رادیکال‌ها برای تصاحب ریاست دانشگاه دندان تیز کرده‌اند/ اقلیت هتاک تریبون‌های گفت‌وگو را بارها شکستند

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، اظهارات اخیر مقامات دولتی از جمله شخص رئیس جمهور در روز معارفه وزیر علوم درباره اساتید لغو قرارداد شده و دانشجویانی که در حوادث چند سال اخیر با چالش ناشی از آشوب در فضای علمی روبرو بوده‌اند، باعث شده تا شرایط پیش روی دانشگاه زمانی که کمتر از یک ماه به آغاز سال تحصیلی باقی‌مانده است در هاله‌ای از ابهام و تهدید قرار بگیرد.

به همین منظور گفت‌وگویی داشتیم با سیدمهدی سیدی، دانشجوی مقطع دکتری و معاون سیاست‌ورزی سازمان بسیج دانشجویی تا بیشتر به بررسی ابعاد مسئله بازگشت اساتید و چالش‌های دانشگاه سیاسی بپردازیم.

هتک حرمت نهاد علم فراموش نخواهد شد

سیدی در ابتدا گفت: اغتشاشات سال ۱۴۰۱ در دانشگاه‌ها یک اتفاق نزدیک است و عموم دانشجویان فعلی حاضر در دانشگاه، آن را از نزدیک دیده‌اند و مثل فتنه ۸۸ چیزی نیست که لازم باشد برایش روایت‌سازی کرد و واقعیت را وارونه نمایش داد.

سیدی ادامه داد: آنچه در سال ۱۴۰۱ اتفاق افتاد، حتی به اذعان برخی از اصلاح‌طلبان آزاده و عموم اساتید و دانشجویان، یک اتفاق دور از شأن دانشگاه بود. آن فحاشی‌ها، آن علامت‌ها، آن شعارها، هیچ‌گاه در دوره‌های مختلف در دانشگاه‌های ما سابقه نداشت. هر انسان صاحب انصافی که با هنجار‌های دانشگاه آشنا باشد، به این واقعیت اذعان می‌کند که آن برهه هتک حرمت دانشگاه و نهاد علم اتفاق افتاد.
هم اساتیدی و هم دانشجویانی بودند، تعدادشان معدود بود، مثلا در یک دانشگاه با جمعیت بالای ۳۰ هزار دانشجو، اینها حتی ۳۰۰ نفر هم نتوانستند یارکشی کنند. اما همین اقلیت بلوا کن و هتاک، عملا یک ترم جریان علمی دانشگاه را دچار مشکل کردند.

وی ادامه داد: نقطه آمال آنها تعطیلی و تحصن دانشگاه‌ها بود که به دلیل عدم همراهی اکثریت، به خواسته خود نرسیدند. اینها نه در مقابل دانشجویان دیگر، نه برای افکار عمومی جامعه، حرفی برای گفتن نداشتند. اعتراض و نقدِ جدی و مشخصی نبود. آنچه این اقلیت در موردش شعار می‌دادند، هیچ جای دنیا در دانشگاه قابل پذیرش نیست.

سیدی گفت: عده‌ای از اساتید و دانشجویان برای علم به دانشگاه نگاه نمی‌کنند. این معدود اساتیدِ شبه‌روشنفکرِ غرب‌زده، از نهاد دانشگاه و عنوان استادی، برای تحمیل خواسته‌های هنجار‌شکنانه خود که هیچ نسبتی با ارزش‌های عفیفانه مردم ایران ندارد، سوءاستفاده می‌کنند.
عصبیت این جریان غرب‌زده در دانشگاه روی دیگر و البته مدل مبتنی بر استیصال، کشف حجاب رضاخانی بود. عصبانیت این افراد از ملت ایران و تلاش در جهت بر هم زدن روال زندگی و باور‌های ملت ایران توسط این تفکر، سابقه‌ای بیش از ۱۰۰ ساله دارد.

وی افرود: اما مجموعه نظام در سال ۱۴۰۱ با این اقلیت، با تغافل و بزرگواری برخورد کرد. آنچه امروز در نحوه کنش برخی از اینها مانند آقای شریفی زارچی اتفاق افتاد، این نظریه را تقویت می‌کند که برخی از اینها شایسته این رأفت و بزرگواری نبودند و باید با این‌ها با مُرّ قانون برخورد کرد.
درسال ۱۴۰۱ با تعداد محدودی از دانشجویان که یا افراد مشخصی را ضرب و شتم کرده بودند یا به برخی از هم‌دانشگاهی‌های خود فحاشی رکیک کرده بودند یا به اموال دانشگاه آسیب وارد کرده بودند یا برای تعطیلی کلاس‌ها سایر دانشجویان را تهدید کرده بودند حکم‌های رقیقی صادر شد و ما اعتقاد داریم باید با اینها متناسب با قانون برخورد می‌شد تا ارزش نهاد علم حفظ شود.

وی ادامه داد: ما هم موافق بررسی مجدد پرونده برخی اساتید فعال در اغتشاشات ۱۴۰۱ هستیم. با این نگاه که منصفانه و با لحاظ حقوق عامه و مُرّ قانون بررسی شود، و آنهایی که به پرونده آنها رسیدگی شد ولی همچنان در دانشگاه ماندند و برخوردی با آنها نشد هم نگاه شود. آنچه در غرب در این یک‌سال در برخورد با دانشجویان مشاهده شد، نشان داد جمهوری اسلامی چقدر بزرگوارانه در سال ۱۴۰۱ با اینها برخورد کرد.

سیدی گفت: وفاق ملی در صورتی اتفاق می‌افتد که دولت آقای پزشکیان پاسدار ارزش‌های ملی ایرانیان باشند و با کسانی که این ارزش‌ها را هتک کردند، فاصله معناداری بگیرند. اینکه عده‌ای در دانشگاه که دانشگاه را در ادوار مختلف، محل بازی‌های سیاسی خود کرده‌اند، با روی کار آمدن آقای سیمایی، به ادامه این بازی‌ها و جناح‌بندی‌ها امیدوار شده‌اند، انسان را نسبت به حرکت علمی دانشگاه نگران می‌کند و حتما به رشد علمی کشور آسیب می‌زند.

سیدی تاکید کرد: آقای سیمایی، چون سابقه‌ای در اداره دانشگاه چه از حیث علمی و چه از حیث اجرایی ندارند در معرض بهره برداری سیاسی هستند و عدم تسلط ایشان بر محیط دانشگاه و سوابق علمی محدودشان ممکن است از مدیریت ایشان بستری مناسب برای حاکم شدن فضای ضد علم و سیاست زده در دانشگاه فراهم آورد.

یارگیری رادیکال‌ها برای تصاحب ریاست دانشگاه

سیدی در پایان گفت: در برخی دانشگاه‌های کشور، افرادی رادیکال و تندرو که عموما سابقه علمی درخشانی نیز ندارند، فعال شده‌اند و به دنبال لابی‌گری، یارگیری و بسترسازی برای ریاست بر دانشگاه هستند. بنظر آقای سیمایی باید با تأمل بیشتری انتصابات را انجام دهند و حواسشان به این جماعت باشد؛ زیرا این افراد اگر دانشگاهی را به دست گرفتند، تنها چیزی که دغدغه اش را ندارند، رشد علمی کشور است!

ما در ادوار گذشته هم شاهد کاهش شتاب رشد علمی کشور بخاطر این سیاست‌بازی‌ها و بردن علم به مذبح سیاست بوده‌ایم.