در دوره پهلوی، از آنجایی که رضاخان و محمدرضا به مقابله با برگزاری عزاداری برآمدند، مردم نه تنها تلاش کردند مجالس عزاداری را برپا کنند، بلکه با تأسی از فلسفه عاشورا، در پی نابودی حکومت وقت بر آمدند.
از روزگاران گذشته عزاداری های مردم ایران در نقاط گوناگون با شیوههایی مختلف انجام میپذیرفته است؛ شیوههایی که شاید در بعضی موارد دچار آفات و اشتباهاتی میشده است؛ اما در گذر از صافی زمان، همواره نابترین و البته شرعیترین شیوههایش، از سوی دلباختگان اهل بیتعلیهمالسلام ادامه یافته و حفظ شده است.
آیا بهتر نیست رئیس جمهوری که در کسوت روحانیت است از تبلیغاتی شدن شرکت خود در محافل عزاداری و حضور در مجالس ایثارگران جلوگیری نماید تا الگوئی برای دیگران در جهت خالصانه عمل کردن باشد؟