به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به این‌که فقر حرکتی از سیگار، دیابت، بیماری‌های قلبی-عروقی خطرناک‌تر است، اظهار کرد: متاسفانه فعالیت بدنی ایرانی‌ها به پیاده‌روی از درب منازل تا خودرو محدود شده است.
حامد عباسی، در رابطه با فعالیت‌های بدنی و فقر حرکتی در بین مردان و زنان ایرانی، اظهار کرد: در کل دنیا فقر حرکتی مقوله‌ای نگران‌کننده است و با توجه به تغییر سبک زندگی و ماشینی شدن فعالیت‌های مختلف، شاهد کاهش فعالیت بدنی و فقر حرکتی در بین اقشار مختلف هستیم.
وی ادامه داد: علاوه بر این در رده‌های سنی پایین کودکان به دلیل استفاده از دستگاه‌های دیجیتال نظیر موبایل، تبلت و... به یک جانشینی عادت کرده‌اند و با توجه به جذابیت‌های تکنولوژی شاهد کاهش فعالیت بدنی آنها هستیم. این در حالی است که در گذشته مقوله‌ای تحت عنوان "بچه‌های کوچه" داشتیم و شاهد بودیم که کودکان در کوچه به فعالیت‌های بدنی مختلف و بازی کردن مشغول بودند، اما سبک زندگی آپارتمان‌نشینی کودکان را از کوچه دور کرده است و صرفا شاهد حضور آنها مقابل تلویزیون و سایر ابزار سرگرم‌کننده دیجیتالی جدید هستیم.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به این‌که اگر فرد نتواند در خود عادت رفتاری صحیحی ایجاد کند به عنوان فردی بی‌سواد از او یاد می‌شود، گفت: باید الفبای ورزش کردن را در مدارس آموزش دهیم و شرایط را به گونه‌ای پیش ببریم که شاهد افزایش تحرک و فعالیت بدنی دانش‌آموزان در سنین پایین‌تر باشیم.
میزان پیاده‌روی ایرانی‌ها به درب منزل تا خودرو ختم شده است
وی با بیان این‌که براساس یک تحقیق خارجی انجام شده فقر حرکتی از مصرف سیگار، ابتلا به دیابت، بیماری‌های قلبی-عروقی و سایر موارد این چنینی خطرناک‌تر است، اظهار کرد: فقر حرکتی یک خطر بارز برای افراد مختلف است و در حال حاضر شاهد کاهش سن پیری در جامعه ایرانی هستیم که به صورت زانو درد، کمر درد، گردن درد و... خود را نشان می‌دهد و به سنین پایین‌تر نیز منتقل شده است. در همین راستا افراد به دلیل کاهش فعالیت بدنی و فقر حرکتی قدرت عضلانی خود را از دست داده‌اند و با توجه به محدود شدن حرکات آنها بافت‌های عضلانی‌شان روز به روز ضعیف‌تر می‌شود.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی ادامه داد: علاوه بر شاهد پشت میز نشینی هشت ساعته کارمندان در دستگاه‌های اداری مختلف هستیم و در هنگام حضور آنها در منزل نیز صرفا عادت نشستن یا درازکش بودن در بین افراد رایج است و متاسفانه میزان پیاده‌روی آنها به درب منزل تا خودرو ختم می‌شود.
حداقل فعالیت بدنی؛ سه جلسه تمرینی یک ساعته
عباسی در مورد فعالیت بدنی منظم، توضیح داد: انجام سه جلسه تمرینی یک ساعته در هفته حداقل فعالیت بدنی است که به صورت منظم تعریف شده است و به طور حتم اگر شاهد ورزش منظم افراد در زمان کافی باشیم سلامت جسمی آنها مطلوب‌تر خواهد بود.
وی ادامه داد: باید با مدیریت، تغییر رفتار افراد را جهت ورزش کردن رقم بزنیم تا شاهد این نکته مهم باشیم که پس از یک هفته یا یک ماه افرادی که به ورزش روی آورده‌اند آن را رها نمی‌کنند. این مساله نیازمند برنامه‌ریزی جدی است و از آگاهی شروع شده و به تغییر رفتار و عادت تبدیل می‌شود و در نهایت جزو جدا نشدنی زندگی مردم خواهد بود.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی در ادامه با اشاره به این‌که ورزش کردن صرفا با شعار محقق نمی‌شود و باید در سبد فعالیت خانوار‌ها گنجانده شود، ادامه داد: باید سازمان‌ها و دستگاه‌های متولی زیرساخت‌ها و مشوق‌های لازم را فراهم کنند تا افراد در سنین مختلف به ورزش کردن روی بیاورند. متاسفانه سواد جسمی در افراد کم شده است و باید بتوانیم زمینه‌ی این سواد را ایجاد کنیم، چرا که ورزش کردن پدیده‌ای است که باید از سنین پایین‌تر توسط افراد مورد توجه قرار گیرد و به یک عادت تبدیل شود؛ آثار مثبت ورزش بر کسی پوشیده نیست و حداقل اثر آن این است که پس از ورزش کردن میل به پرخاشگری کاهش می‌یابد.
مردم نیز باید به ورزش کردن اهتمام ورزند
وی ادامه داد: علاوه بر دستگاه‌های متولی خود مردم نیز باید به ورزش کردن اهتمام ورزند و در صورت وجود زیرساخت‌ها و ایجاد فرهنگ‌سازی مناسب دلیلی برای عدم فعالیت بدنی در بین افراد وجود ندارد و این مساله‌ای نیست که توسط مردم نادیده گرفته شود.
عباسی با اشاره به این‌که در کشور‌های توسعه یافته بسیاری از دروس همراه با بازی‌کردن آموزش داده می‌شود، گفت: ورزش در محیط کار مساله دیگری است که باید به آن توجه شود. در کشور ژاپن هرازچند گاهی آمادگی جسمانی افراد سنجیده می‌شود و آن‌هایی که وزن و آمادگی جسمانی بهتری دارند تشویق شده و پاداش‌های مختلفی دریافت می‌کنند، بنابراین وزن و آمادگی جسمانی مطلوب باید به عنوان یک شاخص کاری تعریف شود.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با تاکید بر این‌که فعالیت بدنی و ورزش کردن مقوله‌ای چند بعدی است که باید براساس الگوی توسعه ورزش به آن توجه کرد، اظهار کرد: متاسفانه در ایران الگوی توسعه ورزش تعریف نشده است و هر یک از بخش‌ها نظیر مدرسه، خانواده، وزارت ورزش و جوانان، شهرداری، دانشگاه وغیره کار خود را انجام می‌دهند و نگاه یکپارچه‌ای در این راستا وجود ندارد.
بیداد کردن ناهنجاری‌های عضلانی-اسکلتی در دستگاه‌های اداری
وی در پایان خاطر نشان کرد که آمار ناهنجاری‌های عضلانی-اسکلتی نظیر گردن درد، زانو درد و... در دستگاه‌های اداری کشور بیداد می‌کند و باید پایش سلامت آمادگی جسمانی توسط دستگاه‌های مختلف برای کارکنان آنها مدنظر قرار گیرد.
حامد عباسی، در رابطه با فعالیت‌های بدنی و فقر حرکتی در بین مردان و زنان ایرانی، اظهار کرد: در کل دنیا فقر حرکتی مقوله‌ای نگران‌کننده است و با توجه به تغییر سبک زندگی و ماشینی شدن فعالیت‌های مختلف، شاهد کاهش فعالیت بدنی و فقر حرکتی در بین اقشار مختلف هستیم.
وی ادامه داد: علاوه بر این در رده‌های سنی پایین کودکان به دلیل استفاده از دستگاه‌های دیجیتال نظیر موبایل، تبلت و... به یک جانشینی عادت کرده‌اند و با توجه به جذابیت‌های تکنولوژی شاهد کاهش فعالیت بدنی آنها هستیم. این در حالی است که در گذشته مقوله‌ای تحت عنوان "بچه‌های کوچه" داشتیم و شاهد بودیم که کودکان در کوچه به فعالیت‌های بدنی مختلف و بازی کردن مشغول بودند، اما سبک زندگی آپارتمان‌نشینی کودکان را از کوچه دور کرده است و صرفا شاهد حضور آنها مقابل تلویزیون و سایر ابزار سرگرم‌کننده دیجیتالی جدید هستیم.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به این‌که اگر فرد نتواند در خود عادت رفتاری صحیحی ایجاد کند به عنوان فردی بی‌سواد از او یاد می‌شود، گفت: باید الفبای ورزش کردن را در مدارس آموزش دهیم و شرایط را به گونه‌ای پیش ببریم که شاهد افزایش تحرک و فعالیت بدنی دانش‌آموزان در سنین پایین‌تر باشیم.
میزان پیاده‌روی ایرانی‌ها به درب منزل تا خودرو ختم شده است
وی با بیان این‌که براساس یک تحقیق خارجی انجام شده فقر حرکتی از مصرف سیگار، ابتلا به دیابت، بیماری‌های قلبی-عروقی و سایر موارد این چنینی خطرناک‌تر است، اظهار کرد: فقر حرکتی یک خطر بارز برای افراد مختلف است و در حال حاضر شاهد کاهش سن پیری در جامعه ایرانی هستیم که به صورت زانو درد، کمر درد، گردن درد و... خود را نشان می‌دهد و به سنین پایین‌تر نیز منتقل شده است. در همین راستا افراد به دلیل کاهش فعالیت بدنی و فقر حرکتی قدرت عضلانی خود را از دست داده‌اند و با توجه به محدود شدن حرکات آنها بافت‌های عضلانی‌شان روز به روز ضعیف‌تر می‌شود.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی ادامه داد: علاوه بر شاهد پشت میز نشینی هشت ساعته کارمندان در دستگاه‌های اداری مختلف هستیم و در هنگام حضور آنها در منزل نیز صرفا عادت نشستن یا درازکش بودن در بین افراد رایج است و متاسفانه میزان پیاده‌روی آنها به درب منزل تا خودرو ختم می‌شود.
حداقل فعالیت بدنی؛ سه جلسه تمرینی یک ساعته
عباسی در مورد فعالیت بدنی منظم، توضیح داد: انجام سه جلسه تمرینی یک ساعته در هفته حداقل فعالیت بدنی است که به صورت منظم تعریف شده است و به طور حتم اگر شاهد ورزش منظم افراد در زمان کافی باشیم سلامت جسمی آنها مطلوب‌تر خواهد بود.
وی ادامه داد: باید با مدیریت، تغییر رفتار افراد را جهت ورزش کردن رقم بزنیم تا شاهد این نکته مهم باشیم که پس از یک هفته یا یک ماه افرادی که به ورزش روی آورده‌اند آن را رها نمی‌کنند. این مساله نیازمند برنامه‌ریزی جدی است و از آگاهی شروع شده و به تغییر رفتار و عادت تبدیل می‌شود و در نهایت جزو جدا نشدنی زندگی مردم خواهد بود.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی در ادامه با اشاره به این‌که ورزش کردن صرفا با شعار محقق نمی‌شود و باید در سبد فعالیت خانوار‌ها گنجانده شود، ادامه داد: باید سازمان‌ها و دستگاه‌های متولی زیرساخت‌ها و مشوق‌های لازم را فراهم کنند تا افراد در سنین مختلف به ورزش کردن روی بیاورند. متاسفانه سواد جسمی در افراد کم شده است و باید بتوانیم زمینه‌ی این سواد را ایجاد کنیم، چرا که ورزش کردن پدیده‌ای است که باید از سنین پایین‌تر توسط افراد مورد توجه قرار گیرد و به یک عادت تبدیل شود؛ آثار مثبت ورزش بر کسی پوشیده نیست و حداقل اثر آن این است که پس از ورزش کردن میل به پرخاشگری کاهش می‌یابد.
مردم نیز باید به ورزش کردن اهتمام ورزند
وی ادامه داد: علاوه بر دستگاه‌های متولی خود مردم نیز باید به ورزش کردن اهتمام ورزند و در صورت وجود زیرساخت‌ها و ایجاد فرهنگ‌سازی مناسب دلیلی برای عدم فعالیت بدنی در بین افراد وجود ندارد و این مساله‌ای نیست که توسط مردم نادیده گرفته شود.
عباسی با اشاره به این‌که در کشور‌های توسعه یافته بسیاری از دروس همراه با بازی‌کردن آموزش داده می‌شود، گفت: ورزش در محیط کار مساله دیگری است که باید به آن توجه شود. در کشور ژاپن هرازچند گاهی آمادگی جسمانی افراد سنجیده می‌شود و آن‌هایی که وزن و آمادگی جسمانی بهتری دارند تشویق شده و پاداش‌های مختلفی دریافت می‌کنند، بنابراین وزن و آمادگی جسمانی مطلوب باید به عنوان یک شاخص کاری تعریف شود.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با تاکید بر این‌که فعالیت بدنی و ورزش کردن مقوله‌ای چند بعدی است که باید براساس الگوی توسعه ورزش به آن توجه کرد، اظهار کرد: متاسفانه در ایران الگوی توسعه ورزش تعریف نشده است و هر یک از بخش‌ها نظیر مدرسه، خانواده، وزارت ورزش و جوانان، شهرداری، دانشگاه وغیره کار خود را انجام می‌دهند و نگاه یکپارچه‌ای در این راستا وجود ندارد.
بیداد کردن ناهنجاری‌های عضلانی-اسکلتی در دستگاه‌های اداری
وی در پایان خاطر نشان کرد که آمار ناهنجاری‌های عضلانی-اسکلتی نظیر گردن درد، زانو درد و... در دستگاه‌های اداری کشور بیداد می‌کند و باید پایش سلامت آمادگی جسمانی توسط دستگاه‌های مختلف برای کارکنان آنها مدنظر قرار گیرد.
منبع: ایسنا
ارسال نظرات