ابراهیم بیانی در گفت‌وگو با خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» در شیراز، به مناسبت گرامیداشت یادواره 295 شهید عرصه گمنامی استان فارس، با بیان اینکه شهدای این عرصه آن قدر اسرار «مگو» را در دل نگه داشتند، تا به فیض شهادت نایل شدند، تصریح کرد: رزمندگان شناسایی و اطلاعات در شب های شناسایی و عملیات به عنوان چشم گردان بودند و نخستین حرفی که به آنان زده می شد، اینکه شما دیگر برنمی گردید.
وی بیان داشت: بچه های واحد شناسایی، اطلاعات و عملیات همان هایی بودند که با زمزمه آیه شریفه وجعلنا تا قلب نیروهای بعثی نفوذ می کردند.
دبیر یادواره شهدای اطلاعات سپاه استان فارس با بیان اینکه هیچ کس در خانواده رزمندگان اطلاعات نمی دانست آنها کجا هستند و چه کاری می کنند، ادامه داد: این رزمندگان در مناطقی از روز کار شناسایی را انجام می دادند و اگر هم نمی شد از سرشب شروع و تا طلوع آفتاب به دنبال شناسایی می رفتند.
بیانی در بخش دیگری از سخنان خود به ایثارگری های رزمندگان اطلاعات لشکر 19 فجر و لشکر المهدی (عج) استان فارس در زمان جنگ تحمیلی اشاره کرد و گفت: یکی از مهم ترین ماموریت های بچه های اطلاعات لشکر 19 فجر، شناسایی سکو و اسکله مهم نفتی البکر و الامیه در شمال خلیج فارس بود.
وی ادامه داد: این سکو در نقطه ای قرار گرفته بود که علاوه بر انهدام آن توسط نیروهای قهرمان ارتش در عملیات مروارید در اوایل جنگ، پس از گذشت سال ها دوباره برای دشمن یک نقطه استراتژیک به شمار می رفت و تمام شناورهای جمهوری اسلامی را زیر نظر داشت.
دبیر یادواره شهدای اطلاعات سپاه استان فارس افزود: این اسکله در واقع یکی از پایانه های مهم صدور نفت عراق به شمار می رفت و علاوه بر این موقعیت های نظامی این سکو اهمیت انهدام آن را دوچندان می کرد.
بیانی خاطرنشان کرد: باتوجه به اینکه سکوی العمیه در ابتدای جنگ توسط نیروی دریایی قهرمان ارتش خاصیت فنی آن از بین رفته بود، ولی شاکله اسکله باقی مانده بود، که عراق از آن استفاده نظامی می کرد و ما می خواستیم استفاده نظامی را در این عملیات از بین ببریم.
دو ماه و نیم برای شناسایی و رفتن زیراسکله تمرین می کردیم
اکبر توانا و محمدرضا الهی این دو شیرمرد اطلاعات و شناسایی لشکر قهرمان 19 فجر استان فارس بودند که با زمزمه آیه شریفه «وَجَعَلْنَا مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ یُبْصِرُونَ» به نوعی چشم دشمن را کور کرده و زیرسکوی البکر و الامیه رفتند.
اکبر توانا ماجرا را در گفت‌وگو با خبرنگار ما چنین تعریف کرد:
بعد از اینکه ماموریت را به ما محول کردند حدود دو ماه و نیم تمرین می کردیم که با چه روشی خودمان را به این اسکله برسانیم.
کار سختی در پیش داشتیم؛ اما چون خدا را با خود داشتیم و دعای رزمندگان دیگر هم پشت سرمان بود دغدغه ای دیگر نداشتیم، بالاخره چاره را در این دیدیم که با قایق پارویی آن هم از نوع تاشوها به محل عملیات برویم.
همه روش ها را تمرین کرده بودیم و آماده بودیم. مرتب آیه شریفه وجعلنا را زیر لب زمزمه می کردیم تا اینکه موفق شدیم برای اولین بار و به عنوان تنها رزمنده های جنگ زیر اسکله رفته و کارهای شناسایی را انجام دهیم.
بعد از اینکه چند متر از اسکله جلوتر رفتیم، عراقی ها یک لحظه متوجه ما شدند و به رگبارمان بستند. دیدم پارو از دست الهی افتاد و دست برد به صورتش. هر دو به طور شدیدی زخمی شدیم یکی از ناحیه فک و دندان و دیگری هم از ناحیه پا.
علی رغم این شدت جراحات خوشبختانه با موفقیت تمام ماموریت را به پایان رساندیم و وقتی رسیدیم، سریع نقشه را پهن کردند و وضعیت سکو را دقیق از جمله محل استقرار سنگرهای تیربار و موارد دیگر را بررسی و گزارش دادیم.
اطلاعات به دست آمده این شناسایی مهم و حیاتی به عملیات های والفجر 8 و کربلای 3 منجر شد که با انهدام این اسکله ضربه سهمگین اقتصادی به رژیم بعث، دست عراق را از شمال خلیج فارس کوتاه کرد.
دو اسکله نفتی الامیه و البکر در آب های خلیج فارس و در جنوب شرقی راس البیشه با فاصله 12 کیلومتر از یکدیگر، در یک راستا نسبت به خط شمال واقع شده اند، سواحل جمهوری اسلامی، در شمال این اسکله ها و بندر فاو، خورعبدالله و بوبیان نیز درغرب آن قرار دارند و محل تعبیه این سکوها، نقطه تلاقی آب های اروند رود و خورعبدالله با خلیج فارس است.
عمق آب در اطراف این اسکله ها در حال مد، 34 متر و در حالت جزر، بین 30 تا 31 متر است.
فاصله این دو سکو تا مواضع خودی (در نهر قاسمیه)، به ترتیب، 25 و 35 کیلومتر است و طی مسافت میان این اسکله ها تا ام القصر، سه ساعت به طول می انجامد.
سکوهای البکر و الامیه قبل از شروع جنگ، از عمده ترین محل های صدور نفت عراق بودند که کشتی های بزرگ با تناژ بیش از 300 هزار تن، با پهلو گرفتن در کنار این سکوها، بارگیری می کردند و به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص این دو اسکله (عمیق بودن آب در این منطقه و ...) یک سوم نفت عراق از این منطقه صادر می شد.
علاوه بر این، با قرار گرفتن این دو اسکله برسر راه ام القصر و بندر بصره، کشتی های بازرگانی عراق، در کنار آنها لنگر می انداختند و پس از فرا رسیدن موعد تخلیه و یا بارگیری، راهی بنادر مذکورمی شدند.
با شروع جنگ و تلاش عراق برای افزایش صدور نفت، فعالیت این سکوها زیاد و در نتیجه، به صورت یکی از اهداف مورد حمله ایران درآمد.