مریض

در زمان جنگ، او در صف اول مشغول مداوای مجروحان است، در حالی که دیگران به دنبال پناه گرفتن‌اند. وقتی بیماری‌هایی مانند کووید فراگیر می‌شوند، او در حال رسیدگی به مبتلایان است، در حالی که دیگران خود را قرنطینه کرده‌اند. این حضور، نه از سر بی‌احتیاطی یا بی‌پروا بودن، بلکه از سر تعهدی‌ست که با سوگند حرفه‌ای‌اش آغاز شده؛ سوگندی که جان انسان‌ها را بر آسایش، امنیت، و حتی سلامت خودش مقدم می‌داند.