین او سابقه بازی در تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه‌های پرسپولیس قائمشهر، پاسارگاد، فجر سپاه تهران، داماش ایرانیان و نفت تهران را داشت.صبح روز پنجشنبه 9 مهر ماه، خبری به تیتر یک رسانه ها تبدیل شد که در وهله اول بیشتر به عنوان یک اشتباه خبری به نظر می آمد، اما با کمی جستجو مشخص شد که دست اجل این بار گریبان هادی باتعصب قرمزها را گرفته و شماره 24 این تیم را برای همیشه ماندگار کرد؛ نوروزی در بامداد روز پنجشنبه بر اثر ايست قلبى درگذشت و انتقال او به بیمارستان آتیه تهران هم نتیجه‌ای در پی نداشت.پس از مراسم تشییع جنازه که در روز جمعه ۱۰ مهردر ورزشگاه آزادی جمعیتی نزدیک به ۳۵ هزار نفر برگزار شد، پیکر نوروزی به زادگاهش منتقل و در روستای کپورچال بابل به خاک سپرده شد.

محمد علی اینانلو

محمدعلی اینانلو متولد ۲ فروردین ۱۳۲۶ در شهر است؛ مجری تلویزیون، بازیگر، صداپیشه، کارشناس ورزشی، روزنامه‌نگار و کارشناس و مستندساز طبیعت بود. وی به عنوان قدیمی‌ترین گزارشگر و مفسر والیبال در ایران و بنیان‌گذار روزنامه‌نگاری محیط زیست شناخته می‌شد؛ اینانلو به عنوان مفسر بازی‌های والیبال از بازی‌های آسیایی تهران در سال ۱۹۷۴ شروع به کار کرده بود و از مجریان معروف تلویزیون و رادیوی ایران به شمار می‌رفت.محمدعلی اینانلو، در شهریور نود و چهار براثر یک ضایعه مغزی در بیمارستان بستری شده بود؛ وی مدتی تحت درمان بود و با بهبود حالش توانسته بود برنامه‌های تلویزیونی را هم اجرا کند. اینانلو چند ماه بعد، صبح روز دوازده دی ماه همان سال در بیمارستان آتیه تهران بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت و د ر۱۴ دی ماه در زادگاه خود واقع در روستای عصمت آباد بوئین زهرا آرمید.

دلگیر، مثل رضا احدی

رضا نداف احدی متولد ۹ آذر ۱۳۴۱  بازیکن استقلال و تیم ملی بوده است؛ وی سابقه عضویت در تیم‌های باشگاه فوتبال استقلال تهران و باشگاه فوتبال روت‌وایس اسن را دارد. او از معدود لژیونرهای ایرانی است که در دهه شصت شمسی برای بازی در باشگاهی در آلمان دعوت شد و در لیگ آلمان بازی کرد؛ احدی همچنین در مدت کوتاهی که مسئول تیم جوانان استقلال بود فوتبالیست‌هایی مانند وحید طالب لو، خسرو حیدری و آندرانیک تیموریان را به فوتبال ایران معرفی کرد.احدی پس از چندین روز بستری بودن در بیمارستان ایرانمهر به دلیل شدت گرفتن بیماری‌اش که ناشی از عفونت داخلی و سرطان کبد بود، در روز دوشنبه ۲۸ دی ماه درگذشت. پیکر ستاره پیشکوست نامدار فوتبال پس از تشییع ووداع در میان خیل دوستاران واهالی ورزش در ورزشگاه شیرودی جهت به خاکسپاری در قطعه نام آوران بهشت زهرا در تاریخ ٣٠ دی ماه ١٣٩٤به خانه ابدی سپرده شد. احدی از محبوب‌ترین بازیکنان استقلال در دهه ۶۰ محسوب می‌شود وی که تنها ۵۳ سال داشت از بازیکنان بی حاشیه و خوش اخلاق فوتبال ایران بود.

وقتی سرطلایی هم پر کشید

همایون بهزادی متولد ۱۴ دی ۱۳۲۰ در خرم‌آباد است؛ وی بازیکن و مربی فوتبال بازنشسته بود. او پیشتر در تیم ملی فوتبال ایران بازی می‌کرد و بیشتر دوران باشگاهی‌اش را در باشگاه های شاهین و پرسپولیس گذراند. همایون بهزادی پس از بازنشستگی به عنوان یکی از اعضای تالار مشاهیر پرسپولیس شناخته شد. باشگاه پرسپولیس هم از وی به عنوان یکی از دوازده مرد تأثیر گذار باشگاه در دههٔ هفتاد میلادی تقدیر به عمل آورد و در همین راستا مجسمه‌ای طلایی از صورت همایون بهزادی را به خوداو تقدیم کرد. همچنین پس از افتتاح تالار مشاهیر فوتبال آسیا طی مراسمی در تاریخ ۱۰ نوامبر ۲۰۱۴ نام ده نفر فوتبالیست افسانه‌ای این قاره برای حضور در این مراسم و ثبت در آن منتشر شد. همایون بهزادی هم به عنوان بهترین گلزن جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۸ به این مراسم دعوت شده بود.سرانجام و پس از طی یک دوره طولانی بیماری ریوی و قلبی، در اولین ساعات بامداد ۲ بهمن در سن ۷۴ سالگی در تهران درگذشت.

علی اکبر دارستانی

علی اکبر دارستانی مربی بدنساز تیم فوتبال نفت تهران در تمرین روز دوشنبه تیمش درحالیکه مشغول گرم کردن و آماده سازی بازیکنان بود، از ناحیه سینه دچار سوزش شد و بلافاصله به بیرون از زمین چمن منتقل شد.وی سپس برای طی شدن روند درمانی با آمبولانس به بیمارستان فیاض بخش منتقل شد که متأسفانه تلاش های پزشکان نتیجه ای نداشت و این مربی زحمتکش در 10 بهمن ماه دار فانی را وداع گفت تا بار دیگر جامعه ورزشی و فوتبالی داغدار شود.

رضا ابراهیمی

آخرین نفری که از میان جامعه ورزشی به دیار حق شتافت، مربی والیبال تیم پیکان بود؛ رضا ابراهیمی که در جریان تمرینات تیم، دچار حمله قلبی شده بود، پس از گذشت چند روز از این اتفاق و دست و پنجه نرم کردن با این بیماری، در بیمارستان جان به جان آفرین تسلیم کرد.رضا ابراهیمی در دوره سرمربیگری ولاسکو دستیار او بود؛ وی سپس سرمربیگری دانشگاه آزاد، مناطق نفت خیز جنوب و جواهری گنبد را به عهده داشت و پس از آن به پیکان آمد و مربی این تیم شد. ابراهیمی که خودش سال ها پیراهن تیم ملی والیبال ایران را بر تن داشت، مربیگری تیم امید را هم برعهده گرفت.

حرف حساب با مسئولین

در تمام دنیا پیشکسوتان و اسطوره های باشگاه ها و تیم های ملی از احترام و جایگاه خاصی برخوردار هستند و به صورت مداوم با باشگاه بازنشستگی خود در ارتباط هستند؛ اما متأسفانه در ایران آنطور که باید و شاید قدر این عزیزان و اسطوره ها دانسته نمی شود و مسئولین، تنها برای مراسم تشییع و خاکسپاری آنها حضوری فعال و پررنگ دارند که به هیچ وجه پاسخ مناسبی به افتخارآفرینی های این سرداران عرصه ورزش نیست که در همین راستا علی پروین، اسطوره و پیشکسوت تیم ملی و باشگاه پرسپولیس با اندوه زیاد اظهار داشت : «مسئولین ما منتظر هستن که یکی از پیشکسوت ها فوت کنه تا جمع بشن و دور ورزشگاه شیرودی، دوری به یادگار با تابوت بزنن»با این وجود از مسئولین انتظار می رود که بعد از مرگ فوتبالی و ورزشی یک ورزشکار، با اتخاذ تدابیری مناسب و فراهم آوردن امکاناتی، آنها را همچنان سر زنده نگه دارند و فقط در مرگ فیزیکی آنها حضور پررنگ نداشته باشند.