کارآمدی

منتقدینِ دوگانه‌ی «مشارکت- کارآمدی » بر این باورند که هر دولتی وامدار گروهی است که توسط آن به کرسی قدرت رسیده؛ بنابراین دولتی که برخاسته از بدنه‌ی مردمی نباشد و خود را زیر ذره بین مردم حس نکند، دلیلی هم برای کار کردن به نفع مردم ندارد؛ بلکه خود را وقفِ منافع گروه‌ کوچکی می کند که توسط آن رئیس جمهور شده؛ بر همین اساس گفته می‌شود کارآمدی و کارایی که مدنظر طراحان دوگانه‌ی «مشارکت- کارآمدی » است، از اساس محقق نخواهد شد.