به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، مهاجمی که حتی از علی قربانی هم آمار ضعیف‌تری از خود بر جا گذاشت و هرگز نتوانست کمکی برای استقلال باشد. جدایی شهباززاده از استقلال بار دیگر ثابت می‌کند که ابتدای این فصل مربیان چه اشتباه‌های بزرگی را در راه جذب بازیکنان جدید مرتکب شده‌اند. اشتباه‌هایی که زمان بسیاری خواهد گذشت تا جبران شود. شاید اگر استقلال در بند این مهاجمان پوشالی نبود اکنون وضعی بهتر داشت و با حسرت به فاصله 16 امتیازی با پرسپولیس نمی‌نگریست. شاید اگر به جای شهباززاده و قربانی مهاجمان گلزن‌تری استقلال را احاطه می‌کردند اکنون حتی می‌شد با قطعیت از قهرمانی در جام حذفی سخن گفت...
همانطور که پیش‌بینی می‌شد سجاد شهباززاده که با سروصدای بسیار ابتدای همین فصل به استقلال آمد و هرگز عملکرد مطلوبی هم نداشت از استقلال جدا شد. تصمیمی که با توجه به آمار ضعیف این بازیکن در 22 بازی که لباس استقلال را پوشید، قابل پیش‌بینی بود. سجاد شهباززاده در بازی‌هایی که تحت قرارداد باشگاه استقلال بود هرگز عملکرد قابل وصفی نداشت و شاید هر مربی دیگری هم سکان هدایت آبی‌ها را بر عهده داشت با تماشای این بیلان کاری ضعیف قلم قرمز می‌کشید روی نام او. شهباززاده مجموعا با احتساب بازی‌های جام حذفی 22 بازی در استقلال بود که در 13 بازی غایب بود. این مهاجم در بازی‌هایی که فرصت حضور در میدان را یافت نیز هرگز نتوانست درخششی داشته باشد و حتی موفق به زدن یک گل هم نشد. شهباززاده مجموعا 482 دقیقه برای استقلال بازی کرده که این عدد در مقایسه با مجموع 1980 دقیقه‌ای که استقلال در لیگ برتر و جام حذفی به میدان رفته بسیار ناچیز می‌نماید. شاید یکی از دلایلی که موجب شد شهباززاده دقایق کمی در ترکیب استقلال باشد مصدومیتی بود که در میانه‌های راه با آن مواجه شد اما به طور قطع او اگر وضعیت فنی مناسبی داشت در همان دقایقی که به بازی گرفته شد می‌توانست آمار قابل دفاعی از خود بر جا بگذارد تا امروز شاهد جدایی‌اش از ترکیب استقلال نباشیم اما گریزی جز این نبود و سرانجام مربیان و دیگر تصمیم‌گیران باشگاه استقلال به این نتیجه رسیدند که ادامه راه با این بازیکن وقت تلف کردن است. گرچه می‌شد پیش از فصل و به زمانی که سجاد شهباززاده از فوتبال ترکیه دیپورت شد به این نتیجه رسید که مهاجم مورد نظر منصوریان دیگر آن بازیکن آرمانی برای استقلال نیست اما غرق شدن در فضای نقل و انتقالاتی آن زمان و گول دلال‌ها را خوردن موجب شد تا دوباره بخشی از سرمایه‌های مالی باشگاه استقلال به واسطه عقد این قرارداد دود شود. استقلال برای عقد قرارداد با شهباززاده رقم یک میلیارد و یکصد میلیون تومان هزینه کرد که این دستمزد با توجه به عملکرد فصل گذشته شهباززاده بسیار چشمگیر بود. اینکه چرا باشگاه استقلال در سال‌های اخیر هیچ‌گاه عملکرد بازیکنان را مد نظر قرار نمی‌دهد تا بر اساس آن دستمزدها تعیین شود همواره سوالی بوده که مدیرانش از پاسخگویی به آن طفره رفته‌اند. در سال‌های اخیر به دفعات باشگاه استقلال از قراردادهایی که با برخی بازیکنان منعقد کرده ضررهای بزرگی را متحمل شده و انتقادهای بسیاری را متوجه خود می‌بیند.
پیش‌تر در باشگاه استقلال کمیته فنی یا افرادی حضور داشتند که در راه جذب بازیکنان جدید به باشگاه مشاوره‌های درستی می‌دادند. منصور پورحیدری قبل از اینکه دیده از دنیا فرو ببندد وظیفه این کار مهم را برعهده داشت و می‌کوشید همواره در این راه کمک حال مربیان باشگاه استقلال باشد. اکنون اما در باشگاه استقلال نه کمیته فنی هست و نه افرادی از جنس منصور پورحیدری که بینش کافی در مواجهه با گزینه‌های مورد نظر را داشته باشند تا عیار واقعی آنها را تشخیص بدهند. البته مدیران باشگاه استقلال بارها صحبت از تشکیل کمیته فنی کرده‌اند و حتی گفته شد ستار همدانی و رضا حسن‌زاده تحت عنوان این کمیته در باشگاه فعالیت می‌کنند اما انتخاب اعضای کمیته فنی در میانه‌های فصل نمی‌تواند کمکی در راه انتخاب بازیکنان جدید باشد و شاید این کمیته بتواند در دیگر بخش‌ها باشگاه استقلال را یاری کند اما برای اینکه چنین افرادی نظرات خود را درباره جذب بازیکنان جدید اعلام کنند لازم است که پیش فصل و در کوران نقل و انتقالات در باشگاه استقلال مستقر شوند تا در راه جذب بازیکنان جدید اعمال نظر کنند. بدون شک در فصل جاری اگر مدیران استقلال به دنبال تشکیل تیمی بی‌نقص با برخورداری از بازیکنان تاثیرگذار لیگ هستند باید تا قبل از ورود به زمان آغاز نقل و انتقالات این کمیته را در باشگاه مستقر کرده تا آنها نیز کادرفنی استقلال را در راه بستن تیمی کم عیب یاری کنند.