یادداشت/
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، همین جمله بازتاب‌های منفی بسیاری در میان رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی داشت و حتی برخی با بهره‌گیری از واژه تمسخرآمیز «حد» در جملات خود، بهترین واکنش را به صحبت‌های وزیر ورزش دادند؛ مردی که با افتخار‌آفرینی بانوی تکواندوکار، به‌نوعی کیش‌ومات شد.
«حد» ورزش یا «حد» وزیر
«حضور ورزش ایران در المپیک نوسان زیادی داشته و توقع هم نباید بالاتر از این باشد. حد ما در ورزش دنیا همین است و باید زحمت بیشتری بکشیم.» این بخشی از جملات تاریخی و البته تلخ آقای محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان ایران بود که پنجشنبه‌شب و در برنامه ویژه المپیک شبکه سه و در جواب علل ناکامی ورزش ایران مطرح شد. جملاتی که رسانه‌ها و کاربران ایران در شبکه‌های مجازی مختلف واکنش‌های شدیدی به آن نشان دادند.
وزیری که به‌جای ناکام و ناموفق خواندن عملکرد خود و مدیرانش دریکی از مهم‌ترین وزارتخانه‌های کشور، از ایران و ایرانی مایه می‌گذارد و جمله‌ای را به‌کار می‌برد که بیشتر جنبه تحقیر سرمایه‌ها و استعدادهای کشورمان را دارد؛ نعمتی که مدیران و مربیان بزرگ دنیا در زمان حضور در کشورمان یا برگزاری رقابت‌های بین‌المللی به وجودشان در کشورمان غبطه می‌خوردند.
آنچه واضح و مبرهن است، موفقیت‌های بزرگ ثبت‌شده در رشته‌های انفرادی یا تیمی ورزش ایران، چه در زمان سازمان تربیت‌بدنی سابق و چه وزارت ورزش فعلی، کمتر وابسته به برنامه‌ریزی مناسب مدیران ورزش و هدایت مربیان تیم‌های ملی بوده و بیشتر استعدادهای خود ورزشکاران باعث به اهتزاز درآمدن پرچم ایران اسلامی شده است.
راه دوری نمی‌رویم؛ به‌طور مثال امثال علی دایی‌ها، حسین رضازاده‌ها، هادی ساعی‌ها، نوشاد عالمیان‌ها و ... استعدادهایی بودند که با کمترین برنامه‌ریزی مدیران و امکانات فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها به سطح نخست ورزش جهان رسیدند و بزرگترین افتخارها را برای ایران اسلامی به ارمغان آوردند.
یا در همین دوره المپیک، «کیانوش رستمی» که نخستین مدال و نخستین طلای کاروان ایران را به‌دست آورد، حتی اجازه نداد سرمربی منتخب فدراسیون وزنه‌برداری در زمان وزنه زدن او را هدایت کرده یا حتی در کنارش باشد و این یعنی رسیدن به موفقیت بدون نیاز به مدیران و مربیان کار نابلد و با تکیه‌بر استعداد ایرانی...
آقای وزیر که استعدادهای ایرانی را نادیده می‌گیرید! مدیران شما برای همین المپیک بسیاری از همین استعدادها را خصوصاً در رشته کشتی فرنگی و وزنه‌برداری به‌راحتی پرپر کردند. بهتر است سکوت می‌کردید تا با جملات فراموش‌نشدنی و غیرمنطقی خود، نمک به زخم تلخی‌های عملکرد ضعیف نمایندگان ایران در المپیک نمی‌پاشیدید. واقعاً باید این سؤال را از شما پرسید که «حد» ورزش ایران همین است یا «حد» وزیر آن؟!
افول ورزش به‌دست مدیران کار نابلد
«میانگین کسب مدال ورزش ایران در المپیک، چهار مدال است و نباید انتظاری بیش از این داشت. ورزش ایران تاکنون در ۱۵ دوره المپیک شرکت کرده که ۶۰ مدال کسب کرده، یعنی برای هر دوره چهار مدال. المپیک لندن یک استثنا بود.»
این یک جمله تاریخی، عجیب و نامتعارف بود که از سوی نفر نخست ورزش کشور مطرح شد و به‌نوعی یک اعتراف تلخ از سوی این مدیر است. از این جملات قصار تنها ناتوانی مدیران فعلی و قبلی ورزش ایران استنباط می‌شود زیرا در ورزش ایران استعدادهای بسیاری وجود دارند که برای پیدا کردن، پرورش مناسب و حفظ شدن در دنیای حرفه‌ای نیاز به مدیران کار بلد وجود دارد.
در المپیک لندن، برنامه‌ریزی بلندمدت و مناسب محمد بنا و حمایت مطلوب فدراسیون کشتی، باعث شد این رشته ضمن معرفی چهره‌های مطرح به ورزش دنیا، سه مدال طلای فراموش‌نشدنی را به‌دست آورد یا همین رشته والیبال، مگر در سال‌های نه‌چندان دور آرزویش گرفتن یک ست از تیم‌هایی مانند چین و ژاپن نبود؟
مطمئناً از وزارت ورزشی که ریاست آن بر عهده محمود گودرزی است و نفراتی همچون آقایان سجادی، گرشاسبی، شعبانی‌بهار، مناف‌هاشمی، گواری، صیدان لو، پارسا و... برای آن تصمیم می‌گیرند نباید انتظار بیشتری داشت. امثال شعبانی‌بهار (مسوول ورزش همگانی وزارت ورزش و جوانان که حضورش در المپیک دلیل منطقی ندارد) و مناف‌هاشمی چند روز قبل از مسابقات راهی کشور برزیل شدند تا بدنشان با شرایط آب‌و‌هوایی سازگار شود! آن‌وقت مربی خانم ندا شهسواری با هزار مشکل عازم شهر ریو می‌شود و چند ساعت بعد از باخت و حذف ورزشکارش به فرودگاه این شهر می‌رسد.
آقای وزیر! اینکه مدیران قبلی و فعلی ورزش، به‌جای آباد کردن سازمان تربیت‌بدنی سابق و وزارت ورزش و جوانان فعلی، باکار نابلدی و غرور و خودخواهی ریشه به تیشه این مقوله مهم و تأثیرگذار جامعه ایرانی زدند، بر هیچ‌کس پوشیده نیست، پس بهتر است شما هم قبل از بیان صحبت‌های فراموش‌نشدنی خود، شعر «عیب کسان منگر و احساس خویش» را در ذهنتان مرور کنید.
اگر به قول شما، نباید از ورزش امروز ایران انتظاری بیش از این داشت، تنها و تنها به خاطر بی‌برنامگی و ضعف مدیران گذشته و فعلی است زیرا سراسر این سرزمین پهناور، سرشار از استعدادهایی است که شما و امثال شما باید برای شناخت و پرورش آنها برنامه‌ریزی داشته باشید.
درخواست مردم، استیضاح وزیر
شبکه‌های اجتماعی این روزها بیانگر نظرات و احساسات مردم در مورد عملکرد کاروان ایران در المپیک 2016 است. طنزهایی به‌ظاهر خنده‌دار اما بسیار تلخ که نشان‌دهنده نارضایتی مردم از مدیران، مربیان و درنهایت ورزشکاران کشورمان است.
ناداوری‌ها و حق‌خوری‌ها علیه ورزشکاران ایران یک‌طرف اما عمده دلیل ناکامی و عملکرد ضعیف در میدان المپیک، ناکارآمدی مدیریتی در وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی و در صدر آنها آقای وزیر ورزش است.
حالا نوبت نمایندگان مجلس شورای اسلامی است که پیش از راه‌اندازی «کمیته‌های بررسی شکست در المپیک» که در سال‌های گذشته بیشتر جنبه سمبولیک داشته، استیضاح محمود گودرزی را در دستور کارشان قرار دهند تا حداقل مرهمی بر زخم مردم به خاطر نتایج کاروان و صحبت‌های تلخ و تأسف‌آور شخص وزیر بگذارند.
هرچند کمتر از یک سال از عمر دولت باقیمانده و بهارستان نشینان امروز برنامه استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش را در برنامه‌های خود قرار داده‌اند اما این مسائل، نباید بهانه‌ای برای ادامه حضور محمود گودرزی در رأس هرم ورزش ایران باشد زیرا تغییرات امروز، بهتر از فرداست.
همچنین نمایندگان مجلس نباید به دولت اجازه دهند، بعد از برکناری وزیر فعلی که خواست عموم مردم است، نفراتی همچون نصرالله سجادی به‌عنوان سرپرست وزارت ورزش منصوب شوند زیرا رفتن «بد» و آمدن «بدتر» تنها به ضرر ورزش ایران خواهد بود و فرصت رسیدن به موفقیت‌های آینده را سلب می‌کند.
و سخن آخر ، آقای وزیر! ببخشید باافتخار آفرینی «کیمیا علیزاده» در تکواندو، «حد» ورزش از نظر شما دست‌کاری شد؛ حالا باید به شما تبریک گفت زیرا همه افتخارات را ماحصل «تدبیر» خود و همه افتضاحات را نتیجه «حد» ورزش می‌دانید.
زوم یک: المپیک جای کسب تجربه نیست
«با شایستگی شکست خورد یا حذف شد» و «تجربه خوبی برای ورزشکارمان بود» جملات کلیشه‌ای گزارشگران و حتی مدیران و مربیان بعد از بازی ورزشکاران در میدان مهم المپیک است.
محمود گودرزی هم در صحبت‌هایش اعلام کرد: «مدیران ورزشی باید بپذیرند که بر اساس علوم جدید مدیریتی حرکت کنند. مربیان هم باید یاد بگیرند که از تجربیات دیگران استفاده کنند.» اما تا چه زمانی باید دنبال کسب تجربه باشیم. آیا کشورهای دیگر هم برای کسب تجربه به المپیک می‌آیند یا رقابت با حریفان و گرفتن مدال.
بهتر است شما هم کمی از گذشتگان یا کشورهایی که از صفر به سطح اول دنیا رسیده‌اند، درس بگیرید که برای رشد ورزش، به استعدادیابی مناسب، ایجاد فضا و زیرساخت مناسب برای پرورش استعدادها و تلاش برای حفظ و تقویت این ورزشکاران، نیازمند هستیم، حلقه‌هایی که امروز کمتر شاهد رخ دادن آن در فضای ورزشی کشور هستیم. آقای وزیر بازهم می‌گوییم مدال بانوی جوان و شایسته تکواندو درس بزرگی به شما داد که «حد» ورزشمان این‌قدر نیست. کیمیا علیزاده فریاد دخترانی است که از مرداب عدم مدیریت و بی‌برنامگی وزارت ورزش و کمیته المپیک، با تلاش و پشتکار و حمایت مناسب، در قله خوشبختی و موفقیت شنیده شد. او ثابت کرد «حد» ایران و ایرانی بالاتر از «حد» مدیرانی است که با یک حکم می‌آیند و با یک حکم می‌روند، پس عذرخواهی از کیان ایران و ایرانی و استعفا، کمترین کاری است که می‌توانید انجام دهید.
زوم 2: از «حد» تا «حد»
علیرضا دهقانی (گزارشگر تلویزیون): محمود گودرزی در ارتباط با نتایج کاروان ورزشی ایران در المپیک گفت: «حد» ورزش ایران همین است، موضوعی که می‌توان از پنج جهت آن را بررسی کرد:
یک: «حد» وزارت ورزش در نگاه دولت این بود که آخرین نفر کابینه وزیر ورزش را به صحن علنی فرستاد که درنهایت بعد از رد شدن گزینه‌های ابتدایی، نتیجه همین شد!
دو: ورزش ایران اگر زبان داشت می‌گفت: «حد» من این وزیر نبود!
سه: آدم‌ها در «حد» توانایی خودشان برای محیط «حد» تعیین می‌کنند.
چهار: آقای وزیر صبر می‌کردید شاید چند تا مدال دیگر می‌گرفتیم بعد «حد» تعیین می‌کردید.
پنج: آدم از چیزی سر درنمی‌آورد، «حد» اقل می‌رود و از چند نفر که در «حد» ش هستند سؤال می‌کند.
شش: «حد» فاصل «حد» ورزش ایران از آن چیزی که هست تا آن چیزی که می‌تواند باشد، وزیر ورزش آن است.
منبع روزنامه صبح نو
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
" «حد» فاصل «حد» ورزش ایران از آن چیزی که هست تا آن چیزی که می‌تواند باشد، وزیر ورزش آن است."