به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، درمان و آموزش پزشکی؛ دکتر سیدعلی صدرالسادات، معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت در چهارمین کنفرانس ملی آموزش و توسعه سرمایه انسانی در سالن همایش های رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران در خصوص شبکه سازی تجربیات در حوزه آموزش گفت: هم در دولت و هم در بخش خصوصی در سازمان های مختلف و شرکت ها تجربیات فراوانی داریم و فعالیت های بسیاری طی این سال ها صورت گرفته است که در بخشی موفق بوده و در بخشی توفیقات کمتری داشته ایم اما آنچه که مسلم است این است که ما بتوانیم از تجربیاتمان استفاده بهینه کنیم.
دکتر صدرالسادات در ادامه با رویکرد الگوگيري و شبكه سازي برای تدوین نقشه راه ارتقاء نظام آموزش و توسعه مديران و کارکنان اضافه کرد: برای ارتقاء و اصلاح سيستم دو رویکرد پیش رو داریم یکی رویکرد تدوین و طراحی از صفر و دیگری رویکرد الگوگیری، بومی سازی و استفاده از تجارب موجود.
وی با بیان اینکه تجربه های خوبی در این زمینه در بدنه دولت وجود دارد افزود: رویکرد الگوگیری، بومی سازی و استفاده از تجارب موجود می تواند به بهبود و ارتقاء آموزش کارکنان کمک زیادی کند بنابراین باید یک بررسی از فعالیت های انجام شده در همه موئلفه هایی که در بحث آموزش و توانمندسازی کارکنان صورت گرفته داشته باشیم و بتوانیم براساس آن الگوبرداری کنیم و سیستم را ارتقاء بدهیم.
فرآیندهایی که برای ارتقای سیستم آموزش مورد نیاز است
معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت با اشاره به اینکه پاسخ به چند سوال اولیه برای ارتقای سیستم مورد نیاز است اظهار کرد: ما باید بدانیم سطح بلوغ کارکردهای متفاوت نظام آموزش و توسعه کارکنان در مؤلفه های مختلف چه چیزی است، اینکه در چه مؤلفه هایی نظام آموزش و توسعه مديران و کارکنان نیازمند کار بیشتر و سیاستگذاری منسجم تر است، اینکه چه مؤلفه هایی اولویت اول و چه مؤلفه هایی در اولویت های بعدی باشند، اینکه در چه مؤلفه هایی مدل های موجود مناسب و در چه بخش هایی نیازمند توسعه مدل های جدید هستیم. همچنین باید بدانیم چه مؤلفه هایی به دنبال چه اهدافی هستند، اینها سوالاتی است که برای ارتقای سیستم آموزش مورد نیاز است.
دکتر صدرالسادات در ادامه با بیان فرایندهای مورد نیاز برای پاسخگویی به این سوالات گفت: تدوین مدل ارزیابی، ارزیابی، سیاستگذاری و تدوین نقشه راه چهار فرایندی است که برای پاسخگویی به این سوالات مطرح است.
وی در ادامه به نحوه استفاده از این چهار فرایند برای پاسخگویی به سوالات مطرح شده برای دستیابی به ارتقای سیستم آموزش پرداخت و افزود: با ارزیابی که از این طریق صورت می گیرد و سیاستگذاری که انجام می شود می توانیم واحدهایی که توانایی عرضه این دانش را در حوزه آموزش و توانمندسازی سازمان دارند و آنهایی که تقاضای این دانش را دارند و واحدهایی که فی مابین این عرضه و تقاضا هستند را شناسایی کنیم و آنها را با هم شبکه کنیم چراکه در حوزه آموزش تجربیات خوبی در سطح کشور وجود دارد و این شبکه سازی یک نیاز جدی امروز ما است و با انجام این کار می توانیم یک نقشه راه داشته باشیم.