تیم M.B.P دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند با اختراع «دستگاه جعبه سیاه نجات» خیال همگان را از خطر گازگرفتگی، خفگی و آتش سوزی راحت کردند.
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو از تبریز، مخترعین کشورمان پس از فتح مسابقات ایران و آنکارا حالا به دنبال فتح رومانی نیز هستند. تیم M.B.P متشکل از احمد اکبری، و احمدرضا افشاری با اختراع «دستگاه جعبه سیاه نجات» خیال همگان را از خطر گازگرفتگی، خفگی و آتش سوزی راحت کردند.
این سیستم با هدف نجات جان انسانها از گاز گرفتگی و انفجار احتمالی براثر نشتی گاز متان و مونوکسیدکربن ساخته شده و باتوجه به افزایش تعداد تلفات براثر گاز گرفتگی و نشتی گاز در کشورهای مختلف از جمله ایران، که به طور میانگین سالانه بیش از ۹۰۰ نفر درکشور است، مخترعان کشورمان موفق به ساخت سیستمی شدند که به هنگام گاز گرفتگی به طور تمام اتوماتیک هوای آلوده به گاز را تصفیه میکند و سریعا از طریق اعلام هشدار به صورت صوتی و تصویری افراد محل را از گازگرفتگی مطلع میسازد.
این سیستم با اتصال به سامانه مخابراتی کشور ارگانهای مربوطه از جمله آتش نشانی را از آدرس محل و نوع خطر مطلع میسازد. همچنین با افزایش نشتی، سیستم به طور خودکار گاز و برق محل را قطع کرده تا احتمال انفجار وآتش سوزی نیز ار بین برود.
«جعبه سیاهی برای نجات» یا همان «سیستم هوشمند ایمنی» در برابر گازها یک دستگاه تمام اتوماتیک هست که به هنگام گازگرفتگی و نشتی گازهای خطرناک تمامی عوامل خفگی، انفجار و احتراق را به صفر میرساند؛ لازم به ذکر است که این سیستم موفق به اخذ مقام در مسابقات بین المللی رباتیک شیراز و جشنواره نو آوریهای آنکارا شده و اکنون قرار است به عنوان نمایندگان جمهوری اسلامی و بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی سهند تبریز در یکی از باسابقهترین و قدیمیترین جشنواره اختراعات در شهرلاسی کشور رومانی شرکت کنند.
به همین بهانه خبرگزاری دانشجو، گفتگویی با احمدرضا افشاری، دانشجوی رشته برق دانشگاه صنعتی سهند ترتیب داده که مشروح آن را در ذیل می خوانید:
دانشجو: لطفا خودتان را معرفی کنید
افشاری: احمدرضا افشاری ۲۲ ساله از استان خوزستان، دانشجوی رشته مهندسی برق، در دانشگاه صنعتی سهند تبریزمشغول به تحصیل هستم.
دانشجو: اختراع شما در چه زمینهای است؟
افشاری: سیستم ما در حوزه هوشمند سازی و ایمنی در برابر گازهای خطرناک از قبیل، مونوکسید کربن و متان است که با توجه به آمار مرگ و میر و خسارتهای وارد شده، به یاری خدا موفق شدیم سیستمی طراحی کنیم که به محض نشت هرگونه گاز سریعا از طریق سنسورهای الکتروشیمیایی بکار رفته در سیستم، نوع گاز تشخیص داده میشود.
سپس از طریق دستوراتی که پردازنده مرکزی به سایر اجزا منتقل میکند، شرایط تصفیه هوای آلوده به گاز را مهیا و از طریق آژیر صوتی و تصویری اعلام هشدار میکند و از طریق آدرسهای ذخیره شده در سیستم سریعا محل گازگرفته به سازمانهای مربوطه مثل آتش نشانی و اورژانس اطلاع رسانی میشود و نهایتا برای جلوگیری ازجرقه و انفجار احتمالی گاز نشت شده متان و آتش سوزی محل، برق مرکزی محل گازگرفته قطع میشود تا تمامی عوامل گاز گرفتگی و انفجار به صفر برسد.
دانشجو: انتخاب موضوع اختراع به صورت اتفاقی بود یا نیاز موجود در جامعه شما را به این موضوع سوق داد؟
افشاری: نه ساخت این سیستم کاملا بنابر نیاز جامعه بوده است. باتوجه به آمار کشته شدگان در کشور ما که سالانه بیش از ۹۰۰ نفر است و باتوجه به خسارتهای جانی و مالی زیادی که به مردم وارد میشود، تصمیم گرفتیم که کاملترین و مطمئنترین سیستم گازی را بسازیم و یقین دارم با نصب در هر خانه دیگر تمامی تلفات و خسارات جانی و مالی به صفر میرسد.
دانشجو: آیا نمونه خارجی محصول شما وجود دارد؟ اکنون در بازار داخلی رقیب خارجی دارید؟
افشاری:از نمونه خارجی خبری ندارم؛ اما سیستم ما در مسابقات جهانی بسیار طرفدار داشت و ایمنترین طرح در مسابقات جهانی شناخته شد؛ یعنی به عبارتی مشابه خارجی و رقیب برای آن وجود نداشته است. من یقین دارم که اگر این سیستم به شکل انبوه تولید شود، اصلا رقیبی نخواهد داشت؛ چرا که همان طور که گفتم این سیستم هم در حوزه ایمن سازی محل گاز گرفته و هم در تماس با مراکز امدادی و صاحبان محل مورد نظر به صورت هوشمند عمل میکند.
دانشجو: دانشگاه در کسب موفقیت شما چقدر نقش داشته است؟
افشاری: خدا رو شکر هم دانشگاه در جریان بود و هم یکی از اعضای هیئت علمی در ساخت این دستگاه سهیم است؛ وی که فارغ التحصیل از دانشگاه فنی مونیخ است و تجربه زیادی نیز در پروژههای عملی دارد، در تمام مراحل بنده را همراهی می کرد.
دانشجو: به نتیجه رساندن این اختراع چقدر طول کشید؟
افشاری: ساخت این سیستم تقریبا هشت ماه شبانه روز کار داشت؛ به طوری که ما تقریبا هرروز درگیر کار بودیم و درطول این مدت لحظهای نبود که کار را به تعویق بندازیم.
دانشجو: آیا در زمان انجام کار شکستهایی داشتید؟ آیا پیش آمد که از ادامه مسیر منصرف شوید؟
افشاری:اگر راستش را بخواهید در مرحله طراحی و ساخت در بسیاری از مراحل کار شکست خوردیم و بعضی از اوقات احساس یاس و نا امیدی داشتم؛ اما ذاتا آدمی نیستم که بزودی از یک موضوعی منصرف و تسلیم شوم. در این مواقع فقط سعی میکردم قلبم را به وجود خدا گره بزنم و از او کمک میخواستم.
دانشجو: آیا در طول این زمان خاطرهای دارید؟
افشاری: خاطره که زیاد هست. مثلا این که بسیاری از قطعات مدام براثر ولتاژ و یا جریان اضافی میسوختند؛اما مهمترین خاطرهای که اصلا یادم نمی رود، در روزهای آخر کاربود که وقتی بشدت درگیر لحیم کاری بودم از شدت گرما، هویه ترکید و به چشم وابرویم برخورد کرد که اگر لطف خدا نبود، صدمهای به چشمم وارد می شد.
دانشجو: آیا سرمایه گذار داخلی برای محصول شما وجود دارد؟ و اینکه از خارج کشور برای خرید این محصول سفارش دارید؟
افشاری: سرمایه گذار داخلی بوده که به صورت جدی اقدامی نکردند؛ اما بعد از اینکه در مسابقات جهانی ترکیه رفتیم، این محصول مورد توجه چند شرکت قرار گرفت که بخاطر تعصب ملی و پرچم ایران زمین، پیگیری نکردیم.
دانشجو: بازار کار رشته شما چگونه است؟
افشاری: به نظر من مهندسی برق بهترین، لذت بخشترین و پردرآمدترین رشته با وجود پیچیدگی زیادی که دارد، است؛ اگر بمیرم و دوباره متولد شوم شک نکنید بنده مهندسی برق را انتخاب خواهم کرد.
دانشجو: چه برنامهای برای آینده دارید؟
افشاری: علاقه زیادی دارم که در حوزه هوا فضا و ماهواره کار کنم و تا جایی که میتوانم در راستای رفع مشکلات مردم و آسان کردن مسیر زندگی با طراحی سیستمهای متفاوت تلاش می کنم؛ چرا که معتقدم تا زمانی که لذت بردن از علایق وجود دارد، انسان دست نیافتنیتر خواهد شد و دوست دارم تا می توانم همین طور به طراحی سیستمها و رباتهای متفاوت ادامه بدهم.
دانشجو: در خاتمه اگر صحبتی دارید، بیان کنید
افشاری: از تمام کسانی که در این راه به بنده کمک کردند، تشکر فراوان می کنم. پدر و مادرعزیزم که دعای خیرشان همیشه همراه من بوده است. کمک و همراهی که برادر عزیزم یاسین افشاری داشتند؛ کسانی که واقعا همیشه مدیون شان هستم، مثل کوثر فرهمند که هرگز کمکها و راهنماییهای وی را فراموش نخواهم کرد.
و دوستان عزیزم، احسان زارع، محمدرضا ابوالحسنی و سایر دوستانم و یک جمله به عنوان خانمه صحبتم اینکه به نظر بنده، ما زمانی که مهندسی قوی داشته باشیم، صنعت قوی و اقتصاد پویاتری نیز خواهیم داشت؛ بدانیم کافیست شروع بکنیم؛ چرا که شروع کردن سخت است؛ اما ادامه دادن راحتتر از شروع کردن است.