نانوذرات لیپیدی به کمک درمان سرطان خون می‌آید
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو. هر ساله، حدود ۱۳۰۰۰ نفر در آلمان به لوسمی مبتلا می‌شوند، لوسمی به انواع مختلف سرطان خون اطلاق می‌شود. در میان افراد آسیب دیده نیز بسیاری از کودکان و نوجوانان زیر ۱۵ سال وجود دارند. یک شکل شایع و بسیار تهاجمی لوسمی در بزرگسالان، لوسمی میلوئید حاد (AML) است. در AML، سلول‌های خونی در مراحل اولیه – سلول‌های بنیادی و سلول‌های پیشرو – به سلول سرطانی تبدیل می‌شوند. AML دومین شکل شایع لوسمی در کودکان است که حدود چهار درصد از کل بیماری‌های بدخیم در دوران کودکی و نوجوانی را تشکیل می‌دهد. علی‌رغم درمان با شیمی درمانی، فقط بین ۲۰ تا ۵۰ درصد در پنج سال اول پس از تشخیص و درمان زنده می‌مانند. نیمی یا بیشتر دچار عود مجدد شده و جان خود را از دست می‌دهند. علاوه بر این، این روش‌های درمانی رایج عوارض جانبی شدید دارند: به ویژه، آن‌هایی که به سلول‌های بنیادی خون آسیب می‌رسانند؛ بنابراین نیاز فوری به توسعه روش‌های درمانی جدید متناسب با AML وجود دارد.
محققان به سرپرستی پروفسور جان-هنینگ کلوسمن از گروه کودکان و پروفسور دیرک هکل از انستیتوی خون شناسی و انکولوژی کودکان در دانشگاه گوته فرانکفورت به تازگی یک روش درمانی برای مقابله با سرطان خون را روی حیوانات با موفقیت آزمایش کردند. آن‌ها از یک مولکول RNA درمانی بسته بندی شده در نانوذرات لیپیدی برای درمان حیوانات مبتلا به لوسمی استفاده کردند.
کلوسمن توضیح می‌دهد: «با بسته بندی RNA در نانوذرات لیپیدی، ما در اصل از همان روشی استفاده کردیم که برای ایمن سازی کرونا استفاده شده است. نانوذرات لیپیدی RNA درمانی را به داخل سلول‌های خونی منتقل می‌کند.»
RNA درمانی MIR-۱۹۳ B قبلاً در سال ۲۰۱۸ به عنوان اثر محافظتی در برابر سرطان معرفی شده بود. در سلول‌های سالم، miR-۱۹۳ b مسیر‌های سیگنالینگ را که فقط برای تکثیر سلولی فعال می‌شوند، کند می‌کند. به‌همین دلیل miR-۱۹۳ b به عنوان سرکوبگر تومور گفته می‌شود. با این حال، در سلول‌های AML، miR-۱۹۳ b در مقادیر کافی وجود ندارد، بنابراین قادر به انجام وظیفه خود به‌عنوان سرکوبگر تومور نیست.
تمام حیوانات آزمایشگاهی درمان را با نانوذرات حاوی ماده فعال به خوبی تحمل کردند و سلول‌های لوسمی با موفقیت از بین رفتند. کلوسمن می‌گوید: ما توانستیم زمان بقا را در تمام حیواناتی که درمان کردیم افزایش دهیم و برخی حتی درمان شدند. آنچه دلگرم‌کننده است این است که miR-۱۹۳ b در تمام زیرگروه‌های AML آزمایش شده کار می‌کرد.