در یک برداشت آزاد از شخصیت یک خواننده زیرزمینی مانند «تتلو» بیشتر از همه این موارد به ذهن میرسد: نخست هوش سرشار و تلاش برای کسب مجوز ارشاد، دوم سردرگمی و شاید تعطیلی برخی از سلولهای خاکستری!
از اواسط دهه هفتاد؛ برخی به تقلید از همان موسیقی غنایی لسآنجلسی شروع به فعالیت کردند، که در واقع اجداد همان چیزی بودند که اکنون در موسیقی پاپ فعلی میبینم. هنری بیمحتوا، که اساساً متنمحور نیست و تنها به تناسب نصفه-نیمه خود دل میبندد.
قرار است اولین کنسرت گروه راکی با نام «پیکلاویه» جمعه این هفته در برج آزادی برگزار شود. اجرای این گروه در حالی صورت میگیرد که ظاهرا تمام قطعات آن با دو زبان فرانسه و انگلیسی و با ادواتی چون گیتار الکتریک، گیتار باس انجام میگیرد. اینها همان قطعات موسیقی راک هستند که اصولا هیچ ربطی با موسیقی ایرانی ندارند و تنها ابزاری برای گرم کردن محافل فساد هستند.
موسیقی زیرزمینی برای همه آشناست. اما زیرزمینی ها در همه حوزه ها وجود دارند. گزارشی که می خوانید از یک شوی لباس زیرزمینی است که البته خیلی ها در تهران از آن خبر دارند.