سفرنامه

اول قدم به دوکوهه می‌رسد. روایت‌گری راویان اشک‌ها را بر گونه همسفران می‌لغزاند و شانه‌هایشان را می‌لرزاند. چشم هرکسی به گوشه‌ای خیره بود و در دل با آسمانی‌ها هم صحبت شده بود. برخی به حسرت می‌گریستند و برخی به قصد قربت. و منی که همچنان گیج آسمان بودم. و آسمانی‌هایی که مرزهای جبهه خودسازی و جبهه حق و باطلشان در آسمان به هم رسیده بود.