
فرصتهای طلایی صادرات محصولات غذایی ایران به بازارهای منطقهای
گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، ندا زارعی: بنابر آمار کمیسیون صنایع غذایی اتاق بازرگانی، میزان صادرات محصولات غذایی از سال ۱۴۰۰ الی ۱۴۰۳، در مجموع روند صعودی و رو به رشدی را طی کرده است. میزان صادرات این محصولات در سال ۱۴۰۰، بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزارتن، در سال ۱۴۰۱، بیش از یک میلیون و ۵۰۰ هزارتن، در سال ۱۴۰۲، حدود یک میلیون و ۹۰۰ هزارتن و در سال ۱۴۰۳، بیش از دو میلیون و ۱۶۰ هزارتن بوده است.
در این ۴ سال متوالی، محصولاتی از جمله شیر و فرآوردههای لبنی، رب گوجه فرنگی، انواع خمیرهای غذایی، شیرینی و شکلات، انواع آبمیوه و کمپوت و بیسکوییت و ویفر اصلیترین محصولات صادراتی ایران بوده است. به طوری که حدود ۷۰ درصد سهم صادرات محصولات صنایع غذایی را به خود اختصاص داده است.
بر اساس این آمار، محصولاتی مانند سبزیجات آماده یا محفوظ شده، خوراک آماده دام و طیور و آبزیان، سیبزمینی آماده یا محفوظ شده، مربا، ژله و مارمالاد نیز از جمله محصولاتی هستیند که آمار صادراتشان در طی سالهای گذشته رو به افزایش بوده است؛ بنابراین اینها نیز محصولاتی محسوب میشود که ظرفیت رشد و افزایش صادرات دارد و با تمرکز و توجه بر این گروه غذایی، میتوان میزان صادرات آنها را نیز افزایش داد.
عراق، اصلیترین مقصد صادراتی ایران
همچنین بررسی مقاصد صادراتی ایران در سالهای اخیر، بیانگر ارتباط تجاری نزدیکتر با کشورهایی مانند عراق، پاکستان، افغانستان و ترکیه است. به صورتی که میزان صادرات محصولات غذایی ایران به این کشورها به لحاظ ارزشی، در سالهای ۱۴۰۰، ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ به ترتیب ۷۷، ۷۶، ۷۶ و ۷۱ درصد از کل صادرات بوده است. البته کشورهایی مانند جمهوری آذربایجان، امارات متحده عربی و فدراسیون روسیه نیز در سالهای اخیر به لیست مقاصد محصولات غذایی ایران اضافه شده است.
میزان واردات محصولات غذایی در حد فاصل بین سالهای ۱۳۹۶ الی ۱۴۰۳، نوسان داشته است، اما در مجموع این عدد در سال ۱۴۰۳، نسبت به ۱۳۹۶ کاهش یافته است.
در این سالها کشورهایی مانند امارات متحده عربی ترکیه آلمان هلند و سوییس از اصلیترین مبادی ورود محصولات غذایی به کشور بوده است. توجه به آمار مقاصد صادرات و مبادی واردات محصولات غذایی در چند سال اخیر نشان میدهد که ایران به صورت کلی در حوزه صنایع غذایی با کشورهای همسایه از جمله عراق ترکیه امارات متحده عربی و افغانستان روابط تجاری بهتری دارد.
این آمار بیانگر وجود ظرفیت در بازارهای منطقه و صادرات محصولات غذایی به کشورهای اطراف است. در نتیجه با رفع موانع موجود در مسیر صادرات محصولات غذایی و افزایش ظرفیت در تولیدیهای داخل کشور مسیر رشد اقتصادی نیز هموارتر خواهد شد.