به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»، ایران منابع بزرگ هیدرات گازی در دریای عمان را کشف کرد.
دکتر ناصر کشاورز، محقق پژوهشگاه صنعت نفت،در ارتباط با دستاوردهای پژوهشی پژوهشگاه افزود: بر اساس مطالعات لرزهنگاری که با هدف شناسایی گستره این منابع در آب های عمیق صورت گرفته است، وسعت منابع هیدرات گازی کشور با منابع هیدروکربوری متداول در خشکی و دریا برابری می کند.
به گفته وی، این طرح در دو مرحله شناسایی گستره ی منابع گازی در آب های عمیق با استفاده از مطالعات لرزه نگاری و توسعه تکنولوژی اکتشاف این منابع تعریف شده است.
کشاورز، با اشاره به اینکه فاصله توان فناوری ایران با دیگر کشورها در این حیطه، زیاد نیست، تصریح کرد: کشورهایی مانند کانادا، روسیه و آمریکا نیز بر روی فناوری اکتشاف و بهره برداری این منابع کار می کنند که این موضوع، نشان دهنده اهمیت منابع هیدرات گازی است.
مجری طرح اکتشاف منابع هیدرات گازی کشور، با اشاره به اینکه فناوری اکتشاف این منابع، به اکتشاف منابع متداول نیز کمک می کند، تصریح کرد: در جریان شناسایی منابع هیدرات گازی کشور موفق به کشف برخی منابع هیدروکربوری متداول نیز در بسترهای آبی کشور شدیم.
به گفته وی با وجود آنکه در سال های اخیر انرژیهای نو و تجدیدپذیر به عنوان جایگزین منابع نفت و گاز معرفی شده است، اما هیچ کدام از اینها نمی تواند جایگزین واقعی منابع هیدروکربوری باشد، چرا که این منابع از یک سو، خوراک فرآیندهای پتروشیمی را فراهم نمی کند و از سوی دیگر، نمی تواند به صورت کامل جایگزین سوخت وسایل نقلیه شود؛ به همین علت است که منابع غیر متعارف هیدروکربوری، به عنوان یکی از راههای تامین انرژی در جهان مطرح شده است.
کشاورز تصریح کرد: محتوای هیدروکربوری ذخیره شده در منابع هیدرات گازی، معادل 300 برابر همه منابع متعارف جهانی( نفت، گاز و زغالسنگ) است. از سوی دیگر، هر متر مکعب گاز ذخیره شده در منابع هیدرات گازی، معادل 164 متر مکعب گاز برای ما تامین می کند؛ اما به علت قرار گرفتن این منابع در مناطق یخ زده قطبی و در آب های با عمق زیاد در حال حاضر، اکتشاف و بهره برداری از این منابع مقرون به صرفه نیست. این در حالی است که با کاهش میزان تولید نفت و کاهش منابع متعارف، از شناسایی و بهرهبرداری از این منابع در سال های آینده ناگزیر هستیم.
مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران، طرح شناسایی هیدرات گازی دریای عمان در مقیاس مطالعه موردی در اسفند 1389 برای اجرا به پژوهشگاه صنعت نفت واگذار شد که این پژوهشگاه نیز از اردیبهشت سال 1390 با همکاری برخی شرکتهای داخلی و خارجی اجرای آن را آغاز کرد. مدت اجرای این طرح 36 ماه است که هم اکنون 18 ماه از آن سپری شده است.