بر این باوریم او را پس از مرگش، همانگونه باید دید که خود آنگونه زیست. علامه آنگاه که از پذیرش جایزه تجلیل از پیشکسوتان جشنواره علوم انسانی فارابی سر باز زد نوشت: «تا هنگامی که در جامعه ما فقر و محرومیت مرئی و نامرئی بیداد میکند، برگزاری چنین جشنوارههایی از نظر اینجانب در اولویت نیست...»
او دینی و تشیعی را بازتعریف کرد که سختی اش، نه در کیفیت اداء حروف نماز (که آن هم مهم است) بلکه در مسئولیت پذیری اجتماعی و اقتصادی نسبت به همه بندگان خدا، رفاه و آسایش انسانها، تنظیم منافع ثروتمندان به نفع فقرا، محو فقر و در یک کلمه، "عدالت" است.