به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، رییس برنامه ملی پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت با اشاره به فقر اطلاعات و آگاهی مردم درباره "سلامت گوش"، گفت: به طور میانگین در هر 1000 تولد زنده، 2.7 درصد نوزادان با مشکلات کم شنوایی و ناشنوایی به دنیا میآیند، اما این رقم در بعضی استانها بالاتر از میانگین کشوری است و به حدود هشت هم رسیده است.
دکتر سعید محمودیان ضمن اعلام این خبر افزود: پوشش برنامه غربالگری ناشنوایی در نوزادان پیشتر 60 درصد اعلام شده بود. این برنامه قرار است با تفاهمنامه مشترک سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت و همچنین تدوین یک دستورالعمل کشوری که تا هفتههای آینده به تمام مراکز بهداشتی ابلاغ شود، به100 درصد برسد.
وی ادامه داد: طبق این برنامه نوزادانی که احتمال کم شنوایی و ناشنوایی در آنها وجود دارد، سریع و به موقع شناسایی و تحت درمان قرار میگیرند.
رییس برنامه ملی پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت در ادامه، به همکاری وزارت بهداشت و سازمان بهزیستی برای غربالگری شنوایی در مقطع پیش دبستانی اشاره کرد و گفت: در حال حاضر اجرای آزمایشی برنامه غربالگری این مقطع سنی توسط بهزیستی و با همکاری وزارت بهداشت در 13 استان در مهدهای کودک آغاز شده است. امیدواریم مانند برنامه غربالگری نوزادان، به صورت ادغام شده در برنامههای سلامت کشور اجرا شود. بعد از آن نیز پوشش گروههای سنی مدرسه هم تکمیل و در اولویت قرار میگیرد.
محمودیان درباره چگونگی تحت پوشش قرار دادن سایر گروههای سنی در برنامههای شنوایی وزارت بهداشت نیز توضیح داد و گفت: با توجه به آمار بهداشت جهانی، 360 میلیون نفر در جهان از کم شنوایی شدید تا عمیق رنج میبرند که از این تعداد، حدود 328 میلیون نفر جزو گروه سنی بزرگسال هستند. ما نیز در ایران باید ابتدا سطح سواد سلامت شنوایی و گوش را در مردم بررسی کنیم و ببینیم در اقلیمهاو فرهنگهای مختلف وضعیت آن چگونه است.
وی ادامه داد: ابزار مربوط به سنجش سواد سلامت، پرسشنامهای استاندارد است که براساس فرهنگ نقاط مختلف کشور طراحی شده و در تمام کشور اجرایی میشود. اقدامات مربوط به کاهش میزان کم شنوایی در مناطق مختلف کشور، بر اساس این آمار و همچنین نیازهای همان منطقه انجام میشود.
فقر سواد "سلامت گوش" در کشور
محمودیان تاکید کرد: ما در کشور فقر معلومات و دانش در مورد سلامت گوش داریم. امروز نیز در بین جوانان و نوجوانان استفاده از سطوح غیرمجاز و وسایل شخصی صوتی مثل تبلت و لپ تاپ و حضور در ورزشگاهها و ... شایع شده است. در نتیجه آنها باید آموزشهایی را در زمینه پیشگیری از آسیب رسیدن به گوش ببینند. اقدامات پایهای خوبی در این زمینه صورت میگیرد که ما با دید باز آموزشهایی را در سطح بهداشتی به مردم ارائه کنیم تا به کم شنوایی مبتلا نشوند، روند درمان را بدانند و مداخله زودهنگامی برای آنها انجام شود.
رییس برنامه ملی پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت، اجرای برنامه غربالگری برای گروه سنی سالمندان را در حال حاضر پرهزینه عنوان کرد و گفت: باید از جهت آموزش و اطلاع رسانی قویتر عمل کنیم؛ چرا که کشور به سمت صنعتی شدن میرود و وجود سر و صدا به عنوان یک معضل عمل میکند. در گروههای سنی میانسال و سالمند هدف ما ارائه برنامههای آموزشی و خود مراقبتی است. انجام برنامه غربالگری نیز هزینهبر است، به همین خاطر شاید بتوانیم به تدریج این برنامه را در خانههای بهداشت برای سالمندان و میانسالان هم اجرا کنیم.
وی در خصوص آمار نوزادانی که با اختلالات شنوایی در ایران متولد میشوند نیز توضیح داد و گفت: حدود 360 میلیون نفر در جهان ناشنوا یا کم شنوا هستند. همچنین 32 میلیون نفر از میان 360 میلیون کم شنوا یا ناشنوای دنیا، کودکان کمتراز 15 سال دارای ناشنواییهای شدید تا عمیق هستند. به طور کلی گزارش شده است که 5.3 درصد از تولدها در دنیا همراه با مشکلات کم شنوایی است. دو سوم این رقم نیز در کشورهای درحال توسعه اتفاق میافتد.
وضعیت هشدار در برخی روستاها
وی ادامه داد: در ایران طبق آمار سازمان بهزیستی، به طور میانگین در هر هزار تولد زنده، 2.7 درصد نوزادان با مشکلات کم شنوایی و ناشنوایی به دنیا میآیند. اما این رقم در بعضی استانها بالاتر از میانگین کشوری است و به حدود هشت هم رسیده است. مهمترین علل آن نیز ژنتیک، ازدواجهای فامیلی و بروز عفونتها و مراقبتهای دوران بارداری است. در بعضی از روستاها 100 درصد نوزادان به دلیل این نوع از ازدواجها کم شنوا شدند.
به گفته محمودیان، این استانها در حال حاضر شناسایی شدهاند و برنامههای کنترل مشکل شنوایی از جمله آموزش و غربالگری در آنها اجرا میشود.
رییس برنامه ملی پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت در پایان صحبتهایش تاکید کرد که کم شنوایی شدید تا عمیق از نظر رتبه بندی بار بیماریها در سال 2013، جزو رتبههای بالا و حتی قبل از دیابت، دمانس، بیماریهای ریوی مزمن و ... قرار گرفته بود. همچنین این مشکل، جزو پنجمین عامل ایجاد کننده معلولیت و ناتوانی است.