با چند پرس چلوکباب می‌توان قهرمان شد اما پهلوان نه

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ محمدرضا طالقانی فرزند کاظم متولد 1331 در محله گذر مستوفی در منطقه درخونگاه از محلات قدیمی تهران است. دوره تحصیلی خود را در مدرسه جعفری اسلامی و سپس هنرکده امیر طی کرد و از 15 سالگی به کشتی روی آورد و تا سال 1360 شمسی که کشتی را کنار گذاشت، هشت مدال بین‌المللی کسب کرد. سه سال پهلوان پایتخت شد و هفت سال نیز قهرمان تیم ملی بود.

طالقانی بعد از مدت ها دوری از ورزش و پست های اجرایی در این زمینه، اخیراً به عنوان سرپرست فدراسیون ملی ورزش باستانی و زورخانه ای، دوباره به عرصه مدیریت ورزشی بازگشته است.

«خبرگزاری دانشجو» در همین خصوص مصاحبه ای با این پیشکسوت و پهلوان انجام داده که مشروح آن به شرح زیر است.

«خرگزاری دانشجو» - با توجه به تغییر در سرپرستی فدراسیون ملی ورزش های باستانی و زورخانه ای، در خصوص برنامه اخیر خود در این فدراسیون توضیح دهید؟

طالقانی: با ورود به فدراسیون ملی ورزش‌های باستانی و زورخانه‌ای اولین کاری که انجام دادیم کار فرهنگی بود؛ به همین منظور نگارش چهار کتاب را در دست اجرا داریم که اولین آن تقویم ورزش زورخانه‌ای است؛ در واقع تقویم کاری خود را در تقویم سال 92 منتشر کردیم که همراه با عکس پهلوانان است تا شناخت مردم از پهلوانان بیشتر شود.

از آنجا که سعی داریم پهلوانک‌ها را به حضور در عرصه این ورزش تشویق کنیم، ابتدا باید وارد خانه‌های مردم شویم و باید همه افراد را درگیر این ورزش کنیم، بخصوص مادرهای خانه را؛ چرا که آنها باید بدانند که بچه‌هایشان در چه مسیری گام برمی‌دارند.

در ادامه نیز باید دنبال یک محل مناسب برای فدراسیون باشیم؛ چرا که فضای موجود در شأن فدراسیون نیست و حتی هیئت استان تهران نیز در این فضا نمی‌تواند کاری انجام دهد؛ در مرحله بعد نیز وارد کار اجرایی می‌شویم که در ابتدای امر کمیته جانبازان، طلاب و نوخواسته‌ها راه اندازی شده است.

ما همچنین زورخانه شهید فهمیده که خودش یک پهلوان بزرگ بوده است را به عنوان پهلوان سرا معرفی و آن را در اختیار پهلوان باشی کشور قرار می‌دهیم.

«خبرگزاری دانشجو» - برای علمی کردن این رشته نیز برنامه ای دارید؟

طالقانی: فردی را به عنوان مسئول امور کاربردی و علمی فدراسیون معرفی می‌کنم؛ البته در فدراسیون قبلی این فرد بدون حکم کار می کرده، اما اکنون می‌خواهم به این فرد حکم بدهم تا با فعالیت در حوزه علمی ابهت کار ما بیشتر نشان داده شود.

«خبرگزاری دانشجو» - 17 دی ماه سالگرد تختی است؛ آیا برنامه ویژه ای برای این روز در نطر دارید؟

طالقانی: در شب 17 دی زورخانه پهلوان‌سرا را در محله‌ای که قبلاً زندان بوده، افتتاح می‌کنیم و در این مراسم اعضای کمیته پهلوانی را معرفی می‌کنیم.

 در روز 17 دی نیز در ابن بابویه به احترام تختی و در سالگرد این پهلوان، صاحب زنگ‌ها، پیشکسوت‌ها، پهلوانک‌ها و نوخواسته‌ها حضور دارند؛ همچنین از رؤسای فدراسیون‌ها، مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دعوت کردیم تا در این روز با حضور بر سر مزار تختی، یاد او را گرامی دارند؛ همچنین در نظر داریم که این روز را به عنوان روز «فتوت» ثبت کنیم.

سال آینده و همزمان با تولد تختی، در نظر داریم که در 17 شوال نیز که روز پهلوانی است، با کمک صفارزاده، رئیس پیشین فدراسیون مراسم باشکوهی برگزار ‌کنیم.

باید بگویم در کل روزهای شلوغ و پرکاری در پیش داریم.

«خبرگزاری دانشجو» - این روزها ورزش کشور با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کند؛ شما با وجود این مشکلات چگونه می توانید برنامه های خود را عملی کنید؟

طالقانی: فعالیت‌های ما در سه ماه آخر سال بسیار زیاد است؛ باید بگویم اکنون پولدارترین آدم‌های دنیا نیز درگیر مشکلات مالی هستند، ولی ما پول را در مرحله آخر قرار داده‌ایم و خوشبختانه کسانی هستند که به ما کمک کنند؛ اکنون چند اسپانسر برای حمایت از این ورزش در نوبتند، ولی تصمیم داریم اول تمام کارها را انجام دهیم، سپس وارد این مرحله شویم.

وزارت ورزش نیز مطمئناً به ما کمک می‌کند؛ در جلسه‌ای که با مهرعلی‌زاده و امیرحسینی برگزار کردیم، قرار شد عضو کمیته ملی المپیک شویم که افشارزاده نیز آن را قبول کرد و این خبر بزودی اعلام می‌شود، اگر این اتفاق بیفتد از طرف کمیته ملی المپیک نیز بودجه می‌گیریم.

«خبرگزاری دانشجو» - به نظر می رسد با ورود شما به فدراسیون ملی ورزش های باستانی و زورخانه ای اختلافات از این ورزش خارج شده و ارتباط بهتری بین این فدراسیون و فدراسیون بین المللی ایجاد شده است؛ دلیل این موضوع چیست؟

طالقانی: من نه باند دارم و نه با کسی ابراز رفاقت می‌کنم، به این ترتیب فرصتی نیز برای اختلاف ندارم؛ من تنها آمدم و احتیاج به باند هم ندارم؛ همچنین کسانی هم که دور و بر من هستند، این ورزش را دوست دارند.

من برای ایجاد اختلاف نیامده‌ام، آمده‌ام که کار کنم و در این میان حق خودم را نیز می‌گیرم؛ چون اعتقاد دارم این حق مال مردم است. ما اکنون کلاس مربیگری، داوری بین‌المللی و مرشدی را گرفته‌ایم و مصمم هستم هر چه در توان دارم برای موفقیت این ورزش به کار بگیرم، حتی زمان برگزاری انتخابات فدراسیون را نیز مشخص کرده ام.

ما انسان‌ها برای اختلاف به وجود نیامده‌ایم و فطرت ما پاک است، ما آمده‌ایم تا با هم کار کنیم تا کار پهلوانی در کشور اشاعه پیدا کند؛ چرا که اعتقاد دارم بعد پهلوانی در ورزش کمرنگ‌ شده و باید توجه بیشتری به آن شود.

من حتی اعلام کردم که اجازه نمی‌دهم کسی در مورد فدراسیون گذشته صحبتی بکند؛ چرا که صفارزاده دوست من است، هدایتی رفیق من است و طلوع‌کیان نیز بچه محل من است.

«خبرگزاری دانشجو» - انتخاب پهلوان در جهان یکی از موضوعات اختلاف بین این دو فدراسیون بود؛ آیا شما فکر نمی کنید که عنوان پهلوان باید در اختیار ورزشکاران ایرانی باشد؟

طالقانی: در دنیای فوتبال فرپلی را به عنوان بازی جوانمردانه می‌شناسند، ما چطور می‌توانیم از این عنوان فرار کنیم؟ چه ایرادی دارد که در تمام دنیا پهلوان داشته باشیم؟

پهلوان ایرانی مال مردم ایران است و برای همه ما مقدس است، اما باید در کنار آن، مسابقات پهلوانی پایتخت‌های جهان نیز برگزار شود تا پهلوانان در همه جای دنیا شناخته شوند؛ من اعتقاد دارم که هر کسی در هر کجای دنیا کار زیبایی انجام دهد، پهلوان‌ است.

ما نمی‌خواهیم که این عنوان را به خودمان محدود کنیم و این فکر کوچک است که بگوییم فقط ما پهلوان داریم، ما با این کار مرام و مسلک شیعیان را در جهان معرفی می‌کنیم؛ چرا که اعتقاد دارم کارهای کوچک فایده‌ای ندارد.

زمانی که امام زمان (عج) می‌آیند، همه دنیا تحت اوامر او قرار می‌گیرند، پس ما باید دنیایی کار کنیم؛ چرا که امام زمان (عج) ما دنیایی و جهانی است.

«خبرگزاری دانشجو»- ورزش زورخانه ای و باستانی نماد اخلاق و منش پهلوانی است؛ آیا زمان آن فرا نرسیده که به دنبال گسترش این مرام در بین سایر ورزش ها باشیم؟

  
طالقانی: من صد درصد اعتقاد دارم که باید به دنبال افزایش فرهنگ و مرام پهلوانی در سایر رشته‌ها باشیم، اسم ورزش ما کشتی پهلوانی و زورخانه‌ای است که باید تلاش کنیم آن را اشاعه دهیم؛ اینکه تا چه حد بتوانیم در این خصوص موفق باشیم را نمی‌دانم؛ چرا که اکنون هر کاری که انجام می‌دهیم، ضد پهلوانی است، در حالی که من می‌خواهم کار پهلوانی را گسترش دهم.

با وجود اینکه در کمک به یتیم‌خانه‌ها و همچنین تهیه جهیزیه فعال هستم، اما دوست دارم کارهای بزرگتری انجام دهم، به همین منظور هر هفته به عیادت یکی از ورزشکاران می‌روم و قرار نیست این عیادت‌ها محدود به پهلوانان باشد.

من به دیدن بهمنش می‌روم که زورخانه‌ای نیست، به دیدن بهمن بوستان و محمدخادم و حتی محمد صالحی هم می‌روم.

«خبرگزاری دانشجو» - تفاوت اصلی قهرمان و پهلوان در چیست؟ آیا اصلاً می توان این دو عنوان را با هم در یک مرتبه قرار داد؟

طالقانی: از مردم خواهش می‌کنم که خود قهرمانانشان را انتخاب کنند، فاصله قهرمان و پهلوان بسیار زیاد است و نمی‌توان در مورد آن صحبت کرد.

اکنون که شما در ورزش بداخلاقی می‌بینید، به این دلیل است که این رفتارها خریدار دارد و رسانه‌ها به این مسئله‌ها دامن می‌زنند، مثل قدیم نیست که وقتی کسی نماز می‌خواند، عکس او را چاپ می‌کردند و این فرهنگ را منتقل می‌نمودند؛ اکنون اگر کسی نماز بخواند و از او عکسی بگیرند، این کار را سیاه‌کاری و ریاکاری می‌نامند، اکنون افکار مردم تغییر کرده، بنابراین باید بتوانیم در این شرایط پهلوانان را به مردم نشان دهیم و این کار بسیار سخت و ظریف است.

پیش از این عیادت از ورزشکاران پیشکسوت و قدیمی، منسوخ شده بود و هر کسی که این کار را انجام می‌داد، می‌خواست خود را مطرح کند یا در تلویزیون نشان دهد، اما اکنون ما در تلویزیون برای اینها یک کمیته گذاشته‌ایم و مطمئناً با گسترش این فعالیت‌ها این فرهنگ را می‌توان در جامعه اشاعه داد.

مسیر قهرمانی تا پهلوانی بسیار متفاوت است؛ به این ترتیب با چند پرس چلوکباب و چند وعده تمرین و مدتی ریاضت می‌توان قهرمان شد، ولی پهلوانی تازه از همین‌جا شروع می‌شود.

مولا علی (ع) سرچشمه تمام پهلوانی‌هاست؛ شب‌ها بر روی دوش خود برای یتیمان غذا می‌برد، ما اگر این راه را مدنظر داشته باشیم و در این مسیر حرکت کنیم، موفق خواهیم بود، در غیر این صورت محکوم به نابودی هستیم؛ چرا که پهلوانی کم‌رنگ شده است.

«خبرگزاری دانشجو» - چرا پول و شهرت بسیاری از ورزشکاران و قهرمانان را از پهلوانی دور می کند؟

طالقانی: ساختن فرهنگ پهلوانی در این شرایط سخت است، وقتی زیاد از کسی تعریف کنیم، به جای تواضع دچار غرور می‌شود و از مسیر خود خارج می‌گردد، اکنون بسیاری از ورزشکاران، ظرفیت قهرمانی ندارند و دچار توهم می‌شوند، اما اگر از ابتدا به آنها شناخت بدهیم و فرهنگ پهلوانی را برای آنها معرفی کنیم و بدانند که مدام زیر نگاه و ذره‌بین مردم هستند، مطمئناً روش خود را تغییر می‌دهند.

در این جا لازم است که تلنگری به صدا و سیما بزنیم و به یاد آنها بیاوریم که وظیفه سنگین و ظریفی بر عهده آنهاست و باید کمک کنند که قهرمانان مسیر خود را گم نکنند.