از سیزده آبان ۱۳۴۳ تا سیزده آبان ۱۳۹۷، پنجاه و چهار سال فاصله است. مأموران رژیم شاه در این روز، امام خمینی را بهخاطر اعتراض به کاپیتولاسیون دستگیر و به دستور آمریکا به ترکیه تبعید کردند. اما دومینوی شکستهای آمریکا از همان روز به حرکت درآمده است.
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار! بوی باران و بهاران را باید از خاک تفتیده و گیاه سوختهای شنید که قد میکشد آن هنگام که روح باران در جان او میدود؛ اگر نه شورهزار را چه نسبت با بهار؟
دو سال قبل در یکی از یادداشتهای کیهان به ترفند «مارپیچسکوت» که از پیچیدهترین ترفندهای عملیات روانی است اشاره کرده و آورده بودیم «مارپیچسکوت- SILENCE SPIRAL- بر این نظریه تکیه دارد که افراد جامعه اگر احساس کنند دیدگاه و نظر آنها نسبت به فلان موضوع در «اقلیت» است.
کیهان اگرچه نقد بخشهای مورد اشاره از مصاحبه آیتالله سیدمحمد خامنهای را ضروری میدانست ولی با توجه به شور و نشاطی که راهپیمایی تاریخی اربعین در ایران و جهان اسلام پدید آورده بود ادای این تکلیف را به اولین فرصت بعد از آن رخداد عظیم و مناسبتهای فراگیر پس از آن موکول کرد و...
این شعار پرابهت و غرورآفرین حال و هوای خاصی به تجمع آن روز داده بود، گویی بروبچهها گمشده خود را یافته بودند و قطعه کاملکننده پازل جنبش دانشجویی را پیدا کرده بودند.
این روزها موضوع اسیدپاشیهای مشکوک اصفهان به خبر داغ محافل - بخصوص در فضای مجازی- تبدیل شده است. داستانی تاسف برانگیز و غمبار که طی روزهای اخیر مرزهای یک حادثه جنایی را درنوردیده و این ماجرای مشکوک ابعاد دیگری نیز یافته است.
پیش از این درباره دور جدید مذاکرات که به «توافقنامه ژنو» انجامید، یادداشتها و گزارشهای مستندی داشتهایم که هر چند در آن هنگام با کمتوجهی آمیخته به ملامت - و در مواردی عصبانیت- روبرو شد ولی امروزه کمتر کسی این واقعیت تلخ را انکار میکند که در توافقنامه ژنو، امتیازات نقد فراوانی دادهایم و در مقابل فقط مشتی وعده نسیه تحویل گرفتهایم.