حمایت روانی از کودکان؛ اولویت اساسی والدین در شرایط جنگی

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فاطمه پارسایی، این روز‌ها که کودکانمان مجبور به ماندن در خانه و دور بودن از هم بازی‌هایشان هستند. با توجه به‌اینکه در هنگام وقوع بحران‌هایی مثل جنگ، شرایط به‌مراتب دشوارتری برای کودکان رقم می‌خورد. این وضعیت نیازمند آگاهی و توجه مضاعف والدین نسبت به کودکان است؛ و رعایت مواردی که بتواند تنش را ازکودکان دور سازد؛ حائز اهمیت است. در ادامه به بیان توصیه‌هایی ساده، اما بسیارکارآمد در زمینه حمایت روانی ازکودکان می‌پردازیم.

۱_ حرف زدن ساده و بدون اغراق:کودکان همه چیز را متوجه می‌شوند و از سنین پایین نگرانی و هیجانات دیگران و شرایط محیط را درک می‌کنند؛ بنابراین پنهان کاری مطلق، بیشتر باعث ترس و نگرانی می‌شود. براساس درک کودک خود و با زبانی ساده و حتی کودکانه سعی کنید آگاهی از شرایط محیطی کودک را تا حدی که منجر به کاهش ترس و نگرانی شود افزایش دهید.

۲_ به‌رسمیت شناختن احساسات کودکان: این بستر را برای کودک خود فراهم کنید که بتواند احساسات خود را ابراز کند. شما حتی می‌توانید راهنمای خوبی برای کودک در شناسایی بهتر و درک احساسات مختلف باشید. از استفاده مکرر جملاتی مثل «چیزی نیست» یا «نگران نباش» و... که منجر به کوچک شمردن احساسات کودک و ابهام در درک شرایط می‌شود؛ حتی المقدور دوری کنید.

۳_ دل‌گرمی حضور شما، امن‌ترین پناه کودک: صحبت‌کردن با لحن ملایم و آرامش بخش و متناسب با سن کودکان را از یاد نبرید. این اطمینان خاطر را به آنها بدهید؛ که در کنارشان هستید. همواره با درآغوش گرفتن کودک و یا نگه داشتن دست‌های کوچکش به آن‌ها قوت قلب بدهید؛ و به‌عنوان والدینی مسئول، پذیرای بدون قضاوت احساسات طبیعی کودک باشند.

۴_ منع ممنوعیت برای بازی کودک: اگرچه در شرایط حساسی مثل جنگ بستر بازی برای کودکان محدود‌تر است؛ اما از آنجایی که بازی علاوه بر سرگرمی در سلامت روان کودک نیز تاثیر دارد او را از بازی منع نکنید؛ و حتی اگر کیف اضطراری تهیه کرده‌اید وسایل بازی کودکان را نیز در نظر بگیرید و تا جای ممکن شرایط را برای بازی و سرگرم شدن کودک فراهم کنید.

۵_ هنر و خلاقیت همواره گام‌هایی راهگشا: نقاشی، کاردستی و بازی‌های تخیلی بیشتری را برای کودکان فراهم کنید. این فعالیت‌ها به کودکان کمک می‌کند که بتوانند احساساتشان را تخلیه کنند. همچنین انجام آنها کاهش استرس و بار روانی کودک را به‌همراه دارد.

۶_ برنامه روزانه و تقویت احساس امنیت: اینکه در شرایط غیرقابل پیش‌بینی‌ای مثل جنگ روتین منظمی داشته‌باشید کار آسانی نیست؛ اما تاجای ممکن برنامه‌های روزانه مثل خوابیدن، خوردن غذا و بازی و ... را منظم نگه‌دارید. حفظ روتین‌ها منبع امینان خاطر و امنیت کودکان می‌تواند باشد. کودکان برای کاهش اضطراب خود نیازمند پیش‌بینی پذیر بودن شرایط هستند.

۷_ درک کردن و نه سرزنش کودک: اگر کودک دچار شب ادراری یا تغییر رفتار از روی ترس و اضطراب بشود؛ کودک را به هیچ عنوان سرزنش نکید بلکه با افزایش حمایت‌های روانی و عاطفی بیشتر از کودک، منجر به تسکین خاطر و بهبود سلامت روان کودک شوید.

۸_داستان نیرو‌های موثر و رشدکودکان: افرادی که در شرایط جنگی نقش آفرینی و کمک می‌کنند مثل: پزشکان و پرستاران، آتش‌نشانان و امدادگران، نیرو‌های نظامی و... را به کودکانتان معرفی کنید. سعی کنید داستان امید، ایمان، غیرت و همدلی مردم کشور را که در نقش‌های مختلف اجتماعی درحال خدمت رسانی هستند؛ به کودکان یاد بدهید. آشنایی کودکان با مفاهیم و ارزش‌ها منجر به رشد شخصیت و روحیه کودک می‌شود.

همچنین توجه داشته‌باشید در صورتی که کودک از نظر روحی و روانی متحمل آسیب جدی‌ای شده باشد و یا کودکانی که به‌طور کلی روحیه و عواطف حساس‌تر و آسیب پذیر‌تری دارند نیز نیازمند دریافت حمایت‌های تخصصی توسط روانشناسان و مشاوران حوزه کودک هستند؛ و در نهایت نکته مهم این است که والدین برای اینکه بتوانند از سلامت روان کودکان خود حمایت لازم و کافی را به عمل بیاورند ابتدا باید به خوبی مراقب سلامت روان و جسم خود باشند و بدانند که از خودشان هم باید مراقبت و حمایت لازم را به‌عمل آورند.