به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سعید نمکی وزیر بهداشت درمان و آموزش پزشکی در یادداشتی نوشت: دیروز آمار تاثیر کرونا بر اقتصاد کشور‌ها را مرور می‌کردم. با بلندپروازی خود را با یکی از کهن‌ترین اقتصاد‌ها و صاحب مستحکم‌تریی زیرساخت‌های بهداشت و درمان اروپا یعنی کشور بریتانیا مقایسه کردم.
اقتصاد آن‌ها ۲۵ درصد و اقتصاد کشور عزیزمان ۳.۵ درصد کوچک شده بود. احساس غرور کردم، بر خود بالیدم که در اوج تحریم‌های ظالمانه که همه منتظر فروپاشی ما بودند اینگونه از سهمگین‌ترین بلای قرن در مسابقه‌ای نابرابر همچون ققنوس از خاکستر خویش سر برآوردیم.
لطف الهی، دعای خانواده شهدا و مردمی که با دل‌های سرشار از ایمان و تلاش شبانه‌روزی همگان افتخارآفرین شد.
اما یادمان نرود که در همه‌گیری بیماری‌های عفونی چرخ‌های صنعت و تولید در همه عرصه‌ها آن زمان می‌چرخد که کارگر و کشاورز و تاجر و کاسب و فعال اقتصادی اولاً بیمار نباشند و ثانیاً هراس از ابتلا به بیماری و تشویش از فقدان مراقبت‌های مورد نیاز خانه نشینشان نکند. در و دیوار و ماشین‌آلات بدون نیروی انسانی سالم گچ و سیمان و آهن پاره‌ای بیش نیست.
فراموش نکنیم که چگونه با هجمه موج اول بیماری نظام سلامت با تکیه بر همت، غیرت و ایثار همه دست‌اندرکارانش ایثارگرانه به میدان آمدند و نگذاشتند برخلاف کشور انگلیس که بیمارانش در پارک و خیابان ماندند، حتی یک بیمار در پشت در بیمارستانی سرگردان شود و مرگ و میرمان با همه‌ی کاستی‌ها با آن‌ها قابل قیاس نبود.
در روز‌هایی که خود سپر و حفاظ مراقب کم داشتند دل به آتش زدند و بیماری را مهار کردند. مبتلا و شهید شدند، ولی به مردم کشورشان ایمان و اعتقاد بخشیدند و سپس شیوه‌نامه نوشتند که چگونه به کار بازگردیم، بکاریم، درو کنیم، تولید کنیم و چرخ‌های صنعت را بچرخانیم و پیام دادند که باز هم در کنارتان هستیم، نهراسید.
در لباس‌های غیرقابل تحمل شبانه‌روز با سیلاب عرق می‌کوشیم تا شما با خیال راحت و کمال سلامت در تاب‌آوری سرزمینمان در مقابل آنان که بر ما ظلم تحریم را روا داشتند بایستید.
ما در زیر بار سنگین پژمرده و مچاله می‌شویم تا ایران شاداب و سرافراز در عرصه جهانی بدرخشد، ولی مغفول نماند که تخت‌هایمان کمتر، به دلیل تحریم‌ها تهیه دارو، تجهیزات و لوازم حفاظتی بسیار سخت‌تر، تعداد پزشک و پرستارمان هم از کشور انگلیس کمتر بود. فراموش نکنیم که دولت انگلیس فقط برای بخش سلامت بیش از ۲۲ میلیارد دلار هزینه کرد و ما پس از حدود ۷ ماه از یک میلیارد دلار تخصیصی کمتر از ۳۰ درصد را گرفته‌ایم.
یادمان نرود که پرستاران و پزشکان و کادر بهداشتی انگلیس علاوه بر دریافت پاداش قابل توجه، پایان ماه مطالبه‌ای از دولت ندارند و من شرمسار کادر بهداشت و درمانی هستم که ماه‌هاست مطالباتشان معوق مانده است و باز هم کریمانه و عاشقانه خدمت می‌کنند.
اقتصاد کوچک نشد، ولی ما درآمد‌های اقتصادی بیمارستان‌هایمان، توان جسمی و دریافتی نیرو‌های صدیقمان و آنچه باید می‌گرفتیم آب شد. بزرگان اقتصاد یادتان نرود که در این بلوا اگر نظام سلامت فرو ریخت، اگر تاب‌آوری خدمت‌گزاران این عرصه از دست رفت، اگر دارو و تجهیزات نبود اقتصادی برپا نخواهد ماند، پس دریابید اجزای نظام بی‌بدیل را که با این شیوه که می‌گذرد به یاد شعر حافظ افتادم که فرمود: «یا رب مباد کس را مخدوم بی‌عنایت»
اقتصاد آن‌ها ۲۵ درصد و اقتصاد کشور عزیزمان ۳.۵ درصد کوچک شده بود. احساس غرور کردم، بر خود بالیدم که در اوج تحریم‌های ظالمانه که همه منتظر فروپاشی ما بودند اینگونه از سهمگین‌ترین بلای قرن در مسابقه‌ای نابرابر همچون ققنوس از خاکستر خویش سر برآوردیم.
لطف الهی، دعای خانواده شهدا و مردمی که با دل‌های سرشار از ایمان و تلاش شبانه‌روزی همگان افتخارآفرین شد.
اما یادمان نرود که در همه‌گیری بیماری‌های عفونی چرخ‌های صنعت و تولید در همه عرصه‌ها آن زمان می‌چرخد که کارگر و کشاورز و تاجر و کاسب و فعال اقتصادی اولاً بیمار نباشند و ثانیاً هراس از ابتلا به بیماری و تشویش از فقدان مراقبت‌های مورد نیاز خانه نشینشان نکند. در و دیوار و ماشین‌آلات بدون نیروی انسانی سالم گچ و سیمان و آهن پاره‌ای بیش نیست.
فراموش نکنیم که چگونه با هجمه موج اول بیماری نظام سلامت با تکیه بر همت، غیرت و ایثار همه دست‌اندرکارانش ایثارگرانه به میدان آمدند و نگذاشتند برخلاف کشور انگلیس که بیمارانش در پارک و خیابان ماندند، حتی یک بیمار در پشت در بیمارستانی سرگردان شود و مرگ و میرمان با همه‌ی کاستی‌ها با آن‌ها قابل قیاس نبود.
در روز‌هایی که خود سپر و حفاظ مراقب کم داشتند دل به آتش زدند و بیماری را مهار کردند. مبتلا و شهید شدند، ولی به مردم کشورشان ایمان و اعتقاد بخشیدند و سپس شیوه‌نامه نوشتند که چگونه به کار بازگردیم، بکاریم، درو کنیم، تولید کنیم و چرخ‌های صنعت را بچرخانیم و پیام دادند که باز هم در کنارتان هستیم، نهراسید.
در لباس‌های غیرقابل تحمل شبانه‌روز با سیلاب عرق می‌کوشیم تا شما با خیال راحت و کمال سلامت در تاب‌آوری سرزمینمان در مقابل آنان که بر ما ظلم تحریم را روا داشتند بایستید.
ما در زیر بار سنگین پژمرده و مچاله می‌شویم تا ایران شاداب و سرافراز در عرصه جهانی بدرخشد، ولی مغفول نماند که تخت‌هایمان کمتر، به دلیل تحریم‌ها تهیه دارو، تجهیزات و لوازم حفاظتی بسیار سخت‌تر، تعداد پزشک و پرستارمان هم از کشور انگلیس کمتر بود. فراموش نکنیم که دولت انگلیس فقط برای بخش سلامت بیش از ۲۲ میلیارد دلار هزینه کرد و ما پس از حدود ۷ ماه از یک میلیارد دلار تخصیصی کمتر از ۳۰ درصد را گرفته‌ایم.
یادمان نرود که پرستاران و پزشکان و کادر بهداشتی انگلیس علاوه بر دریافت پاداش قابل توجه، پایان ماه مطالبه‌ای از دولت ندارند و من شرمسار کادر بهداشت و درمانی هستم که ماه‌هاست مطالباتشان معوق مانده است و باز هم کریمانه و عاشقانه خدمت می‌کنند.
اقتصاد کوچک نشد، ولی ما درآمد‌های اقتصادی بیمارستان‌هایمان، توان جسمی و دریافتی نیرو‌های صدیقمان و آنچه باید می‌گرفتیم آب شد. بزرگان اقتصاد یادتان نرود که در این بلوا اگر نظام سلامت فرو ریخت، اگر تاب‌آوری خدمت‌گزاران این عرصه از دست رفت، اگر دارو و تجهیزات نبود اقتصادی برپا نخواهد ماند، پس دریابید اجزای نظام بی‌بدیل را که با این شیوه که می‌گذرد به یاد شعر حافظ افتادم که فرمود: «یا رب مباد کس را مخدوم بی‌عنایت»
ارسال نظرات