به گزارش گروه اجتماعی
خبرگزاری دانشجو، علی شمشیری، دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر کرمانشاه به نقش و جایگاه کلیدی محیطهای آموزشی در ارتقاء تعلیم و تربیت دانشآموزان اشاره کرد و گفت: آموزش و پرورش به عنوان دومین جایگاه نشر و توسعه فرهنگ و تعلیم و تربیت بعد از کانون خانواده تعریف شده و بنابراین لازم است تا با نگاهی آموزنده و تاثیرگذار در رشد و تعالی به آن نگریسته شود.
وی با اشاره به نارضایتی جمعی از مردم و مسئولین از وضع موجود درباره رسوخ زیرپوستی و خاموش اعتیاد در لایههای مختلف جامعه، بیان داشت: کسی منکر مشکلات دامنگیر در جامعه نیست و خود مسئولین معترف به این قضیه هستند؛ هر چند در حوزه مقابلهای در بین سایر کشورها زبانزد و پرچمدار مبارزه هستیم. در حوزه پیشگیری غفلتهای صورت گرفته و بسیاری از آسیبهایی که امروز در جامعه لوث شده، نشآت گرفته از این غفلتها است.
دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر کرمانشاه ادامه داد: نباید تلاش و کوشش بی شائبه خیلی از ارگانهای درگیر در امر مبارزه با مواد مخدر را نادیده بگیریم. باید به به این مسأله واقف باشیم که در گذشته در کجا بودیم و امروز کجاییم. چه بسا اگر اقدامات مقابلهای هم نبود وضعیتی خیلی وخیمتر از امروز داشتیم.
شمشیری با اشاره به آمار قربانیان درگیر در دام اعتیاد، گفت: تقریباً ۱۷۳ کشور در دنیا و بالغ بر ۲۴۶ میلون نفر با این معضل درگیر هستند؛ به همین دلیل سالانه شاهد مرگ ۲۰۰ هزار نفر انسان بر اثر سوء مصرف مواد مخدر در دنیا هستیم و این رقم کمی نیست.
وی با اشاره به میزان اثر گذاری اولویت دارترین آسیب اجتماعی در کشور، تصریح کرد: وضعیت شیوع اعتیاد و مواد مخدر در کشور از متوسط جهانی پایینتر و استان کرمانشاه نیز در سالهای اخیر از میانگین کشوری پایینتر است. هدف ما این است تا نرخ شیوع اعتیاد را در این استان به حداقل رسانده و برای رسیدن به این هدف از هیچ تلاشی فرو گذار نیستیم.
دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر کرمانشاه با تأیید صحبتهای مدیر کل آموزش و پرورش در بحث ایجاد امنیت اجتماعی، گفت: اصولاً امنیت زیر بنای هر توسعه است و این امنیت موهبتی است که به آسانی حاصل نشده است
شمشیری با مخاطب قرار دادن والدین به عنوان اولین معلمین اخلاق و تربیت فرزندان از آنان خواست تا به جای تلاش بی وقفه در جهت پیشرفت علمی فرزندانشان سعی کنند با ایجاد فضای دوستانه و هزینه وقت بیشتر و توجه به خواستههای آنان، نسبت به سلامت اجتماعی و روانی با گوش دادن به نیازهای آنان کوشا باشند.