حال بد مجلس شورای اسلامی

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- فرهاد پادیر، * چند وقتی است تبلیغات کاندیدا برای تصاحب کرسی بهارستان به صورت غیررسمی شروع شده است. امام خمینی "رحمه الله علیه" مجلس را در راس امور دانسته‌اند؛ چرا که با قانون‌گذاری و تاثیر بر زندگی هشتاد میلیون ایرانی جایگاهی حساس و حیاتی را به خود اختصاص می‌دهد. انتخاب نمایندگان برای جایگاهی با این اهمیت، طبیعتا حساسیت ویژه‌ای را نیز می‌طلبد.

چند سالی است حال مجلس ما خوب نیست و نیاز به یک جراحی دارد. نمایندگانی که با تصمیمات غیرکارشناسی خود، همچون امضای سند برجام در یک بازه‌ زمانی کوتاه و نظارت ضعیف بر عملکرد دولت، تاثیر پررنگی در وضعیت نابسامان اقتصادی حال را دارند و در حال به یادگار گذاشتن تصویری سیاه از خود و عملکردشان هستند.

نمایندگانی که کرسی بهارستان را نه برای پیشرفت، اعتلای انقلاب اسلامی و تلاش برای بهبود معیشت مردم بلکه به مثابه محلی برای نفوذ در ساختار حاکمیت، کسب قدرت، رانت خواری، امتیازات خاص و... می‌بینند.

علاوه بر عملکرد ضعیف نمایندگان در حوزه‌های تخصصی خود در مجلس، گاه شاهد حرکات سخیف و زشتی از سوی آنان بوده و هستیم که متناسب با شان و جایگاه مجلسی که روزی شهید دیالمه و شهید آیت را به خود دیده بود؛ نیست.

مجلس ما دیالمه می‌خواهد. شهیدی که در سرتاسر دوران حضور خود در مجلس نه درد سلفی گرفتن با هیئت اعزامی از اروپا بلکه درد دین، عدالت، رسیدگی به حال مستضعفان را داشت.

بصیرت بالای شهید دیالمه و آدم شناس بودن از ویژگی‌هایی بارزی بود که او را از سایرین متمایز می‌کرد. اذعان به خط فکری نامناسب یکی از محصورین فعلی در آن برهه از زمان، سندی بر این ادعاست. نماینده‌ی جوانی که با بی پروایی تمام، با همه‌ی نیرو‌های نفاق درگیر بود و او را خاری در چشم منافقان زمان خود می‌دانستند.

آری؛ خواسته‌ ما شکل گیری مجلسی با رنگ و بوی شهید دیالمه است. رنگ و بویی از جنس دغدغه مندی پیرامون دین، عدالت، فقر، شکاف طبقاتی، بی عدالتی آموزشی و ده‌ها مسئله‌ی دیگر که از خواسته‌های به حق مردم است.

مجلس شورای اسلامی زمانی به مجلسی در تراز انقلاب اسلامی تبدیل خواهد شد که نمایندگانی در تراز انقلاب اسلامی داشته باشد. نمایندگانی که با صدایی شیوا و رسا و نیز به دور از هر گونه جناح بازی، ندای "استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی" را بار دیگر در مجلس طنین انداز کنند.

امام علی علیه السلام می‌فرمایند: «من بیم آن دارم که نابخردان و نابکاران زمام امور این ملت را به دست آرند و مال خدا را دست به دست گردانند و بندگان او را بردگان خود گیرند و با صالحان به دشمنی برخیزند و فاسقان را حزب خود قرار دهند» (نهج البلاغه: نامه ۶۲)