روضه رضوان

 من از الان دارم خیال می کنم وقتی مُردم، وقتی نکیر و منکر آمدند بازخواستم کنم داد بزنم آهای! من نوکر حسینم. و تو بیایی. و بگویی راست می گوید. عبایت را روی سرم بکشی. بگویی: خودمانیم ولی خیلی نوکر بی معرفت بودی ها... من آن لحظه خجالت بکشم. بگذاری سرم را روی زانویت بگذارم و برایت گریه کنم...