مدیر برنامه پیشگیری از ناشنوایی معاونت بهداشت وزارت بهداشت:
۹۰۰ میلیون نفر در دنیا تا سال ۲۰۵۰ از کم شنوایی رنج می‌برند
مدیر برنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت، درمان و آموزش گفت: ۹۰۰ میلیون نفر در دنیا تا سال ۲۰۵۰ از کم شنوایی رنج خواهند برد.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سعید محمودیان همزمان با سوم مارس روز جهانی شنوایی گفت: سازمان بهداشت جهانی خواستار اقدام دولت‌ها و شرکای آن‌ها برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی است. بر اساس آخرین برآورد‌های منتشر شده توسط سازمان جهانی بهداشت به مناسبت روز جهانی شنوایی در سوم مارس ۲۰۱۸، قریب بر ۹۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ از کم شنوایی ناتوان کننده رنج خواهند برد.
وی افزود: در حال حاضر ۴۶۶ میلیون نفر در سراسر جهان از کم شنوایی رنج می‌برند، که ۳۴ میلیون نفر از آن‌ها کودک هستند. آمار‌های رسمی منتشر شده توسط این سازمان حکایت از رشد روز افزون کم شنوایی ناتوان کننده طی سال‌های گذشته بخصوص در پنج سال اخیر دارد که از ۳۶۰ میلیون نفر در سال ۲۰۱۳ به ۴۶۶ میلیون نفر طی سال ۲۰۱۷ رسیده است.
مدیر برنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت ادامه داد: متاسفانه دو سوم افراد دچار کم شنوایی در کشور‌های در حال توسعه زندگی می‌کنند. از نظر بار کلی بیماری‌ها (GBD)، کم شنوایی ۸/۶ درصد از بار کلی بیماری‌ها را شامل می‌شود و بر اساس سال‌های سپری شده با ناتوانی (YLD) سومین عامل اصلی را به خود اختصاص می‌دهد.
محمودیان گفت: عدم شناسایی و مداخله بموقع کم شنوایی، سالانه ۷۵۰ میلیارد دلار در هزینه‌های مستقیم سلامت کشور‌ها صدمه تحمیل می‌کند و باعث از دست دادن بهره وری در کشور‌ها می‌شود.
وی افزود: دلایل اصلی رشد بالای کم شنوایی در جهان طی این سالها، افزایش جمعیت سالمندی، افزایش عوامل خطر مانند ابتلا به عفونت‌های گوشی و دیگر عفونت‌ها و بیماری‌هایی مانند سرخک، اوریون، سرخجه، مننژیت، سیتومگالوویروس، استفاده بی رویه و نابجا از دارو‌های آسیب رسان به شنوایی مانند دارو‌های سل و مالاریا و مصرف ناصحیح از آنتی بیوتیک‌های اتوتوکسیک آمینوگلیکوزیدی، قرار گرفتن افراد در معرض اصوات بلند و استفاده بی رویه از تلفن‌های همراه و دستگاه‌های صوتی شخصی در اماکن تفریحی و محل کار است.
وی ادامه داد: کم شنوایی بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم می‌گذارد. اثرات این بیماری بر توانایی افراد برای برقراری ارتباط، معاشرت، یادگیری، کار و لذت در زندگی، کمک به فقر خانواده، انزوای اجتماعی و احساس تنهایی بسیار تاثیر گذار است. در افراد مسن به طور خاص، کم شنوایی می‌تواند منجر به زوال شناختی، افزایش خطر ابتلا به افسردگی و زوال عقل شود.
مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: خوشبختانه بیش از ۵۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی بزرگسالان و ۶۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی کودکان با اجرای برنامه‌های پیشگیری و مراقبتی در نظام سلامت قابل پیشگیری اولیه هستند. ایمن سازی کودکان در برابر بیماری‌های عفونی، غربالگری شنوایی نوزادان و کودکان و تشخیص و درمان بموقع کم شنوایی، درمان افراد مبتلا به عفونت مزمن گوش؛ ترویج زایمان طبیعی برای کاهش خطر آسفیکسی و عفونت نوزادان همراه با کاهش شنوایی؛ پیشگیری از مصرف مواد مخدر سینتتیک و روان گردان که دارای خطر ایجاد کم شنوایی در افراد هستند.
محمودیان افزود: کنترل مواجهه با صدا‌های بلند در محیط‌های شغلی و تفریحی و افزایش آگاهی در مورد شیوه مراقبت از سلامت گوش و شنوایی از جمله موارد کاهش بار بیماری محسوب می‌شوند.
وی ادامه داد: بخش مدیریت بیماری‌های غیر واگیر، معلولیت، خشونت و پیشگیری از آسیب سازمان بهداشت جهانی گزارش داده است که "روند کنونی و پیش بینی‌های آینده مطرح می‌کند که تعداد افراد مبتلا به افت شنوایی به شدت رو به افزایش است. "تا زمانی که اقدام مناسب صورت نگیرد، تقریبا از هر ۱۰ نفر یک نفر مبتلا به کم شنوایی تا سال ۲۰۵۰ می‌شوند. این امر به طور قابل توجهی بر زندگی بیماران کم شنوا یا ناشنوا تأثیر می‌گذارد و هزینه‌های قابل توجهی را برای سیستم‌های بهداشتی تحمیل می‌سازد. کم شنوایی ناتوان کننده بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم می‌گذارد.
وی ادامه داد: کم شنوائی‌های درمان نشده، سالانه ۷۵۰ میلیارد دلار به کشور‌ها در هزینه‌های مستقیم سلامت آن‌ها ضرر تحمیل می‌کند و باعث از دست دادن بهره وری در کشور‌ها می‌شود. مداخلات بموقع درمانی و توانبخشی می‌توانند کم شنوایی و اثرات نامطلوب آن را کاهش دهند.
محمودیان گفت: تشخیص و مداخله زودهنگام کم شنوایی در به حداقل رساندن عواقب کم شنوایی به ویژه برای کودکان بسیار کمک می‌کند. این از طریق برنامه‌های غربالگری به دست می‌آید. در مواردی که آسیب شنوایی دیگر اجتناب ناپذیر است، حصول اطمینان از دستیابی به فن آوری‌های مناسب و مقرون به صرفه مانند سمعک‌ها و ایمپلنت‌های قابل کاشت شنوایی از طریق جراحی، و خدمات ارتباطی مانند گفتار درمانی، زبان اشاره و زیر نویس کردن برنامه‌ها حیاتی است.
وی با اشاره به اینکه دولت‌ها و ذینفعان برنامه پیشگیری و کنترل کم شنوایی نقش کلیدی ایفا می‌کنند، گفت: برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی ناتوان کننده، سازمان بهداشت جهانی برنامه‌هایی را برای حمایت از دولت‌ها و ذینفعان خود ارائه داده است این موارد حمایت شامل: امکان ادغام برنامه‌های مراقبت از گوش و شنوایی به سیستم مراقبت‌های سلامت اولیه (PHC) که به عنوان بخشی از پوشش بهداشت جهانی بیانجامد، افزایش آگاهی عمومی در مورد پیشگیری از کم شنوائی، اطمینان از خدمات و مراقبت‌های مربوط به درمان کم شنوایی، از جمله دسترسی به فن آوری‌های کمک شنوایی و خدمات ارتباطی، آموزش افراد کارآمد و کارشناس در حیطه مراقبت از شنوایی، استفاده صحیح از دستگاه‌های صوتی شخصی و در محل‌های تفریحی و محل کار، توانمند سازی افراد با کم شنوایی برای غلبه بر انگ و تبعیض است.
مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: سازمان بهداشت جهانی همچنین توسعه یک گزارش جهانی و مجموعه ابزار مربوط به شنوایی را آغاز کرده است تا شواهد معتبر در مورد میزان کاهش شنوایی در سطح جهان، و همچنین پیشگیری، درمان و توانبخشی آن را فراهم کند.
وی گفت: روز جهانی شنوایی در سال ۲۰۱۸ متمرکز بر موضوعات و محورهای؛ افزایش شیوع کم شنوایی در سطح جهان روندی نگران کننده دارد، اهمیت اقدامات پیشگیرانه مناسب برای جلوگیری از افزایش بار ناشی از کم شنوایی در جوامع الزامی است، نیاز به اطمینان از دسترسی همگانی به خدمات توانبخشی و برقراری ارتباط برای افرادی که دارای کم شنوایی هستند وجود دارد، از گوش‌های خود در برابر اصوات بلند محافظت کنید، در صورت گوش درد و یا سایر علائم عفونت به پزشک مراجعه کنید، در مورد مصرف دارو‌ها حتما با پزشک مشورت کنید، به طور منظم شنوایی خود را بررسی کنید، می‌باشد.
وی روند رشد کم شنوایی و ناشنوایی از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۵۰ بر اساس گزارش رسمی سازمان جهانی بهداشت را چنین برشمرد: شیوع ۳۶۰ میلیون نفر در جهان کم شنوایی معلولیت زا، ۳۲ میلیون کودک، ۳۲۸ میلیون بزرگسال، ۱۸۳ میلیون مرد، ۱۴۵ میلیون زن.
وی در پایان افزود: دو سوم افراد دارای کم شنوایی در کشور‌های در حال توسعه هستند. بیش از ۵۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی قابل پیشگیری هستند.
وی افزود: در حال حاضر ۴۶۶ میلیون نفر در سراسر جهان از کم شنوایی رنج می‌برند، که ۳۴ میلیون نفر از آن‌ها کودک هستند. آمار‌های رسمی منتشر شده توسط این سازمان حکایت از رشد روز افزون کم شنوایی ناتوان کننده طی سال‌های گذشته بخصوص در پنج سال اخیر دارد که از ۳۶۰ میلیون نفر در سال ۲۰۱۳ به ۴۶۶ میلیون نفر طی سال ۲۰۱۷ رسیده است.
مدیر برنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت ادامه داد: متاسفانه دو سوم افراد دچار کم شنوایی در کشور‌های در حال توسعه زندگی می‌کنند. از نظر بار کلی بیماری‌ها (GBD)، کم شنوایی ۸/۶ درصد از بار کلی بیماری‌ها را شامل می‌شود و بر اساس سال‌های سپری شده با ناتوانی (YLD) سومین عامل اصلی را به خود اختصاص می‌دهد.
محمودیان گفت: عدم شناسایی و مداخله بموقع کم شنوایی، سالانه ۷۵۰ میلیارد دلار در هزینه‌های مستقیم سلامت کشور‌ها صدمه تحمیل می‌کند و باعث از دست دادن بهره وری در کشور‌ها می‌شود.
وی افزود: دلایل اصلی رشد بالای کم شنوایی در جهان طی این سالها، افزایش جمعیت سالمندی، افزایش عوامل خطر مانند ابتلا به عفونت‌های گوشی و دیگر عفونت‌ها و بیماری‌هایی مانند سرخک، اوریون، سرخجه، مننژیت، سیتومگالوویروس، استفاده بی رویه و نابجا از دارو‌های آسیب رسان به شنوایی مانند دارو‌های سل و مالاریا و مصرف ناصحیح از آنتی بیوتیک‌های اتوتوکسیک آمینوگلیکوزیدی، قرار گرفتن افراد در معرض اصوات بلند و استفاده بی رویه از تلفن‌های همراه و دستگاه‌های صوتی شخصی در اماکن تفریحی و محل کار است.
وی ادامه داد: کم شنوایی بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم می‌گذارد. اثرات این بیماری بر توانایی افراد برای برقراری ارتباط، معاشرت، یادگیری، کار و لذت در زندگی، کمک به فقر خانواده، انزوای اجتماعی و احساس تنهایی بسیار تاثیر گذار است. در افراد مسن به طور خاص، کم شنوایی می‌تواند منجر به زوال شناختی، افزایش خطر ابتلا به افسردگی و زوال عقل شود.
مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: خوشبختانه بیش از ۵۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی بزرگسالان و ۶۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی کودکان با اجرای برنامه‌های پیشگیری و مراقبتی در نظام سلامت قابل پیشگیری اولیه هستند. ایمن سازی کودکان در برابر بیماری‌های عفونی، غربالگری شنوایی نوزادان و کودکان و تشخیص و درمان بموقع کم شنوایی، درمان افراد مبتلا به عفونت مزمن گوش؛ ترویج زایمان طبیعی برای کاهش خطر آسفیکسی و عفونت نوزادان همراه با کاهش شنوایی؛ پیشگیری از مصرف مواد مخدر سینتتیک و روان گردان که دارای خطر ایجاد کم شنوایی در افراد هستند.
محمودیان افزود: کنترل مواجهه با صدا‌های بلند در محیط‌های شغلی و تفریحی و افزایش آگاهی در مورد شیوه مراقبت از سلامت گوش و شنوایی از جمله موارد کاهش بار بیماری محسوب می‌شوند.
وی ادامه داد: بخش مدیریت بیماری‌های غیر واگیر، معلولیت، خشونت و پیشگیری از آسیب سازمان بهداشت جهانی گزارش داده است که "روند کنونی و پیش بینی‌های آینده مطرح می‌کند که تعداد افراد مبتلا به افت شنوایی به شدت رو به افزایش است. "تا زمانی که اقدام مناسب صورت نگیرد، تقریبا از هر ۱۰ نفر یک نفر مبتلا به کم شنوایی تا سال ۲۰۵۰ می‌شوند. این امر به طور قابل توجهی بر زندگی بیماران کم شنوا یا ناشنوا تأثیر می‌گذارد و هزینه‌های قابل توجهی را برای سیستم‌های بهداشتی تحمیل می‌سازد. کم شنوایی ناتوان کننده بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم می‌گذارد.
وی ادامه داد: کم شنوائی‌های درمان نشده، سالانه ۷۵۰ میلیارد دلار به کشور‌ها در هزینه‌های مستقیم سلامت آن‌ها ضرر تحمیل می‌کند و باعث از دست دادن بهره وری در کشور‌ها می‌شود. مداخلات بموقع درمانی و توانبخشی می‌توانند کم شنوایی و اثرات نامطلوب آن را کاهش دهند.
محمودیان گفت: تشخیص و مداخله زودهنگام کم شنوایی در به حداقل رساندن عواقب کم شنوایی به ویژه برای کودکان بسیار کمک می‌کند. این از طریق برنامه‌های غربالگری به دست می‌آید. در مواردی که آسیب شنوایی دیگر اجتناب ناپذیر است، حصول اطمینان از دستیابی به فن آوری‌های مناسب و مقرون به صرفه مانند سمعک‌ها و ایمپلنت‌های قابل کاشت شنوایی از طریق جراحی، و خدمات ارتباطی مانند گفتار درمانی، زبان اشاره و زیر نویس کردن برنامه‌ها حیاتی است.
وی با اشاره به اینکه دولت‌ها و ذینفعان برنامه پیشگیری و کنترل کم شنوایی نقش کلیدی ایفا می‌کنند، گفت: برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی ناتوان کننده، سازمان بهداشت جهانی برنامه‌هایی را برای حمایت از دولت‌ها و ذینفعان خود ارائه داده است این موارد حمایت شامل: امکان ادغام برنامه‌های مراقبت از گوش و شنوایی به سیستم مراقبت‌های سلامت اولیه (PHC) که به عنوان بخشی از پوشش بهداشت جهانی بیانجامد، افزایش آگاهی عمومی در مورد پیشگیری از کم شنوائی، اطمینان از خدمات و مراقبت‌های مربوط به درمان کم شنوایی، از جمله دسترسی به فن آوری‌های کمک شنوایی و خدمات ارتباطی، آموزش افراد کارآمد و کارشناس در حیطه مراقبت از شنوایی، استفاده صحیح از دستگاه‌های صوتی شخصی و در محل‌های تفریحی و محل کار، توانمند سازی افراد با کم شنوایی برای غلبه بر انگ و تبعیض است.
مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: سازمان بهداشت جهانی همچنین توسعه یک گزارش جهانی و مجموعه ابزار مربوط به شنوایی را آغاز کرده است تا شواهد معتبر در مورد میزان کاهش شنوایی در سطح جهان، و همچنین پیشگیری، درمان و توانبخشی آن را فراهم کند.
وی گفت: روز جهانی شنوایی در سال ۲۰۱۸ متمرکز بر موضوعات و محورهای؛ افزایش شیوع کم شنوایی در سطح جهان روندی نگران کننده دارد، اهمیت اقدامات پیشگیرانه مناسب برای جلوگیری از افزایش بار ناشی از کم شنوایی در جوامع الزامی است، نیاز به اطمینان از دسترسی همگانی به خدمات توانبخشی و برقراری ارتباط برای افرادی که دارای کم شنوایی هستند وجود دارد، از گوش‌های خود در برابر اصوات بلند محافظت کنید، در صورت گوش درد و یا سایر علائم عفونت به پزشک مراجعه کنید، در مورد مصرف دارو‌ها حتما با پزشک مشورت کنید، به طور منظم شنوایی خود را بررسی کنید، می‌باشد.
وی روند رشد کم شنوایی و ناشنوایی از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۵۰ بر اساس گزارش رسمی سازمان جهانی بهداشت را چنین برشمرد: شیوع ۳۶۰ میلیون نفر در جهان کم شنوایی معلولیت زا، ۳۲ میلیون کودک، ۳۲۸ میلیون بزرگسال، ۱۸۳ میلیون مرد، ۱۴۵ میلیون زن.
وی در پایان افزود: دو سوم افراد دارای کم شنوایی در کشور‌های در حال توسعه هستند. بیش از ۵۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی قابل پیشگیری هستند.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.