به گزارش خبرنگار دین و اندیشه «خبرگزاری دانشجو»، ششمین نشست از سلسله نشستهای تفکر از نمای نزدیک با عنوان «شریعتی و ادبیات» با حضور مصطفی مستور، نویسنده و سوسن شریعتی، دختر دکتر شریعتی در خانه موزه شریعتی برگزار شد.
سوسن شریعتی گفت: من مثل همه همنسلهای خودم وقتی به شریعتی مراجعه کردم و با او آشنا شدم که پس از مرگ او بود و این شریعتی که امروز مسئولیت نزدیکی با او را میپذیرم صرفا به دلیل رابطه خانوادگی ما با هم نیست.
وی افزود: بر خلاف بسیار دیگر از همنسلان ما که با مسنتر شدن شریعتی برای آنها تکراری و خستهکننده شده شریعتی برای ما یک مسئله بزرگتر و پیچیدهتر گشته چون او زیستی فشرده و از جنس زمانه خود داشته است.
دختر دکتر شریعتی یادآور شد: همین آگاهی شریعتی است که برجان میافتد و معمولا مواجه با او یک مواجه وجودی و یک حادثه است.
سوسن شریعتی با اشاره به اینکه شریعتی محدود به نسل من نمیشود خاطرنشان کرد: جنس آگاهی شریعتی از جنس زندگی است و به میزانی که تجربه انسان بالا می رود این آگاهی را بیشتر میفهمد.
وی در ادامه گفت: مثلا کتاب «کویر» امروزه تبدیل به اساماسهای عاشقانه شده در حالی که کویر عمیقترین تجربه شریعتی است و حتما برای او بسیار دردناک است که این اتفاق بیفتد.
دختر شریعتی گفت: شریعتی آثار خود را به سه بخش کویریات، اجتماعیات و اسلامیات تقسیم میکند و می گوید کویریات برای خودم است اجتماعیات برای دیگران و اسلامیات هم برای خودم و هم برای دیگران است. حال جا دارد ما از او این سوال را بکنیم که چرا او خرج خودش را از جامعه جدا کرده و این تقسیمبندی را انجام داده است. قاعدتا رابطه ای بین این سه وجود دارد و آن رابطه انسان دیگر و مؤمن دیگری است. انسانی که نه میگوید و این نه کلید واژه شناخت شریعتی است.
سوسن شریعتی در همین رابطه گفت: شریعتی این نه را در برابر زر و زور و تزویر به کار میبرد و این نه ادامه پیدا میکند تا زندگی معنا یابد، پس تفکری که کلید واژه آن تنش است وقتی به غرب میرود با غرب و وقتی به شرق می رود با شرق درمیافتد.
وی تصریح کرد: شریعتی وقتی میخواهد دین را نقد کند در حسینیه ارشاد این کار را انجام میدهد و وقتی به روشنفکری و تفکر مدرن نقد دارد در دانشگاه به این نقد میپردازد.
دختر شریعتی با اشاره به اینکه پیششرط ورود به حوزه شریعتی کتاب کویر است تصریح کرد: شفافشدن شریعتی تا اندازهای به خود و تا اندازهای به شفاف بودن خانواده او برمِیگردد که اجازه دادند گفتوگوهای تنهایی او در سال 67 چاپ شود.
وی در پایان گفت: شریعتی در گفتوگوهای تنهایی گوشهای از خود را به مخاطب عرضه می کند او تنها نویسنده مذهبی است که خود را رو میکند با وجودی که من خود را درجهبندی کرده است شریعتی آدم شفافی است اما وارد دنیا پیچیده سمبلیک میشود که باید او را کشف کنیم.