سیستم آبی رژیم صهیونیستی، پیشرفته اما شکننده

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، در منطقه‌ای که آب همواره به عنوان سلاح استراتژیک عمل کرده، رژیم صهیونیستی با معماری پیچیده اما شکننده سیستم آبی خود، در آستانه بحرانی بی‌سابقه قرار دارد.

سیستم تأمین آب اسرائیل که روزی به عنوان نماد پیشرفت فناورانه مورد ستایش قرار می‌گرفت، امروز به پاشنه آشیل امنیتی این رژیم تبدیل شده است. هسته مرکزی این سیستم را پنج مجتمع عظیم آب شیرین‌کن تشکیل می‌دهد که ۸۵ درصد آب شرب مورد نیاز را تأمین می‌کنند. سورک، بزرگترین واحد اسمز معکوس جهان با ظرفیت ۷۰۰ هزار مترمکعب در روز، همراه با تأسیسات اشدود، اشکلون، هدرا و پالماخیم، ستون فقرات این شبکه را شکل داده‌اند.

با این حال، همین تمرکز شدید بر فناوری پیشرفته، آسیب پذیری‌های جدی ایجاد کرده است. شبکه انتقال آب که با ۱۳۰ کیلومتر خط لوله و ۴۸ ایستگاه پمپاژ، شاهرگ حیاتی کشور محسوب می‌شود، کاملاً به سیستم کنترل هوشمند SCADA وابسته است. این وابستگی دوگانه به فناوری‌های پیچیده و زیرساخت‌های متمرکز، تهدیدات چند جانب‌های را ایجاد کرده که امنیت آبی رژیم صهیونیستی را به مخاطره انداخته است.

تهدیدات فیزیکی در صدر چالش‌های پیشرو قرار دارد. تراکم ۷۰ درصدی ظرفیت شیرین سازی در کریدور ۲۰ کیلومتری ساحل    اشدود-اشکلون، این منطقه را به هدفی استراتژیک تبدیل کرده است. خطوط انتقال آب که عمدتاً به صورت نیمه مدفون اجرا شده‌اند، در برابر حملات پهپادی با دقت کمتر از ۵ متر کاملاً آسیب پذیر است. از سوی دیگر، هر یک از ایستگاه‌های پمپاژ حیاتی تنها دارای دو پمپ یدکی هستند که در صورت حمله همزمان، امکان جایگزینی سریع وجود نخواهد داشت.

بعد سایبری این تهدیدات ابعاد پیچیده تری دارد. سیستم SCADA که مغز دیجیتال شبکه آبی محسوب می‌شود، در برابر حملات سایبری بسیار حساس است. نفوذ به این سیستم میتواند منجر به افزایش فشار خطوط به ۳۵ بار (در حالی که حد مجاز ۱۲ بار است) یا کاهش سطح کلر به ۰.۱ ppm (کمتر از حداقل ایمنی ۰.۵ ppm) شود. چنین اختلالاتی می‌تواند بدون هیچ نشانه ظاهری، کل شبکه را به حالت بحرانی ببرد.

وابستگی شدید به انرژی، حلقه دیگری از این زنجیره آسیب پذیری است. هر واحد آب شیرین کن به اندازه یک شهر ۱۵۰ هزار نفری برق مصرف می‌کند و ۹۰ درصد این تأسیسات به نیروگاه روتنبرگ در اشکلون وابسته هستند. قطع برق حتی برای ۷۲ ساعت می‌تواند چرخه تأمین آب در ۸۵ درصد مناطق شهری را کاملاً متوقف کند.

پیامد‌های این آسیب پذیری‌ها در سناریوی "طوفان کامل" به خوبی قابل مشاهده است. حمله همزمان به تأسیسات سورک و ایستگاه پمپاژ شماره ۶ می‌تواند در کمتر از ۶ ساعت منجر به قطع آب در سه شهر بزرگ شود. در ۲۴ ساعت اول، ۶۰ درصد بیمارستان‌ها مجبور به تعطیلی می‌شوند و تا ۷۲ ساعت بعد، تخلیه سکونتگاه‌های جنوبی آغاز خواهد شد. اثرات دومینوی این بحران، بخش‌های صنعتی و کشاورزی را نیز درگیر خواهد کرد و میتواند به شورش‌های گسترده شهری بینجامد.

کارشناسان بین المللی هشدار می‌دهند که اسرائیل با تبدیل آب به کالای امنیتی، خود را در دام آسیب‌پذیری انداخته است. پروفسور جان واترز از مؤسسه مطالعات خاورمیانه لندن معتقد است: تمرکزگرایی در سیستم آبی اسرائیل، تهدیدی وجودی برای این رژیم ایجاد کرده است.

از سوی دیگر، دکتر نرگس محمدی از مرکز مطالعات استراتژیک تهران تأکید می‌کند: هر حمله به زیرساخت‌های آبی اسرائیل معادل ده حمله به تأسیسات نظامی اثرگذار خواهد بود. 

با وجود هشدار‌های مکرر کارشناسان، جامعه بین المللی تاکنون واکنش مؤثری نشان نداده است. سازمان ملل با ۲۳ قطعنامه بیاثر درباره تبعیض آبی و سازمان بهداشت جهانی با هشدار‌های مکرر درباره بحران سلامت در غزه، نتوانسته‌اند تغییری در سیاست‌های آبی این رژیم ایجاد کنند.

آینده پیشرو برای رژیم صهیونیستی تاریک به نظر می‌رسد. پیشبینی‌ها نشان می‌دهد تا سال ۲۰۳۰ نیاز آبی ۴۰ درصد افزایش خواهد یافت، در حالی که هزینه‌های شیرین سازی تا ۲۰۴۰ سه برابر میشود. بدتر آنکه تا ۲۰۵۰، نیمی از منابع زیرزمینی کاملاً خشک خواهند شد. این واقعیات نشان می‌دهد که بحران آب نه یک تهدید دور، بلکه چالشی فوری است که می‌تواند موجودیت این رژیم را به خطر بیندازد.

در چنین شرایطی، سیستم آبی اسرائیل که روزی نماد پیشرفت فناورانه بود، امروز به خانه شیش‌های تبدیل شده که هر لحظه امکان فروپاشی آن وجود دارد. این گزارش هشدار میدهد که بدون تغییرات اساسی در ساختار تأمین آب، رژیم صهیونیستی به زودی با بحرانی مواجه خواهد شد که پیامد‌های آن تمام منطقه را تحت تأثیر قرار خواهد داد.