دانشگاه صنعتی قم؛ در انتظار زمین، در حسرت شهید

باشگاه دانشجویان «خبرگزاری دانشجو» - سید محمد رضا حسینی؛ نسیمی جان نواز سوی شهرمان می وزد، گویی غباری از جنس تربت کربلا روی گونه های ما می نشیند. چه هست و از کجا نمی دانم؛ هواشناسی دل های جامانده عاشق می‌گوید بزودی سامانه ای شیدا از دیار ایثار و رشادت بار دیگر بر آسمان شهرمان می رسد و دوباره باران رحمت الهی بر سکوی سینه های سوخته می بارد.

 

آن سوی شهر مادری است در کنج عزلت، همسایه ها می گویند 24 سال است هر روز صبح کوچه را جارو می کند، دم در گل می گذارد، عکس بچه اش را در سینه می گیرد، به دیوار تکیه می دهد تا شاید جوان 19 ساله اش بر گردد.

 

آری، گویا شهر قم میزبان پیکر پاک سه شهید گمنام است، دانشگاه قم و پردیس دانشگاه تهران میزبان آن عرشیان می باشد. چند سالی است که دم مسیحایی ایمان بر پیکر محیط های علمی جانی دوباره داده و دفن شهید گمنام در دانشگاه ها به سنتی حسنه تبدیل شده است.

 

و اما دانشگاه صنعتی قم، دانشگاهی که سهمی در تقسیم پیکر شهیدان ندارد.

 

این دانشگاه که در سال 1387 تاسیس شده است و در سال 1391 با نزدیک به 2000 دانشجو در 10 رشته فنی و مهندسی به کار خود ادامه می دهد، در عرصه های علمی، فرهنگی و سیاسی به خوبی درخشیده است.

 

در این دانشگاه در میان تشکل های سیاسی و فرهنگی، فعالیت های بسیج دانشجویی و جامعه اسلامی بیش از دیگران به چشم می آید.

 

 

یکشنبه، 26 آذر سال 91 خبر دفن یک شهید گمنام در پردیس دانشگاه تهران و دو شهید دیگر در دانشگاه قم منتشر می‌شود.

 

بسیج دانشجویی و جامعه اسلامی در حسرت اینکه سهمی در این تقسیم ندارند، برنامه ای برای مشارکت در این استقبال تدارک می بینند.

 

فاصله نزدیک دانشگاه پردیس و دانشگاه صنعتی قم (کمتر از دو کیلومتر) مسئولان تشکل های دانشجویی را بر آن می دارد که مبدأ تشییع پیکر پاک شهید را دانشگاه صنعتی قم قرار دهند.

 

رایزنی با دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه پردیس آغاز می شود و هنوز هیج چیز قطعی نیست. دوشنبه بعد از نماز ظهر دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی قم پشت تریبون رفته و از احتمال برگزاری مراسم تشییع از دانشگاه صنعتی به دانشگاه پردیس خبر می دهد و از همگان برای شرکت در این طرح دعوت می کند.

 

دبیر جامعه اسلامی که نقش اساسی را در رایزنی و طرح ریزی این استقبال دارد، همچنان عنایت شهدا را علت اساسی این موفقیت می داند.

 

 

دوشنبه شب پیکر شهید را برای وداع به مسجد دانشگاه پردیس می آورند. سرانجام گفت و گوها با مسئولان طرح نتیجه می‌دهد. تعداد زیادی از دانشجویان دانشگاه صنعتی خوشحال از اینکه حداقل برای ساعتی میزبان یک شهید گمنام هستند، مقدمات استقبال را فراهم می کنند؛ به گونه ای که ظرف یک شب سر تا سر مسیر حال و هوای جبهه را به خود می گیرد.

 

سه شنبه، 28 آذر 91 فرا می رسد. پیکر شهدا از مسجد امام حسن عسگری (علیه السلام) قم تا حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها) روی دوش مردم مشایعت می شود و سپس با آمبولانس راهی دانشگاه ها می گردد.

 

دانشجویان بی صبرانه منتظرند تا تابوت شهید را در آغوش بگیرند؛ خیل عظیمی از مردم نیز به سمت دانشگاه سرازیر شده‌اند. دقایقی قبل از رسیدن شهید، دانشگاه صنعتی قم پر از جمعیت است.

 

پیکر پاک شهید گمنام وارد دانشگاه می شود و بر روی دستان علم آموزان جوان ایران اسلامی در فضایی آکنده از شور و معنویت به سمت دانشگاه پردیس تشییع شده و پس از نماز ظهر و عصر در محوطه دانشگاه پردیس در میان هزاران نفر از دانشجویان و دلدادگان مکتب شهادت در فضایی وصف ناشدنی در میان خاک آرام می گیرد.

 

 

با وجود شکاف هایی که گاهی بین مسئولان دانشگاه و تشکل های دانشجویی بروز می کند، همکاری و مشارکت ریاست دانشگاه صنعتی قم در این میان جای بسی تشکر دارد؛ چرا که تمام امکانات دانشگاه در اختیار استقبال کنندگان قرار گرفت و از همه مهمتر کلاس های آموزشی مقرر در ساعت 10 تا 12 روز سه شنبه تعطیل اعلام شد.

 

گرچه تشییع و تدفین پیکر شهیدان در دانشگاه ها بعضاً با مخالفت طیفی از دانشجویان روبرو می شد، اما در این مراسم کوچکترین ندای مخالفتی از گوشه ای شنیده نشد که این خود گواه جذبه مغناطیس روح رشادت در دل های آگاه است.

 

با نگاهی به عکس های مراسم، حضور دکتر مشکوة السادات، رئیس دانشگاه؛ دکتر قنبری، معاون دانشجویی و تعداد زیادی از استادان و اعضای هیئت های علمی دانشگاه صنعتی قم در میان دانشجویان به چشم می خورد.

 

 

وقتی از دانشجویان پرسیده می شود به نطر شما چرا تا کنون هیچ شهیدی در دانشگاه صنعتی قم دفن نشده است؟ همگی به یک مسئله اشاره دارند و آن «بلاتکلیف بودن زمین دانشگاه» است.

 

دانشگاه صنعتی قم از روز تاسیس تا کنون در یک مکان کوچک جای داده شده است که مالکیت آن را هم در اختیار ندارد. مسئولان استان نیز قول های فراوانی در زمینه واگذاری زمین چند ده هکتاری به این دانشگاه داده اند، اما تا کنون هیچ یک از این وعده ها عملی نشده است.

 

در ابتدای تاسیس، یک زمین 100هکتاری در شهرک پردیسان به این دانشگاه اختصاص داده شد و در سال 1387به تصویب رسید تا بدون اخذ وجه از بودجه دانشگاه، زمین در اختیار دانشگاه صنعتی قم قرار گیرد، اما دکتر محمدصادق آخوندی، ریاست وقت این دانشگاه به دلیل دور بودن این مکان از اتوبان تهران و اینکه اکثر اساتید قرار است از تهران جذب شوند، این پیشنهاد ارزشمند را رد کرد.

 

با آمدن رئیس جدید پیگیری ها برای باز پس گیری زمین پردیسان از سر گرفته شد، اما راه به جایی نبرد. در عوض زمین 50 هکتاری گنجینه، در نزدیکی آرامستان بهشت معصومه پیشنهاد شد، اما دکتر مشکوة السادات این زمین را به واسطه عبور جاده جدید گرمسار، عبور ریل راه آهن و از همه مهمتر نزدیکی به مهمترین قبرستان قم که ممکن بود محدودیتی ایجاد کند، رد کرد و در شورای مدیریت اراضی شهرک های حوزوی و دانشگاهی استان، زمین شهرکIT  به دانشگاه واگذار شد.

 

سبحان آقاجانی معمار، مسئول سابق بسیج دانشجویی این دانشگاه، علت اصلی نداشتن مقبره شهید در دانشگاه را نبود مکان مناسب دانست و گفت: اگر دانشگاه یک زمین مناسب داشت، بی تردید ما هم یک شهید گمنام داشتیم؛ چرا که توانایی برطرف کردن سایر مسائل نظیر جلب موافقت مسئولان و دانشجویان را دارا هستیم.

 

محمدحسن صادق پور، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی قم نیز در این باره می گوید: تا زمانی که دانشگاه یک مکان مستقل و مناسب نداشته باشد صحبت از آوردن شهید گمنام جایی ندارد؛ حال آن که برای دفن شهید چند سال تلاش و گفت و گو با مسئولان لازم است.

 

 

اما سوال اینجاست، آیا دانشگاه صنعتی ظرفیت پذیرش شهید گمنام را دارد؟

 

عده ای از دانشجویان بر این باورند که گر چه تشییع پیکر شهید ارزش بالایی دارد، اما بهتر است به جای دفن شهید در دانشگاه‌ها و مراکز علمی به فعالیت های فرهنگی دیگری پرداخته شود که اثر مستقیم داشته باشد.

 

عده دیگری از دانشجویان معتقدند مراسم استقبال و خاکسپاری گر چه با شور برگزار می شود، اما بعد از مدتی به یک امر عادی مبدل می شود و در واقع آرامگاه شهید چه باشد یا نباشد، تفاوتی ندارد و نمی تواند اثر فرهنگی موثری را بگذارد.

 

در مقابل برخی حضور شهید در دانشگاه را بهترین پایگاه برای احیای روحیه مذهبی می دانند و می گویند جایگاه شهید گمنام باعث افزایش معنویت و روحانیت در دانشگاه می شود و می تواند یک الگوی مناسب برای زندگی دانشجویان باشد و حتی می‌توان مراسم ازدواج های دانشجویی را در کنار آرامگاه آنها برگزار کرد.

 

سید حسین قائم مقامی، مسئول بسیج دانشگاه صنعتی قم معتقد است تشیع و تدفین شهید در دانشگاه بزرگترین کار فرهنگی است و کار فرهنگی باید در بعد معنوی انسان اثر بگذارد و این کار زمانی موثر است که از بعد معنوی سرچشمه گرفته باشد.

 

 

دکتر محمد هادی مشکوة السادات در مصاحبه با خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» با ابراز امیدواری از ساخت مکان جدید دانشگاه گفت: در جلسات متعدد معاونان استانداری و وزارت علوم، واگذاری زمین قطعی گشته و مدارک لازم برای اجرا، به سازمان مسکن و شهر سازی تحویل شده است.

 

وی ضمن تشکر ویژه از معاونان استاندار گفت: اکنون مدارک به همراه درخواست انتقال قطعی برای دریافت زمین 42 هکتاری به تهران ارسال شده است.

 

 

شهید، آن ستاره درخشانی است که بر آسمان ایران اسلامی تابیده و با خون خود درخت اسلام را  آبیاری کرده است. هر که نسیمی از اسلام ناب به مشامش رسیده، بر این باور است که «آنان که در راه خدا کشته شده اند، هرگز نمرده اند، بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند.»

 

آمدن شهید به دانشگاه نه تنها فضای خمودگی را به آن نمی آورد، بلکه نوای دلشین نشاط معنوی و شور جوانی را به دل ها می‌بخشد و جایگاه زمینی آن عرش نشینان میعادگاه کسانی می شود که به حیات باعزت می اندیشند.

 

قلم ها، عکس ها و حرف ها همگی قاصرند از بیان آن همه تکاپو و شور و شعف برای رسیدن به پیکر آن شهید که گویی سال‌هاست با آنها حشر و نشر داشته و هر که دیده پی به این جاذبه معنوی برده است.

 

بی تردید این اقدام شایسته و در خور تعظیم که با استقبال طیف جوان جامعه رو برو شده، نعمتی است الهی که خداوند بر آنان که لایقند عطا می کند.

 

شاید اگر مسئولان وزارت علوم آنگاه که تصمیم می گیرند، دانشگاهی تاسیس کنند، ابتدا فکر امکانات آن را می کردند، اکنون دانشگاه صنعتی قم نیز پیوندگاه پویندگان علم و ایمان بود.

 

در پایان باید آهی کشید و از مسئولان استان قم خواست تا به گونه ای کار کنند که در برابر شهیدان والای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس شرمنده نباشند؛ البته اگر مسئولیتی در کار باشد.