به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، بیژن زنگنه وزیر نفت در مراسم اهدای قراردادهای طرح نگهداشت و افزایش تولید نفت با اشاره به ضرورت افزایش ضریب بازیافت میادین نفتی، گفت: در حال حاضر رکن اصلی بالا دست صنعت نفت که اجماع جهانی بر آن وجود دارد افزایش ضریب بازیافت نفت تولیدی از میادین نفتی است. که باید برای بیشینه کردن این ضریب بازیافت برنامه‌ریزی کنیم.
وی ادامه داد:این برنامه‌ریزی برای به ثمر نشستن نیاز به زمان دارد و امری تدریجی است که به یک کار سیستماتیک فناورانه نیازمند است. افزایش ضریب بازیافت میادین نفتی اگر از توسعه میادین مشترک ما مهمتر نباشد، قطعا از لحاظ درجه اهمیت هم سطح آن است.
زنگنه گفت: ما اگر یک درصد ضریب بازیافت میادین نفتی‌مان افزایش دهیم 7 میلیارد بشکه به تولید نفت‌مان اضافه می‌شود که ارزش آن 300 میلیارد دلار است.
وی همچنین اظهار داشت: اجرای طرح افزایش بازیافت میادین نفتی نیازمند همکاری جدی با بخش‌های پژوهشی و دانشگاهی است. البته مهمتر از دانشگاه‌ها بخش‌های عملیاتی از جمله شرکت‌های نفتی و E&P هستند. در این بین رقابت بین شرکت‌ها در افزایش کیفیت و کاهش قیمت تمام شده برای اجرای پروژه‌ها اهمیت زیادی دارد.
وزیر نفت ادامه داد: به عقیده من مهمترین ماموریت دانشگاه‌های فعال در حوزه نفت تربیت دانشجویانی است که در زمینه مهندسی نفت بتوانند به وزارت نفت کمک کنند. در این راستا ما طرح‌های افزایش ضریب بازیافت میادین نفتی خود را به دانشگاه‌ها سپردیم و قراردادهایی با آنها امضا کردیم و در هفته‌های بعد قراردادهای جدیدی با دانشگاه‌ها منعقد خواهیم کرد تا بتوانیم از ظرفیت علمی و پژوهشی کشور استفاده کنیم.
زنگنه گفت: یکی از اقدامات مهم دیگر در این حوزه مربوط به تقویت اویل سرویس‌هاست. ما باید شرکت‌های حفاری و E&P تقویت کنیم. شرکت‌های E&P یک رکن اساسی برای افزایش بازیافت میادین خواهد بود.
وی افزود: در این راستا ما قراردادهای متنوعی را با شرکت‌های پیمانکاری منعقد کردیم. ما باید از تجربه بین‌المللی در صنعت نفت استفاده کنیم و همه روش‌ها برای افزایش ضریب بازیافت را به کار ببریم.
وزیر نفت گفت: یکی از این روش‌ها برای انعقاد قرارداد روش بیع متقابل سنتی است. روش بعدی IPC است که شکل این نوع قرارداد مشابه روش بیع متقابل است ولی بهره‌برداری میدان به پیمانکار داده می‌شود و مسئولیت عملکرد میدان بر عهده پیمانکار است.
زنگنه گفت: در روش IPC میزان بازپرداخت به پیمانکار به عملکرد او در میدان بستگی دارد و این روش قرارداد را ما هم با خارجی‌ها و هم با داخلی‌ها منعقد کردیم. آنچه برای ما مهم است تثبیت شرکت‌های E&P است که برای این هدف برنامه‌ریزی می‌کنیم.
وی اظهار داشت: روش دیگر انعقاد قراردادها قراردادهای EPD و EPC است. در این روش مسئولیت مخزن بر عهده کارفرماست. از جمله مزیت این روش می‌توان به یکپارچگی عملیات مخزن اشاره کرد. همانطور که مشاهده می‌کنید ما از همه روش‌های قراردادی برای افزایش ضریب بازیافت استفاده کردیم و کار را تنها به یک روش منحصر نکردیم.
وزیر نفت اضافه کرد: این قراردادها از سال 95 مورد بررسی قرار گرفت. سال 96 در هیت مدیره شرکت نفت تصویب شد و سال 97 نیز مصوبه شورای اقتصاد را اخذ کرد. از جمله مزیت‌های قراردادهای EPD و EPC این اقدام می‌توان به زمانبندی قابل پیگیری محتمل وقوع، کنترل هزینه و امکان بهره‌گیری از بازار سرمایه است.
زنگنه گفت: ظرفیت سازی برای تولید نفت لازم است زیرا قدرت یک کشور به میزان مخازن نفت آن نیست بلکه وابسته به ظرفیت تولید آن است. اگر می‌خواهیم در بازار نفت حرفی برای گفتن داشته باشیم باید بتوانیم ظرفیت تولید نفت‌مان را افزایش دهیم و به نظرم حتی باید یک تا دو میلیون بشکه ظرفیت مازاد برای تولید داشته باشیم.
وی افزود:در این قراردادها 80 درصد تجهیزات ساخت داخل بوده و همه پیمانکاران آن ایرانی هستند. این قراردادها نشان می‌دهد ما برای توسعه صنعت کشور منتظر خارجی‌ها نیستیم و در صورت اعمال تحریم‌ها می‌توانیم با تکیه بر توان داخلی کارهای خود را پیش ببریم.
وی ادامه داد:این برنامه‌ریزی برای به ثمر نشستن نیاز به زمان دارد و امری تدریجی است که به یک کار سیستماتیک فناورانه نیازمند است. افزایش ضریب بازیافت میادین نفتی اگر از توسعه میادین مشترک ما مهمتر نباشد، قطعا از لحاظ درجه اهمیت هم سطح آن است.
زنگنه گفت: ما اگر یک درصد ضریب بازیافت میادین نفتی‌مان افزایش دهیم 7 میلیارد بشکه به تولید نفت‌مان اضافه می‌شود که ارزش آن 300 میلیارد دلار است.
وی همچنین اظهار داشت: اجرای طرح افزایش بازیافت میادین نفتی نیازمند همکاری جدی با بخش‌های پژوهشی و دانشگاهی است. البته مهمتر از دانشگاه‌ها بخش‌های عملیاتی از جمله شرکت‌های نفتی و E&P هستند. در این بین رقابت بین شرکت‌ها در افزایش کیفیت و کاهش قیمت تمام شده برای اجرای پروژه‌ها اهمیت زیادی دارد.
وزیر نفت ادامه داد: به عقیده من مهمترین ماموریت دانشگاه‌های فعال در حوزه نفت تربیت دانشجویانی است که در زمینه مهندسی نفت بتوانند به وزارت نفت کمک کنند. در این راستا ما طرح‌های افزایش ضریب بازیافت میادین نفتی خود را به دانشگاه‌ها سپردیم و قراردادهایی با آنها امضا کردیم و در هفته‌های بعد قراردادهای جدیدی با دانشگاه‌ها منعقد خواهیم کرد تا بتوانیم از ظرفیت علمی و پژوهشی کشور استفاده کنیم.
زنگنه گفت: یکی از اقدامات مهم دیگر در این حوزه مربوط به تقویت اویل سرویس‌هاست. ما باید شرکت‌های حفاری و E&P تقویت کنیم. شرکت‌های E&P یک رکن اساسی برای افزایش بازیافت میادین خواهد بود.
وی افزود: در این راستا ما قراردادهای متنوعی را با شرکت‌های پیمانکاری منعقد کردیم. ما باید از تجربه بین‌المللی در صنعت نفت استفاده کنیم و همه روش‌ها برای افزایش ضریب بازیافت را به کار ببریم.
وزیر نفت گفت: یکی از این روش‌ها برای انعقاد قرارداد روش بیع متقابل سنتی است. روش بعدی IPC است که شکل این نوع قرارداد مشابه روش بیع متقابل است ولی بهره‌برداری میدان به پیمانکار داده می‌شود و مسئولیت عملکرد میدان بر عهده پیمانکار است.
زنگنه گفت: در روش IPC میزان بازپرداخت به پیمانکار به عملکرد او در میدان بستگی دارد و این روش قرارداد را ما هم با خارجی‌ها و هم با داخلی‌ها منعقد کردیم. آنچه برای ما مهم است تثبیت شرکت‌های E&P است که برای این هدف برنامه‌ریزی می‌کنیم.
وی اظهار داشت: روش دیگر انعقاد قراردادها قراردادهای EPD و EPC است. در این روش مسئولیت مخزن بر عهده کارفرماست. از جمله مزیت این روش می‌توان به یکپارچگی عملیات مخزن اشاره کرد. همانطور که مشاهده می‌کنید ما از همه روش‌های قراردادی برای افزایش ضریب بازیافت استفاده کردیم و کار را تنها به یک روش منحصر نکردیم.
وزیر نفت اضافه کرد: این قراردادها از سال 95 مورد بررسی قرار گرفت. سال 96 در هیت مدیره شرکت نفت تصویب شد و سال 97 نیز مصوبه شورای اقتصاد را اخذ کرد. از جمله مزیت‌های قراردادهای EPD و EPC این اقدام می‌توان به زمانبندی قابل پیگیری محتمل وقوع، کنترل هزینه و امکان بهره‌گیری از بازار سرمایه است.
زنگنه گفت: ظرفیت سازی برای تولید نفت لازم است زیرا قدرت یک کشور به میزان مخازن نفت آن نیست بلکه وابسته به ظرفیت تولید آن است. اگر می‌خواهیم در بازار نفت حرفی برای گفتن داشته باشیم باید بتوانیم ظرفیت تولید نفت‌مان را افزایش دهیم و به نظرم حتی باید یک تا دو میلیون بشکه ظرفیت مازاد برای تولید داشته باشیم.
وی افزود:در این قراردادها 80 درصد تجهیزات ساخت داخل بوده و همه پیمانکاران آن ایرانی هستند. این قراردادها نشان می‌دهد ما برای توسعه صنعت کشور منتظر خارجی‌ها نیستیم و در صورت اعمال تحریم‌ها می‌توانیم با تکیه بر توان داخلی کارهای خود را پیش ببریم.
ارسال نظرات