دوازدهمین همایش بیماری های متابولیک ارثی و غدد کودکان و اولین همایش علوم پایه بیماری های ارثی، از صبح چهارشنبه در تهران آغاز به کار کرد.
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، مراسم افتتاحیه دوازدهمین همایش بیماریهای متابولیک ارثی و غدد کودکان و اولین همایش علوم پایه بیماریهای ارثی، روز چهارشنبه ۱۵ ابان ۹۸ در مرکز طبی آغاز به کار کرد.
در ابتدا، فرزانه عباسی دبیر علمی همایش بیماریهای متابولیک، اظهارداشت: محورهای اصلی این کنگره متمرکز بر بیماریهای متابولیک ارثی و یکسری از بیماریهای شایع غدد است و امیدواریم با تبادل دانش بین علوم پایه و بالین فکری برای بیماریهای متابولیک ارثی شود و راهی برای ساماندهی بیماریهای متابولیک ارثی در کشور باشد.
همچنین، نجات مهدیه دبیر علمی اولین همایش علوم پایه در بیماریهای ارثی، گفت: اهمیت علوم پایه آن طور که باید از نظر پزشکی مشخص نشده و پیشرفتهای اخیر در سلولهای بنیادی و ظهور ips همه اینها نشان دهنده اهمیت علوم پایه است و این چشم انداز باعث شد اولین همایش علوم پایه در پزشکی را برگزارکنیم که با استقبال خوبی روبرو شد و امیدواریم هرچه زودتر علوم پایه در پزشکی کاربردی شود.
وی، محورهای مورد بحث در همایش علوم پایه را سلولهای بنیادی، ژنتیک، بیوشیمی و تکنیکهای آزمایشگاهی برشمرد و عنوان کرد: امیدواریم این همایش منجر به همکاری بیشتر پزشکان بالینی با علوم پایه شود.
در ادامه، علی ربانی رئیس دوازدهمین همایش بیماریهای متابولیک ارثی، افزود: با پیشرفتهایی که در زمینه بهداشت و درمان شده است، وضعیت بیماریها به سمت بیماریهای غیرواگیر رفته و در حوزه بیماریهای غیرواگیر یک بخش آن بیماریهای متابولیک ارثی است.
وی ادامه داد: این بیماریها ریشه ارثی دارد و در کشورهایی که ازدواج فامیلی بیشتر است، شانس ابتلا به این بیماریها بیشتر است.
ربانی گفت: درست است که در ریت مقالات پبشرفت داشته ایم، اما اطلاعات علمی دقیق و قابل استفاده نداریم.
وی افزود: تشخیص بیماریهای متابولیک ارثی، راحت نیست و به تکنولوژی پیشرفته و روز دنیا نیاز است.
ربانی گفت: یکسری از این بیماریها هیچ وقت خوب نمیشوند و بسیار هزینه بر هستند
وی افزود: قرار بود وزبر بهداشت در افتتاحیه همایش حضور داشته باشد که چگونه برنامه ریزی کنیم تا حجم وسیعی که در این بیماریها هزینه میشود را مدیریت کنیم که هم کیفیت زندگی بیمار و خانواده بیمار تغییر کند.
ربانی ادامه داد: آن چیزی که خیلی خوشحال کننده است، این است که در دنیا برای این بیماران ژن درمانی انجام شده و ما نباید همه فعالیتها را متمرکز در تولید مقاله کنیم، بلکه باید فکر نو و راههای جدید پیدا کنیم.