تا زمانی که راه آهن به جای اجرای راهکارهای نرم افزاری و کم هزینه همچون فراگیر کردن قطارهای باری برنامهای، به دنبال خرید کشندههای جدید باشد، دردی از دردهای لجستیکی و ترانزیتی کشور دوا نمیشود.
عملکرد ریلی کشور شرایط مناسبی ندارد، یکی از مهمترین راهکارهای برون رفت از شرایط فعلی لحاظ کردن تمهیداتی است که به واسطه آن، صنایع عمده و بزرگ استفاده کننده از شبکه ریلی، اقلا برای جابجایی بار خود، به سرمایه گذاری در خرید کشنده های ریلی جدید اقدام کنند.
در چند سال اخیر بودجههای دولتی در کشور محدود شده و دولت نمیتواند تامین مالی پروژههای زیربنایی را به تنهایی انجام دهد لذا بهترین روش استفاده از مشارکت مردمی در قالب صندوقهای سهامی پروژه محور است.
کارشناس اقتصاد حمل و نقل گفت: انتقال بهره برداری به بخش غیردولتی و ورود سرمایه توسط آن ها، موجب افزایش بهرهوری خطوط ریلی، افزایش خدمات و بهبود کیفیت، ایجاد رقابت در میان شرکتهای بهرهبردار و بازار ریلی، بهرهبرداری از موقعیت تراز اول ایران در نقشهی جهانی و افزایش تراتزیت در شرایط تحریمی خواهد شد.
متاسفانه در ۱۸ ماه گذشته بیش از ۶۴ دستگاه لکوموتیو موجود در کشور به ارزش ۲۲۰۰ میلیارد تومان که طی سالهای متمادی و با هزینههای گزاف خریداری شده اند، از مدار سرویس دهی خارج شده است.
اعطای مجوز بهره برداری از محورهای ریلی به بخش غیردولتی، مصداق اتّم استفاده از ظرفیتهای مردمی در بهبود وضعیت فعلی راه آهن است، چراکه علاوه بر بهبود این صنعت، به کاسته شدن از وظایف تصدی گرایانه شرکت راه آهن کمک خواهد کرد.
مدلهای نوین تامین مالی مردمی همچون ایجاد شرکتهای سهامی عام پروژه محور میتواند در کوتاه مدت، به تکمیل شدن پروژههای زیربنایی حوزه حمل و نقل بیانجامد که باید مورد توجه وزارت راه وشهرسازی و راه آهن جمهوری اسلامی باشد.
وقتی در مورد یکی از مهمترین مدهای حمل و نقل بین المللی آن هم در کشوری همچون ایران صحبت میکنیم، اعلام افزایش ۳۰ درصدی برای جابجایی بار ۶۰۰ هزار تنی در سال بیشتر شبیه به شوخی است. ضمن اینکه ترانزیت ریلی در سال ۹۹ نسبت به ۹۸، ۳۰ درصد افزایش داشته، اما نسبت به ۹۷، ۶۲ درصد کاهش داشته است.