در این گزارش به هشت خصوصیت عمده که در مدیران مختلف جشنواره فجر، در دولت تدبیر و امید وجود داشت و گاهی کمرنگتر و گاهی پررنگتر به چشم میآمد اشاره میشود و پس از آن مروری کلی به هرکدام از هشت دورهای که بین سالهای ۹۲ تا ۹۹ برگزار شدند خواهیم داشت.
محمدرضا مصباح تهیهکننده فیلم «یدو» ساخته مهدی جعفری ضمن اشاره به احتمال رکوردشکنی این فیلم در شکار سیمرغ، تأکید کرد به نسبت دیگر فیلمها که همه چیز داشتند، این فیلم بی همه چیز، دیده شد.
سوژه در روشن، آخرین ساخته روحالله حجازی، تکراری است و باید پیرنگ را ذیل سینمای خیانت و خودباختگی تفسیرکرد. او در این فیلم به سراغ یک مرد میانسال علاقهمند به سینما و مالباخته میرود و زندگی او را ترسیم میکند.
آذرنگ در «روزی روزگاری در آبادان» مخاطب را با پیامهای اخلاقی و درونمایهای که ناشی از نگرش ضدجنگ اوست؛ بمباران کرده و با استعارهها به آن میپردازد. اولین ساخته آذرنگ در انتقال حرف و منطق خود دچار زیادهگویی شده و این امر پس از اولین کشمکش، به خوبی دیده میشود.
رئیس سازمان سینمایی در حالی خبر از درخواست خود از شورای پروانه نمایش برای صدور پروانه دائم به فیلمهای جشنواره داد که مشخص نیست این درخواست تا چه اندازه عملی شده است.
رئیس سازمان سینمایی در واکنش به برخی حواشی درباره عدم رعایت پروتکلهای بهداشتی در فرآیند برگزاری جشنواره فیلم فجر، این فضاسازی را حاشیهسازی علیه کلیت سینما توصیف کرد.
«شیشلیک» مرثیهای است برای مهدویان، به عنوان یکی از مهمترین استعدادهای سینمای ایران. کسی که «ایستاده در غبار» و «ماجرای نیمروز» را ساخته بود حالا چقدر زود به این سطح نازل از فیلمسازی رسید.
حسینی در رادیو گفتگو ضمن بیان نظر درباره فیلمهای «بی همه چیز» قرایی و «رمانتیسم عماد و طوبی» صباغ زاده گفت: کمتر شدن شکاف دانش دیجیتال والدین و فرزندان و دسترسی همگانی به فضای مجازی و تقویت سواد رسانهای از دستاوردهای دوران کرونایی است.
«رمانتیسم عماد و طوبی» درام عاشقانهای که هیچ چیزش خوب از آب در نمیآید. نه شخصیتهایش شکل میگیرند، نه قصهاش و نه حتی عاشقانهاش. فیلمی که دست بالا به کلیپی بلند و آموزشی برای جوانانی که میخواهند عاشق شوند و شوریدگی و دلدادگی خود را در قالب رمانتیک فریاد بزنند، شبیه است.
طراح صحنه و لباس فیلم سینمایی «تک تیرانداز» گفت: در این فیلم تلاش کردیم از فضاهای تکراری پرهیزکنیم برای همین منظور ۲ مقر اصلی ایران و عراق را ساختیم که کار را بسیار متفاوت کرد.
فیلم جدید محسن قرایی در اولین روز جشنواره سی و نهم روی پرده رفت و توانست در ذهن و قلم منتقدان و رسانهها جا باز کند. تکیهپرانیهای سیاسی و کاراکترهای تماما خاکستری فیلم، بدون شخصیتی روشن باعث شده تا نظرات متفاوتی درباره «بی همه چیز» وجود داشته باشد. در میز نقد دانشجو همراه با منتقدان سینما به «بی همه چیز» پرداختیم.