کودکان - صفحه 9

"کرونا کی تمام می‌شود؟ " این روز‌ها اگر کودکی در اطرافتان داشته باشید، بار‌ها این سوال را از زبان شیرینش شنیده‌اید. این سوال شاید تنها خروجی تمامی دلتنگی‌های بچه‌هاست. دنیای کرونایی شده کودکان ، دنیایی غریبی است، دنیایی که دیگر نه آن خانه پدربزرگ و آزادی مطلق برای بازی کردن را دارد و نه آن سفره مادربزرگ و غذا‌های خوشمزه‌اش را. نه دوست‌های صاف و ساده مهدکودک را دارد و نه همبازی‌های عصرگاهی پارک محله را. کودکان شاید اخبار را مثل ما بزرگتر‌ها دنبال نکنند و شاید اصلا از آن سر در نیاورند، ولی ما خوب می‌دانیم که وقتی برای کارمندان راهکار داشتیم با یک سوم و دو سوم کردنشان، وقتی برای کارگران راهی یافتیم با بسته معیشتی و بخشیدن اجاره‌هایشان، وقتی برای دانشجویان هم کلاس آنلاین گذاشتیم، کودکان را فراموش کردیم... در عوض کودکان نه آنقدر مثل ما از کرونا ترسیدند و نه مثل ما استرس تفاوت دنیای جدید و قدیمشان را داشتند. آن‌ها حتی مثل ما اینهمه راهکار و نظریه هم نچیدند. در سادگی دنیایشان، بساط بازی را چیدند و جهانی دیگر برای خودشان تعریف کردند. فقط اگر گاهی دلتنگ روز‌های گذشته می‌شوند، معصومانه می‌پرسند: "کرونا کی تمام می‌شود؟ "