در شرایطی که انتقادات از محمدباقر نوبخت به خاطر انتصاب «حمید- پ» به معاونت خود ادامه دارد، در اتفاقی عجیب، فرد مذکور بار دیگر حکم دیگری دریافت کرد و این نگرانی را ایجاد کرد که وی با حمایت برخی «جریانهای غیرمرتبط با رئیسجمهور و اعتدال»، به ابوالمشاغل دولت تبدیل شود!
ماجرای سفر و مذاکرات ۱۰ روزه نیویورک، ظرفیت فکری ملت ما را بالا برد و از این جهت باید از رئیس جمهور و وزیر امور خارجه تشکر کرد که ولو با خطر کردن بر سر آبروی خود و نزدیک شدن به خطوط قرمز، ظریفترین تستها را نسبت به اراده غرب موجب شدند.
چند تصویر ناب از دوران دفاع مقدس، نقد دهنمکی بد نیست اما انصاف هم خوب چیزیست، دعای خیر اوباما برای سپاه قدس ایران؟!، هواپیمای روحانی در سفر به نیویورک، آثار باستانی در خطر آبگرفتگی، جناب وزیر در مراسم آغاز سال تحصیلی، دوچرخهسواران آمریکایی در حمایت از غزه 360 کیلومتر رکاب زدند، اولین روز مدرسه و اشکهایی که ریخته شد و... از اهم اخبار متنوع منتشر شده طی امروز در فضای مجازی بودند.
فرهاد مجیدی جانشین قلعهنویی میشود؟، تولید انرژی الکتریسیته از حرکت فک و چانه، یک پیرمرد با 179 سال سن در قید حیات، سرطان میخریم و میخوریم، بلندترین کودک 5 ساله دنیا، کلاه بلند ملکه بر سر اسکاتلند، قهرمان سنگین وزن جهان درگیر تب شبکههای اجتماعی و ... از اهم اخبار امروز فضای مجازی است.
با گذشت چهار دوره ریاست جمهوری، کارگزارانیها مجدداً به فکر احیاگریِ ساختاری و اجرایی خود افتادهاند. در همین راستا پس از روی کار آمدن دولت یازدهم و پس از ۱۹ سال عدم تغییر شورای مرکزی و جابهجایی در آن، این حزب دست به تغییرات گستردهی داخلی زده و اعضای جدیدی را به تشکیلات اضافه نموده است تا جایی برای اتحاد عناصر تشکیل دهندهی این جریان در پشت پردهی سیاست دولت یازدهم باشد.
اهمیت سیستم FIS آنجا مشخص میشود که بدانیم، اغلب پروازهای بین المللی و روتین داخلی با دید کور FIR هستند که خلبان با استفاده از تجهیزات دقیق مستقر در فرودگاه، هواپیمای خود را از فرودگاهی خارج و به آن فرودگاه نزدیک می کند.
چپهای جوانی که روزگاری متاثر از پیروزی پرفروغ لیبرال سرمایهداری بر کمونیسم، در ساحت سیاست ورزی ایران اسب خود را چهارنعل به سمت دموکراسی خواهی لیبرال می راندند -که با مخالفت اجتماعی فراگیر رو به رو شده و سرنوشتی تراژیک یافتند- امروز در قامت اعتدالخواهی و در معیت هاشمی و وفاداران قدیمیاش، به نام دموکراسیخواهی و به کام محافظهکاری قدرت را جستجو میکنند و به چیزی شبیه کمدینهای صحنه سیاست ایران مبدل شدهاند.
یکسال از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید میگذرد؛ دولتی که بهدلیل نداشتن عقبه و پایگاه اجتماعی مجبور شد برای رأیآوری به هر دستاویزی چنگ بزند؛ پایگاه اجتماعی اصلاحطلبان را با شعارهای آزادیخواهانه به خود نزدیک کند، قشر ضعیف و روستانشینان را با شعارهای اقتصادی با خود همراه کند و برای همراهی جریانهای سیاسی به هر گروهی سهمی از دولت بدهد اما با همه این تلاشها رأی روحانی تنها چند صدم از نصف آرا بیشتر بود.