به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، اواخر سال 95 و چند روز پس از حادثه تلخ پلاسکو بود که اخبار ضد و نقیضی درباره شرایط نه‌چندان مطلوب ورزشگاه آزادی منتشر شد و این نگرانی را ایجاد کرد که ممکن است این اتفاق تلخ که منجر به مرگ تعدادی از هموطنان شد، این بار در استادیوم رخ دهد.
پس از انتشار این اخبار و حتی یک فیلم، مصطفی مدبر، مدیرعامل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی در نشست خبری اعلام کرد که در این ورزشگاه خطر ریزش وجود ندارد اما نیاز به مقاوم‌سازی دارد که این کار چه در بخش سطحی استادیوم و چه در بخش سازه‌ای آن مورد نیاز است.
وی همچنین در اواخر اردیبهشت 96 عنوان کرد که کار مقاوم‌سازی پس از دیدار روز 22 خرداد تیم‌های ایران و ازبکستان در مرحله انتخابی جام جهانی 2018 آغاز می‌شود که این شرایط نیز محقق شد.
مدبر در این باره گفت: کار مقاوم‌سازی بلافاصله پس از این بازی و بدون از دست دادن زمان آغاز شد. در ابتدای این پروژه، موضوع مقاوم‌سازی جایگاه‌های 35 و 36 را در دستور کار قرار دادیم. کار در دو بخش صورت می‌گیرد؛ بخش اول مربوط به ترمیم بتن‌ها و آن مناطقی است که صندلی‌ها روی آن قرار می‌گیرد و بخش دوم نیز مربوط به مقاوم‌سازی بتن اصلی می‌شود.
وی در خصوص هزینه های انجام این پروژه اظهار داشت: این بخش از کار را با اختصاص 7 میلیارد تومان از منابع شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی استارت زدیم. البته از سوی شرکت 15 میلیارد کنار گذاشته شده است. قرار است دولت نیز 80 میلیارد تومان کمک کند تا بتوانیم کار مقاوم‌سازی را به بهترین شکل ممکن جلو ببریم.